The Devil Who Wears My Eyes

04 : The Waiting Mind

"I'm okay, I'm okay."

Napabuntonghininga ako nang maramdaman ko ang pag-alalay sa akin ni Nanay Meera at ng isa pang pares ng kamay na hindi ko kilala. That sudden headache and haunting thoughts of the parts of what happened last night made me weak. Nahihilo ako. Mabuti na lamang at nakahawak sa akin si Nanay Meera kanina dahil kung hindi ay matutumba ako.

"I am your desires. I am your lust."

Paulit-ulit na buntonghininga ang pinakawalan ko habang pinapaulit-ulit sa isip ko iyon. It does not make any sense the more I think about it. It is real. I am convinced it is so real. The touches, the kisses, and even the love bites Nanay Meera has seen along with the bruises. But how? Walang pumasok sa kwarto. Walang ibang lalaking nakalapit man lang doon. Patunay na si Nanay Meera na wala nga kung hindi ako lang ang nasa kwarto kagabi.

Tama bang isipin kong hindi siya tao?

"Leopold. Remember that name, Ariella."

Leopold. Naaalala ko na ang pangalang sinabi niya. How could I forget about it when I was screaming it the whole night? Loudly and full of pleasure. I was moaning the name I heard for the first time.

But who is that man? My desires? My lust? I remembered him telling me those words. I cannot figure out anything until now. All that I am sure about is that is a reality. It happened. Last night happened.

"Two years..." Mahina kong pagsambit habang iniisip pa rin ang lalaki na nagpakilalang Leopold. "Two years since I called him, but my desires are not as strong as now. Is that what he means?"

"'Nak, ano 'yon? Tubig? Tubig? Sige kukuha kita."

"No, 'nay Meera. Okay lang ako. Tara na sa kwarto. Balik na po tayo."

"Sige, 'nak. Tara na. Wala na rin naman tayong gagawin dito kaya mas maigi pang sa kwarto na lang tayo magtigil. Makakapagpahinga ka pa nang maayos. Kailangan mo ng lakas dahil malamang ay mapapagod ka bukas hanggang gabi."

I am already exhausted, 'nay Meera.

Hindi pa man nag-uumpisa ang handaan at pagdiriwang para bukas ay pagod na pagod na ako. Iniisip ko pa lang na papakisamahan ko ang mga nagbabalat-kayong mga tao na dadalo ay nandidiri na ako. People are sometimes too scary it disgusts me. Mabuti na lamang ay mga mga natitira pang mga anghel kagaya ni Nanay Meera.

"Magpapadala na ako ng pagkain sa kwarto, 'nak. Para pagdating natin doon ay nandiyan na rin agad. Magtatanghali na rin naman kaya ayos na ayos iyon."

"Hindi, 'nay. Sa kusina na lang pala tayo dumiretso. Gusto kong kumain nang sabay tayo."

"Ah, e sige, 'nak."

I can feel her little disagreement on what I said. She is hesitant but cannot say no to me. Alam niyang narito si Mommy Kayla at magbubunganga na naman iyon at kung ano-ano ang sasabihin na kala mo ay siya ang may-ari ng bahay at siya rin ang nagpapasahod at nagpapakain sa lahat ng narito. She is the thickest-skinned woman I ever know. Napakasama ng ugali niya, pati ang tandang ni San Pedro ay tutukain ang mata niya kung mapadpad man siya sa langit kahit hindi dapat.

Inalalayan naman ako ni Nanay Meera sa paglalakad. I do not need a cane nor a support stick because I can walk straight and fine. I just need Nanay Meera to hold my hand and if not, tell me the directions precisely. I've mastered this walking but whenever I see Mommy Kayla and know that she is in front of me, I'll purposely bump onto her. She cannot lay her hands on me even though she bullies me verbally. I'll snap her back. I bully her back, too. Noong nakaraang araw ay napaiyak ko na naman ang isang iyon at nag-inarte na naman siya kay Daddy. Daddy cannot say a word to me, too. Of course, I am the priority more than that plaything he has. Mas madalas kumampi sa akin si Daddy at walang nagagawa si Mommy Kayla roon.

Pagbati ng kusinera ang narinig ko nang makarating kami sa hapagkainan. May mga nakahanda na raw pagkain at ngayon ay tutulungan at aalalayan na lang ako ni Nanay Meera sa pagkain.

"'Nak, may sabaw?"

"Sige, 'nay."

"Sige, sige."

Ilang minuto na niya akong inaalalayan sa pagkain nang bigla siyang matigil at bumulong sa akin.

"Nandiyan si Maam Kayla, 'nak. Mukhang galit pa rin."

"Mukha pa rin siyang gasul?" I asked, malakas pa nga ang pagkakatanong ko noon. "Tss,"

"Nakausap ko na si Jaime." si Mommy Kayla nang lumapit siya sa direksyon namin mayamaya. "He will buy me a car after your birthday. Ni-request ko iyon dahil wala akong sasakyan. Mahihirapan ang anak ko kapag nanganak na siya."

"Riding my dad is not enough?" I chuckled.

"Whatever you say, Ariella. Mahal ako ng Daddy mo. Pinapagpasensyahan ka lang niya dahil anak ka niya. Palagi mo na lang akong binabastos."

"You are young enough to be my dad’s daughter, Kayla. You always disrespect me and my mom’s name. Ask yourself why I never liked you."

"Kaunti na lang ay sisipain ka na ni Jaime. Pabigat ka lang sa pamamahay na 'to. Sobra-sobra pa ang gastos sa mga gamot mo na wala namang nangyayari." she hissed.

"I own this house. My Dad's money is from my mother's fortune. Do you really think you can get her wealth by using your pussy? No, Mommy. Those riches you eye on are already on my name. Just keep riding my dad, make him happy for a while, and not bother me. In that way, we'll both live peacefully in this house."

Nanahimik na siya. Narinig ko rin ang pag-alis niyang nagdadabog na naman. Ni hindi man lang nito maisip na itago sa akin na inis na inis siya sa akin.

"Galit na galit na ang gasul, 'nak. Anong sabi mo? Hehe hindi ko ulit naintindihan."

I smiled. Nanay Meera is too cute for this type of conversation. She doesn't deserve to know what I replied to what came from that bitch's mouth.

"Naiinggit po siya sa akin dahil maganda ako." sambit ko kay Nanay Meera na sinang-ayunan niya kaagad. "Sabi ko e at least hindi po ako nagmumukhang gasul kapag nagagalit."