Amour Series #1 : Aimer La Maman Célibataire (COMPLETED)

CHAPTER 42

CHAPTER 42

UMIIYAK SI Carisha habang yakap-yakap ang katawan ng lalaking mahal. She can't hold her tears because of how he miss this man!

She's crying hard, but Ashton is crying harder.

Nagtataas-baba ang balikat nito at malakas ang hagulgol.

Imbis na siya ang patahanin ay siya pa ang nagpapatahan dito.

Malambing niyang hinaplos ang likod ng kasintahan at sinusuklay ang buhok nito. Mahigpit ang yakap sa kaniya na para bang tatakbo siya palayo dito.

Bumuntong hininga si Carisha at tinapik ang likod ng kasintahan, , “'y-yung mga a-anak n-natin...” Paalala niya.

Nakita niya kasi ang dalawang bata sa stroller na galaw ng galaw at inosenteng nakatingin sa kanila.

Agad na humiwalay sa kaniya si Ashton na para bang namunawan at dahan-dahang kinuha ang anak nila sa stroller at iniabot sa kaniya.

With eyes watered, dahan-dahan niyang pinaupo sa kama ang dalawa. Muli ay napahikbi siya nang yakapin siya ng mga ito at para bang gustong makipaglaro sa kaniya.

“My babies...” Malapad ang ngiting aniya.

Simula pagkagising niya ay ang mga anak niya ang nasa isip niya. And now that she can now hug, hold and kiss them, the happiness she's feeling can't be defined.

Sa sayang nararamdaman ay may napansin siya.  “N-Nasaan 'yung b-babae, A-Ashton?” Kinakabahan at kunot nuong tanong niya kay Ashton.

The doctors, nurses and Ashton look at each other, as if talking trough their eyes. The doctor nodded, as if telling Ashton to go on.

“W-What? W-where's m-my b-baby?” Nanghihina parin siya ngunit gusto niyang iparating na matigas ang bawat salitang binitawan.

Ashton held her hands and sat on the side of the bed, he smiled sadly and there, Carisha knew it.

“N-No...N-No! N-No! N-No! H-Hindi! T-Tell me, A-Ashton, please, t-tell me not!” Mariin niyang hinawakan ang braso ng kasintahan habang ang mga luha ay isa-isang nagsipatakan mula sa kaniyang mga mata. “S-Sabihin mo, s-she survived, r-right? B-Buhay siya, d-diba? Sabihin mo!” Kahit nanghihina na siya dahil sa pagkapwersa ay malakas ang boses niya.

Hindi totoo! Her baby is alive! Buhay ang anak niya.

Ashton touch her both cheeks, “shh, shh, shh...baby, listen to me okay? Listen to me. She's still here,” Tinuro nito ang dibdib niya, “hindi niya mawawala sa atin. Okay, baby? Shh, it's okay. It's okay.” Pag-aalo nito sa kaniya.

Napasandal siya sa dibdib ng kasintahan at duon hunagulgol. Ashton hug her tight and continue kissing her head time to time. Hinaplos ang buhok niya at hinahagod ang likod.

But those sweet gestures from him didn't take the pain in her heart.

“H-Hindi... Ashton, please. Please, t-tell me she's not...” Patuloy parin siya sa pagtanggi kahit alam ng utak niya na hindi nagbibiro ang kasintahan.

“Shh, it's okay. It's okay to cry.”

“P-Pero hindi ko k-kakayanin!” Malakas niyang sabi, “and i-it's not o-okay! It will n-never b-be okay!”

Ang dalawang anak niya ay kinuha muna ng nurse at inilagay sa stroller saka lumabas. Ngayon ay silang dalawa nalang ni Ashton ang nasa loob ng silid.

Hindi nagsalita si Ashton at patuloy lang sa pag-aalo sa kaniya.

Minutes later, she stopped crying. Not because she's done mourning, but because her mind can't process well.

Pakiramdam niya ay lutang siya at wala siyang ibang naiisip kung'di ang tatlo niyang anak.

“B-Bring m-my babies, please...” Pagmamakaawa niya sa kasintahan kahit wala naman dapat.

Ashton sighed and stood up. A few while and the door opened Ashton with their two babies.

Mabilis niyang niyakap ang dalawa at hinele-hele. Carisha doesn't know why, but her full attention was just on her babies and forget about Ashton.

“Articoli,” sabi ni Ashton at hinaplos ang mukha ng baby niya na nakasuot ng kulay itim na damit. “And he's Akillo.” Ang anak naman niyang nakasuot ng kulay puti na damit na same design ng kay Art. “And i gave our baby girl a name too. Aviere.”

Carisha smiled softly, “Articoli, Akillo... s-so precious name. Bagay sa inyo.” Mahinang aniya saka mahigpit na niyakap ang dalawa.

Carisha doesn't want to let them go. B-Baka... Baka mawala din ang mga ito sa kaniya. Ayaw niya!

Napatingin sa paligid si Carisha, baka biglang may kumuha sa mga anak niya. Hindi siya papayag.

ASHTON SHOULD be happy that finally, Carisha woke up. But he just can't.

He's staring at Carisha who seems unbothered to the people around her. Her full attention was only to Art and Aki, and no more. Kapag ilalayo dito ang dalawa ay nagwawala.

Hindi siya nito napapansin. Basta nasa dalawang anak lang nila ang focus. Parang laging natataranta at aligaga. Hindi makausap ng kung sino kahit siya.

It's been one week since Carisha woke up, but the have to stay in the hospital until Carisha is finaly fully recovered.

Sa tuwing tatawagin niya ito, kakausapin, o hahawakan ay hindi siya nito pinapansin. Hinahayaan siya nito, pero para lang siyang hangin.

Nag-aalala na rin ang Mommy at Daddy ng kasintahan. Pati na rin ang dalawang kaibigan nito. His friends were also worried about Carisha's welfare.

“Bud...” Napalingon si Ashton sa nagsalita.

Tumikhim siya, “hey.” Aniya sa kapatid ni Carisha at nakipag-tapikan ng balikat dito.

Tumingin ito sa kapatid, “how was she?” Malungkot nitong tanong.

Ashton stare at Carisha, “i don't know if she's really fine or what...”

“BABY...” Tawag pansin niya rito, but just like her usual response, none.

Natatakot siya sa maaring kahantungan ng kasintahan. Kulang na siya sa tulog at pahinga, dahil kailangan niyang bantayan ang mga ito.

He's tired, but he can't let his fianceé suffer alone. Ashton will stay beside her, for better and worst.

Because of Carisha's changes, Ashton talked to the doctor. Ang sabi nito ay baka sa sobrang sakit ng pagkawala ng anak nila ay nagdulot dito ng labis na pagkadepress at phobia. Isa rin sa naging resulta ay ang pagiging mapagmatyag, pag-iiba ng ugali at magulong pag-iisip.

Hinaplos niya ang buhok ng dalaga at niyakap mula sa likod habang ito ay malawak ang ngiting pinagmamasdan ang dalawa na natutulog.

Carisha didn't do nothing but to stare their babies all day. Medyo magulo at makulit pa man din ang dalawa at gapang ng gapang kaya pinapalitan niya ng malawak na kama ang silid ni Carisha.

When the night came, Ashton fed Carisha. Para naman may laman ang tiyan nito. Kasi pati pagkain ay parang nakalimutan na ng dalaga kung'di niya pa ito susubuan.

Nang matapos ay siniguro niyang nasa tabi nito si Art at Aki para makapagpahinga ang fianceé habang siya ay nakaupo sa isang upuan at ginagawa ang trabaho niya habang minu-munutong sinusulyapan ang mag-iina niya.

He doesn't know when this will end, but he hoped.

Ipinagdadasal niyang sana ay makayanan na din ng kasintahan ang pagkawala ng anak nila at matanggap nito ang katotohanan.

Ashton was hurt too, after knowing his baby's death, that he almost become what is Carisha now if his friends wasn't there that time to remind him that he still have Art and Aki.

After doing his works, he lay beside his fianceé and hug her.

“I miss you, baby...” Mahinang bulong niya. He missed his old baby. He miss the happy Carisha. He missed the hyper Carisha. He missed how she frowned, puppy eyes and pouting lips, her beautiful smile and twinkling eyes.

After giving kisses to his two angels and his fianceé, he pray first before closing his eyes and feeling the warmt of his Carisha.

PRETTY IN DARK|PID