"Matt, kom nou gewoon. We moeten echt praten." Matthy kijkt op en legt zijn vork op zijn bord met pasta. "Lijkt me niet nodig. Het is me vrij duidelijk." Ik kijk hem pleasend aan. "Kom nou Matt. Alsjeblieft." Matthy schud zijn hoofd. "Nee ik heb hier even geen zin in Fleur."
"Matthy alsjeblieft, je hebt elk recht om boos op me te zijn maar we moeten ook echt praten." Matthy ontwijkt mijn blik. Ik kijk naar de grond. "Dus je wilt ons echt zo laten vallen Matt?" Matthy schud zijn hoofd. "Eigenlijk niet, maar jij vertrouwd me niet hè, dan moeten we wel." Ik lift mijn wenkbrauwen op. "Oh? Dus vertrouwen kan je niet opbouwen ofzo?" Matthy haalt zijn hand door mijn haar. "Het heeft geen zin meer zo okè? Leg je erbij neer. Kan je nu alsjeblieft weer gaan?" Ik knik verslagen. "Prima, maar vertrek dan ook. Naar je besties in Nederland. Als jij me niet nodig hebt, heb ik je al helemaal niet nodig." Matthy kijkt voor zich uit en reageert er niet op. In plaats van huilen begin ik te schreeuwen en slaat mijn verdriet om in woede. "Vertrek Matthy. Vertrek. Pak je spullen maar en verlaat me maar. Net zoals iedereen in mijn fucking leven. Gosh ik dacht echt dat je anders was." Ik gooi de slaapkamer deur met een harde klap dicht en loop door, terug naar de keuken, waar Matthy net Pasta gekookt heeft. Nu komt het pas
echt binnen, wat er met gebeurde. Heb ik Matthy nou weg gestuurd? Is het nou over? Alles wat we afgelopen maanden opgebouwd? Ik zak door mijn knieën. Hoe kon ik nou ooit denken dat hij anders is? En Robbie waarschuwde me nog al die tijd. Jezus, verliefdheid maakt echt blind. Dit was echt kansloos, ik ben kansloos.
--------------
Maken ze nou wel de juiste keuze?
YOU ARE READING
- Doolhof -
FanfictionHet tweede deel van de triologie: ~ 𝗚𝗲𝗯𝗿𝗼𝗸𝗲𝗻 𝗕𝗲𝗹𝗼𝗳𝘁𝗲𝘀 ~ Neem mijn advies nou maar aan, je moet echt deel 1 hebben gelezen voordat je dit boek kan begrijpen. Wat moet je doen als je opeens het gevoel hebt dat je de verkeerde keuzes...
