CHAPTER 40

2.9K 59 0
                                    

CHAPTER 40

Another weeks had passed, but there's no sign of Carisha waking up. But Ashton hold in so tight that as the days goes by, he's becoming more hopeful.

Everyday, he's visiting Carisha. Bringing flowers, foods, checking her vital signs if ever there's a response.

Cleaning her room, alam niyang ayaw nito sa makalat at magulong lugar. Spraying home spray to make the place fresh.

Pinupunasan ito at binibihisan. He would do everything, just like was he said. Ashton will do everything in a heartbeat.

Buntong hininga siyang pumasok sa buhay, katatapos niya lang magtrabaho at dumiretso na siya sa bahay. Mama have a meeting with one of their business partner kaya walang magbabantay sa dalawa.

Ashton don't want to hire a Nanny, ayaw niya. Ayaw niyang lumaki ang mga anak niyang sa Yaya nakadepende. He doesn't also want them to loathe Carisha if ever.

If there's one person that he wants to treat them as her children, it was Carisha only. Ito lang ang may karapatan sa mga anak niya.

That's his perspective, and he won't change it.

After cleaning the whole house while waiting for the two to wake up, he cook for his dinner. Pagod man sa trabaho, pero kaya pa. Kakayanin.

This isn't new.  Especially when he's studying college in Melbourne, Australia.

When the two woke up, binigyan niya muna ng bottled milk pero mukhang gutom pa ang dalawa.

Ashton is feeding the two with a cerelac, mukhang gustong-gusto ng dalawa at hindi na nga tinigilan. Gusto na ngang kamayin kaya hinawakan nalang niya.

“Ahh, baby.” Ngumanga naman ito at humagikgik nang makain ang sinubo niya.

Pinagpatuloy niya ang pagpapakain sa dalawa hanggang sa marinig ang cellphone niyang nagriring.

Ashton put down the bowl of cerelac and answered the call without reading who's the caller, bigla kasing umiyak ang dalawa.

Ashton loud speaker the call and put ut down before he carry the two in his arms. “Shh... Tahan na... Aki, Art, shh...” Pagpapatahan niya pero iyak parin ng iyak ang dalawa.

The caller didn't spoke, but he didn't bother, because Art and Aki cried harder.

“F-ck! Shh, babies, stop crying. Shh, d-rn it.” Pagmumura niya dahil kahit anong hele niya ay ayaw talagang tumigil ng dalawa. “Please, babies, please. Have mercy to Daddy!” Natataranta na siya, they won't stop crying!

In the middle of making his babies stop crying, a beautiful but gruggy voice filled the room together with Aki and Art's rant.

“I-If t-t-they won't s-stop c-crying, c-check their diaper, b-baby. O-Or you b-bath t-them, b-baka n-naiinitan, A-Ashton...”

Namimilog ang matang napabaling siya sa cellphone. What the f-ck?!

Nanginginig ang katawang niyang lumapit sa kama at ibinaba ang mga anak saka gamit ang nanginginig na kamay, kinuha niya ang cellphone niya.

“B-Baby...” Pakiramdam niya ay mauubusan siya ng hininga! “B-Baby, i-is that you?” Napalunok siya dahil unti-unti na niyang nararamdaman ang isa-isang pagtulo ng luha mula sa mga mata.

Ang boses nito ay paos at nanghihina, ngunit nagawa pa nitong sumagot. “Y-Yes, it's me. I-I'll w-wait f-for you. B-Bring o-our b-babies, ha?”

Ashton nochantly nodded, “yes. Yes, baby, i will. Wait for me. Don't close your eyes, you hear me?! Don't close your eyes. I'll be there. Baby, okay? Don't close your eyes!” Umiiyak niyang sabi. Para na siyang baliw dahil tumatawa at umiiyak siya, pero wala siyang pakialam.

He's happy. He's so happy, atlast, his baby is now awake.

‘Oh God, thank you, God, thank you!’

MABILIS NA binihisan ni Ashton ang dalawa at agad na lumabas ng bahay. He didn't change his clothes. He was just wearing a simple skyblue shirt and khaki short and sandals, but he didn't care.

And importante sa kaniya sa mga oras na 'yon ay ang makapunta sa hospital.

But even he's on rush, maingat parin siyang nagmaneho. He need to slowdown, kasama niya ang mga anak niya.

His heart is beating so fast, he could feel it like it wants to come out. Sa sobrang lakas, hinihingal siya at nanunubig ang mata niya.

‘Oh God, baby, don't close your eyes, please. Wait for me.’ Piping hiling niya at halos mapaluhod siya nang makarating siya sa parking lot ng hospital.

People were looking at him, but he didn't care less. Aligaga siyang inilabas ang kambal at nilagay sa stroller, then pushed it inside the hospital.

His body were trembling, his heart is thumping, his mind were hoping.

Nang tumunog ang elevator tanda na bumukas na iyon, dali-dali siyang lumabas at nagtungo sa silid kung saan inuukupahan ni Carisha.

And when he opened the door, a beautiful girl with a tired smile on her lips welcomed him.

Ashton's burst, he run towards her and hug Carisha so tight and cry. He can't say a word. He hug her, making her feel how much he miss him.

More than one year... More than one year na tiniis niya ang sariling titigan lamang ito. And now that he can now hug her, he felt so ease.

Parang lahat ng pagod at paghihirap niya, biglanb naglaho. Lalo na at ng yumakap rin ito pabalik.

Ashton wet Carisha's cloth, but he didn't care. Kahit angdaming tao ruon na nakatingin at nanunuod sa kanila, wala siyang pakielam na nakikita ng mga ito na umiiyak siya.

“B-Baby...” He whispered. “I miss you... I miss you so much, oh God, i miss you, baby. I miss you so much. I miss you.” Paulit-ulit niyang sinabi. Hindi masasabi ng salita kung gaano niya ito kamiss.

Everyday he's looking for the warmt of her hug, and now it is.

Rinig niya ang pagsinghap at hikbi ng babaeng mahal, “i-i m-m-miss y-you t-too...” Nanghihinang sabi nito at halos hindi niya marinig.

Pero walang pakialam duon si Ashton, hinawakan niya ang magkabila nitong pisngi at pinagkatitigan.

His eyes were already sore he knew it, pero ang nasa isip niya lang ng mga oras na iyon ang ang babaeng mahal niya na ngayon ay gising na.

“I-Is that really you? O-Or i am just dreaming?” He said, breathless.

Mahinang natawa ang kasintahan, “i-i'm real, t-this i-is r-real, A-Ashton. T-This isn't a d-dream..”

Kinabig niyang muli ito ng mahigpit na yakap. Ashton was still crying, pero hindi na humihikbi at sinisinok.

Marahang tinapik nito ang likod niya, “'y-yung mga a-anak n-natin...” Tila ba pinapaalala nito iyon.

Napatigil si Ashton at napatingin sa likod kung saan inosenteng nakatingin sa kanila ang dalawa at galaw ng galaw.

Bumitaw siya sa kasintahan at binuhat ang dalawa mula sa stroller at inilapag sa kama. Art and Aki seems like recognize their mother. Cute na humagikgik ang dalawa at tila gustong makikipaglaro sa ina.

“My babies...” Malapad ang ngiting anito pero napakunot din ang noo. “N-Nasaan 'yung b-babae, A-Ashton?” Kinakabahang tanong nito sa kaniya. And even Ashton git nervous.

How would he say?

PRETTY IN DARK|PID 

 Amour Series #1 : Aimer La Maman Célibataire (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon