- Doolhof -

POV: Matthy

Had ik niet gewoon blij voor haar moeten zijn? Ik had dat event wel afgezegd voor haar, Fleur had gewoon gelijk, ze moest wel naar Amerika. Ik heb haar eigenlijk nooit horen praten over hockey, maar misschien deelt ze zulke dingen wel niet met mij. Misschien is het ook wel beter dat we niet naar Italië zijn gegaan. Moet je eens nagaan wat daar had kunnen gebeuren, net zoals in Ameide. Waarom is Fleur überhaupt nog met mij na alles wat ik haar aangedaan heb? Ik begrijp er niks van. Robbie zou zeggen dat het te maken heeft met houden van, maar je kan toch niet van iemand houden die je zoveel pijn doet? Belletje van Robbie.
"Joo."
"Joo Matt, waar ben jij allemaal mee bezig dan?"
"Ik weet het."
"Je weet wat?"
"Ja dat ik t verpest heb?"
"Ja oké. Dat kan je wel stellen ja."
Stilte.
"Sorry Rob."
"Moet je niet tegen mij zeggen. Zeg het tegen je vriendin."
"Vriendin?" Vraag ik angstig. Denkt Fleur opeens dat ik een vriendin heb?
Robbie hoorde de angst in mijn stem.
"Ja Fleur?"
"Oh ja." Zucht ik opgelucht.
"Dus wat is je plan?"
"Een plan?"
"Ja Matt wat wil je dan doen?"
Daar zit ik dus al de hele tijd over na te denken.
"Ik heb geen idee."
Robbie zucht en alles slaat ineens om.
"Jezus Matt! Ik had dit zo verwacht hé. Altijd al maar iedereen verklaarde me voor gek. Ik wist dat dit zou gebeuren maar ik gaf je een kans, en nog een, en nog een. Nu is het klaar hé. Ik wil dit gezeik niet, en Fleur al helemaal niet. Ze heeft je niet nodig."
Schreeuwt hij fel.
Ik sta even versteld van wat er net naar me geschreeuwd is.
'Dit was het dan.' Gaat er door mijn hoofd.
Ik hoor dat Robbie ophangt, maar ik kan niet meer bewegen. Ik kan niet praten, niet schreeuwen, niet gooien. Ik kan helemaal niks.
Opeens, word alles zwart.

----------------
Overreageert Robbie nu niet een beetje?
Of
Is het terecht?