Clear and Muddy Loss of Love [GL] - I. Kısım

Bölüm 116: Yarısı senin hatırın, diğer yarısı aradığım Taoizm için

From: Ache of Seperation 离思 by Yuan Zhen 元稹  

Güneydeki çalışma odasına girdikten sonra on yedi adımın ardından Qi Yan'ı gördü. Nangong Jingnu kalbini ve duygularını yatıştırmak için adımlarını sayıyordu.

Fakat Qi Yan'ı gördüğü anda öfkesi yine de patladı.

Beşinci Prens Nangong Da imparatorluk masasının ardında kurulmuş bir şekilde oturuyordu. Lu Zhongxing de onun sağ tarafında oturuyordu, fakat Qi Yan yanlış bir şey yaptığı için başı belada olan bir çocuk gibi sırtı dik bir şekilde ayakta duruyordu. Neden böyleydi?

Nangong Jingnu'yu ilk gören baş koltuktaki Nangong Da oldu, fakat hareketleri kısıtlı olduğundan dolayı yerinden kalkmadı, "Xiao-mei geldi."

Lu Zhongxing ayağa kalktıktan sonra ellerini birleştirip eğildi, "Ekselansları Zhenzhen'e selamlar."

Qi Yan ancak o zaman arkasına dönmüştü. Nangong Jingnu nihayet onun yüzünü doğrudan görebildi: yetkili kepinin kenarlarından biri kırılmıştı, ama bir noktada hala kepe bağlı duruyordu. Aşağı sarkmış hali göze biraz tuhaf görünüyordu.

Gözlerinin kenarlarıyla ağzının köşesi morarmıştı. Vurulmuş olan gözü bir miktar kanlanmıştı, fakat yüz ifadesinden inatçı bir güçlülük görülüyordu.

Qi Yan'ın eğilmesini beklemeyen Nangong Jingnu doğrudan onun elini tuttu ve imparatorluk masasına doğru yürüdü. Gülümseyerek, "Wu-ge, Fumam ne kusur işledi?" diye sordu.

Nangong Da bu soru karşısında afallayıp kalmıştı... Meclisin önünde saygıyı elden bırakmak gerçekten de küçümsenecek bir hata değildi, fakat neyse ki olay meclis dağıldıktan sonra yaşanmıştı. İmparator babası bunu görmemişti ve bu iki insan da imparatorluk ailesinin üyeleriydi. Sembolik bir cezanın ardından unutulup gidebilirdi.

Nangong Da'nın konuşmadığını gören Nangong Jingnu'nun yüzündeki gülümseme silindi. Lu Zhongxing'e bir bakış attı, "Yanlış hatırlamıyorsam ilk başlatan Efendi Lu'ydu, değil mi? Neden ikiniz de otururken bir tek benim Fumam ayakta duruyor? Sadece wu-ge olsa tamam ama..."

Nangong Da ve Lu Zhongxing dilleri tutulmuş halde bakışıyordu. Qi Yan apaçık kendisi oturmak istememişti... fakat bu sebep böylesi bir durumda açıklanamazdı, bu yüzden Lu Zhongxing özür dilercesine gülümseyerek sandalyesinden kalktı. Nangong Jingnu ise, "Efendi Lu yerinde kalabilir, Fumamın yanında ben dururum," diyerek karşılık verdi.

Nangong Jingnu böyle demişken kim "yerinde oturmaya" devam edebilirdi ki? Nangong Rang yatağa bağlı olsa da tek meşru Prensesin yıllardır süregelen prestiji hala seçkin bir konumdaydı.

Şimdi yalnızca Lu Zhongxing değil, hareketleri aksak olan Nangong Da bile sandalyesinin arkasına yaslanmış duran koltuk değneğini kavrayıp ayağa kalkmıştı.

Qi Yan durumu açıklamak istedi, fakat Nangong Jingnu'nun elini sert bir şekilde sıktırdığını hissetti ve ağzını kapalı tuttu.

Nangong Jingnu'nun gerçeği bilmeme imkanı var mıydı? Sadece, duyduğu öfkeye hakim olamıyordu! Qi Yan oturmak istemediyse bile Lu Zhongxing'in de onunla beraber ayakta durması gerekirdi. Qi Yan'ın gerçeği açıklamasına izin vermek istemiyordu, bu konuyu sonuna kadar götürmeye kararlıydı.

Qi Yan: "Ekselansları..."

Nangong Jingnu arkasını dönerek diğer ikisine sırtını çevirdi, "Sorun ne? Bir yerin mi ağrıyor?" Gözlerinden endişe ve acı okunuyordu.

Bir önceki sefer araları bozuk biçimde ayrılmaları Nangong Jingnu'nun kalbinde iz bırakmıştı, fakat yine de Qi Yan'ı tanıdığına inanıyordu. Nihayetinde bu insanın bu şekilde davranması nadiren olmuyordu ve kendisi de çok meşguldü. İmparator babası da yaptığı vazifeyi başkalarına anlatmaması için onu ciddiyetle uyarmıştı.