BOOK 1 : MLS : You are Mine No YOU'RE MINE {•BXB•}

12

Akiro's PoV :

"Sir, maaawa po kayo saakin sir, hindi ko po sinasadya, sir pangako po magbabayad ko wag nyo lang ako patayin." - pakiusap ng lalaki saakin habang nakaluhod ito na puro pasa ang katawan at bubog sarado ito dahil sa mga tauhan ko.

"Pasalamat ka ayaw kong pumatay ng tao ngayon dahil sa isang taong pinakahahalagahan ko pero ayaw ko ang mga taong palpak sa mga binibigyan ko ng mga utos kaya umalis kana at isama mo pamilya mo sa ibang bansa, at kailangan kong magbabayad kanang inutang mo, nagkakaintindihan ba tayo?!" - nakangisi kong saad sa lalaking buwiset na kaharap ko ngayon palpak kasi magtrabaho buwiset.

Tumango naman ito sa utos ko at nakita ko namang huminga ito ng malalim kaya di ko maiwang kumunot ang nuo ko.

Paalis na sana ako ng tumunog ng phone ko. Binuksan ko naman ito at tinignan kung ano iyon at nalaman kong na isend na saakin ang letrato ng asawa ko at anak ko sa pinautusan kong magbantay sakanila.

Kahit stolen shot ang mga to hindi parin talaga naiaalis ang kagandahan at kagwapuhan ng asawa ko. Hindi ko namalayang habang tinititigan ko ang mga litrato ng asawa ko ay si Aki Junior ko ay sumasaludo.

Dahil naman grabe kay ang kinis ni khian na para bang kasing puti ng gatas ang mga balat nito. Kay laki at kaysarap ang mga lips nito. Kay laki din ng matambok nitong puwetan. Ughhh! Kapag iniisip iyon hindi ko talaga mapigilang matigasan.

Habang iniimagine ko iyon ay hindi ko namalayan na tinatawag na pala ako ng isa kong tauhan.

"Sir"

"Sir"

"Sir"

Nagalit naman ako dahil binasag niya ang magadang pangyayari sa isipan ko tungkol ni Khian. Dahil sa galit ay agad na hinawakan ang magkabilang kwelyo niya ng marahas para itoy mahirapang huminga.

"Anong karapatan mo para tawagin ako ha?! Nakikita mo namang buisy ako dito?" - bulyaw ko sa tauhan ko na ngayo'y takot na takot at parang ma iiihi dahil saakin. ( Tsk* )

Binitawan ko siya ng marahas at dali-dali naman itong huminga ng malalim at hinabol ang kanyang hininga. Nang mahabol niya na ito ay agad itong humarap saakin at lumuhod tapos humingi ng tawad.

"Kapag naulit ito ay hindi ako magdadalawang isip na....." - hindi ko naitapos ang sasabihin ko ng naalala ko ang mga sinasabi saakin ni Khian.

"Hubby promise me, wag kanang papatay ha? Nagkakaintindihan ba tayo?"

"Pasalamat ka, iniligatas ka ng asawa ko kung hindi baka napatay na kita ngayon." - sabi ko sa nakaluhod na tauhan ko at umalis nadin sa lugar na iyon.

Nakasakay na ako ng van ngayon papuntang kompanya nina Khian. Dahil may naisip na akong gagawin para hindi na makatakas siya at para nadin makapag-usap kaming dalawa ng maayos. At nag iisip ng malalim habang umaadar ang sasakyan.

Gusto ko na siyang kunin at idikit sa tabi ko. Gusto ko ng bumalik ang mga ginagawa namin noon paman, ang maglabingan bilang mag asawa.

Kahit ako natatawa na sa mga iniisip ko ngayon dahil hindi naman talaga ako ganito. Si Khian lang talaga ang nagpabago saakin.

Pero hindi ako nagreklamo kumbaga mas nainlove ako sakaniya. Hindi nyo naipagtatanong isa akong player noon. Casanova, pero nung nakilala ko si Khian ay wala, walang epek gwapo ko sakaniya.

Umabot mg 4 na taon ding nanligaw ako sakaniya kahit ako hindi ko makapaniwala. 4 na taon akong tigang ng dahil lang sakaniya. Pero hindi ko iyon pinagsisihan dahil mahal ko siya

Patuloy parin ako sa pag daydreaming hanggang sa nakarating na kami kung saan ang parking lot ng kompanya nila. At eto ang plano ko.

"Kikidapin ko siya at pati anak ko at pupunta kami sa barko para hindi na ito makakatakas pa. At paraan ko nadin to para makuha ko na siya agad, wala akong tiwala sa mga lalaking nakapaligid sa asawa ko.
Kaya gagawin ko ang lahat para mapatawad niya lang ako." - ang naisip kong plano para makuha ko si Khian. Habang nakangisi ng matagumpay sa loob ng sasakyan.

Agad ko namang sinabihan ang mga tauhan ko kung no g dapat ang gawin. At yun ay kung masasaktan nila ang asawa at anak ko dahil pagnagkaganon ay nako, ipapabugbog ko sila. Or worst mapatay ko sila.

Khian's PoV :

Uwiaan na at pinauwi ko nadin si Julian yung bagong bodyguard ko. Sa una nagtataka ko kung bakit mapilit itong sumama sakin pauwi eh uwian na at di ko na siya kailangan.

Naglalakad kami ng anak ko papuntang parking lot ng may nakita akong van n kakaiba pero pinag siwalang bahala ko nalang ito.

Maya-maya pa'y bumukas ang pintuan nito at dali-daling pagluwa ng mga lalaking naka mask. Agad ko namang pinalikod ko sa likod ko ang anak ko para'y itago.

"S-sino kayo a-at a-anong gag-gawin nyo s-saamin!?!" - nauutal kong tanong at nakasigaw nadin baka may makarinig pa na umaasang meron ding taong humuli ng uwi sa kompanya.

"Wala ng maraming tanong at sumama nalang kayo saamin." - walang emosyong saad nito saakin at agad kumuha ng panyo sa bulsa nito at tinakip sa mukha ko. At pati nadin sa anak ko ay tinakpan din ito ng panyo.

Nagpupumiglas ako para makatakas pero hindi ko magawa. Segundo lumilipas ay pawala ng pawala ang lakas ko at nanlalambot ang mga binti ko, hanggang sa mawalan ako ng malay.

May naramdaman akong matigas sa likuran ko ng dahilan para maimulat ng kaunti ang mga mata ko. Gusto ko pang matulog dahil nasasarapan ako sana kung walang asungot na matigas sa likuran ko.

Dahil sa inis ay hinawakan ko ang matigas na bagay sa likod ko pero nang nahawakan ko na ito ay may narinig akong ungol sa tenga ko.

"Ahhhh, wifey sige pa fck!" - sabi ng isang lalaki at napasigaw ng malakas dahil may manyak sa likuran ko. At dahil sa kaba ay sa pagbangon ko ay tumibugsok ang puwetan ko sa sahig ng dahilan para mapa aray ako sa sakit.

"Ouch!" - daing ko sa sakit na naramdaman ko sa puwetan ko at agad na hinimas ito. Hanggang sa may mg malalakas na dalawang kamay ang humawak sa magkabilang braso ko.

"Fck wifey, are you ok?" - nagaalalang sabi ng lalaki sakin.

"Pero wait, bakit pamilyar ang tono ng bossess nito?" - tanong ko sa sarili ko. Sa oras na ito hindi kopa inimulat ang mga mata ko dahil s pagbagsak ko.

Dahan-dahan ko namang tumingin sa harapan ko at nakita ko ang isang tao na kinasusuklaman ko.

"Akiro."

Itutuloy...