nota sanguinosa || yoonmin

'nefret

Yazardan:

Büyük olan odada dört dönüyor ve sinirlerinin geçmesini bekliyordu.

Şuan hiçbir şey umurunda değildi tek derdi odadan kaçan jimin ve onun ondan korkmasıydı.

Dayanamayıp yatağa otururken rahatladığını hissetmiş ve gerçeğe dönmeye başlamıştı.

Etrafa baktı küçüğü yoktu.

Bu öfkelendirdi büyük olanı
Ondan kaçamazdı.

Hemen pencereye koşmuş bahçe kapısına adımlayan jimini görmüş gideceğini sanıyordu anlaşılan.

Hemen duvar ardında ki korumaya seslenmiş ve bir nevi küçüğün gitmemesi için emir vermişti.

Büyük olanın korumaları en az kendisi kadar zekiydi. Koruması aldığı mesajla anlık atak yaparak küçüğü tutmuş ve yere yatırmıştı.

Bunu gören yoongi sırıtarak aşağı inmeye karar vermiş ve adımları odasından dışarıya atmıştı.

Bahçeye inen büyük yerde korkuyla kendisine bakan bedene ilerlemiş ve hala korumanın etkisinde olan minik olanın yanağındaki çamurları temizlemiş ve korumadan kurtarıp kucağına alarak yeniden eve adımlamıştı.

Tabi jimin çoktan tepiniyordu onun kucağında. Yere düşse bile sorun değildi onun için. Burdan kurtulmak için yapardı her şeyi.

Jimin:

"Bırak beni! Bırak dedim sana! İndir ya!"

Bırakmıyordu.

Lanet olası beni burda esir almış tutuyordu. Kurtulamıyordum.

Polislere bir şekilde ulaşabilsem her şey benim için iyi olacaktı.

Yoongi hyung normal değildi. Katil, acı seven, psikopat biriydi.

Ve onun yanında durmak cesaret isterdi.

Beni getirdiği odada yere bırakmış ayaklarımı yere sabitleyip karşıma oturmuştu.

Pardon bacaklarımın üzerine.

"Burdan kaçış yok, boşuna uğraşıyorsun"

Sesi artık soğuktu. Buzu andıran bu soğukluk beni bile üşütmüştü.

Bakışları deseniz onları anlatmazdım.

Sanırım şimdi korkmam gereken yerdi burası.

Karşımda ki beden odadan çıkmış elinde ki ilaç kutuları ile geri gelmişti.

Bu durumda bile sağlığımı mı düşünüyordu gerçekten? Hah?

"Ne yapıyorsun?"

Bir elindekilere birde bana bakarak sorgulamayici bir bakış atmış ve

"Sence ne yapıyorum? Gereksiz ataklarınla uğraşacak vaktim olmaz önlem alacağım"

Ne?

Atak geçirdiğimi biliyor ve bu ona gereksiz gelmişti öyleyse ne diye ilaçlarımı alıp ilgileniyordu?

"Gereksiz mi? İçirme lan öyleyse o ilaçları önlem al diyen kim?"

"Sınırlarımı zorlama küçük!"

Hafif bağırmasıyla irkilip ona baktım bir anda ne değişmişti?
Küçük kelimesi ona yakışırken şimdi nefret etmiştim.

"Zorlarsam ne yapabilirsin ki?"

"Emin ol görmek istemezsin jimin zoru kullandırtmak zorunda bırakma beni"

Göz devirip elinde ki ilaçları ve suyu alıp hepsini içtim o ise bana sırıtarak bakmış ve zafer gülüşü sunmuştu.