ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (မြန်မာဘာသာပြန်)

အခန်း ၃၀ ။ လေ့ကျင့်ရေးခရီးစဉ်ကို ဦးဆောင်ခေါ်သွားခြင်း

အခန်း ၃၀ ။ လေ့ကျင့်ရေးခရီးစဉ်ကို ဦးဆောင်ခေါ်သွားခြင်း

ကူယွဲ့  ပြဒါးရှင်တောင်ထွတ်ထဲ သိပ်ကို အတွင်းကျကျ ဝှက်ထားတဲ့ လျှို့ဝှက်အခန်းကို သူ အစီအရင်ပုံစံတွေသာ မကျွမ်းကျင်ရင် ဘယ်တော့မှ ရှာတွေ့ခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဒီလျှို့ဝှက်အခန်းက သက်စောင့်ဆေးလုံးတွေ ဖော်ဖို့အတွက်ပဲ သာမန်အခန်းတစ်ခန်းမဟုတ်ဘူး။ ပြဒါးရှင်တောင်ထွတ်တစ်ခုလုံးကို တာဝန်ယူထားတဲ့ ခန်းဆောင်သခင် ယွီတင်းက အဆင့်ရှစ် အဂ္ဂိရတ်ပညာရှင်လည်း ဖြစ်တယ်။ မဟူရာကောင်းကင်ဂိုဏ်းရဲ့ သက်စောင့်ဆေးလုံးတွေထဲ ကိုးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းက ပြဒါးရှင်တောင်ထွတ်ကနေ လာတာ။ ခန်းဆောင်သခင်တစ်ယောက်အနေနဲ့ ဆေးလုံးဖော်တာက သူ့အလုပ်ဖြစ်တာမို့ ဆေးဖော်ဖို့အတွက်နဲ့တော့ ဒီလိုလျှို့ဝှက်အခန်း ဆောက်ဖို့ မလိုဘူး။ ကူယွဲ့တစ်ယောက် လျှို့ဝှက်အခန်းထဲက ယွီတင်း အချိန်မီ ဝှက်မထားနိုင်ခဲ့တဲ့ ဖော်စပ်ထားတဲ့ ဆေးပုလင်းတွေ မမြင်ခင်ထိ အတော်လေးကို ဇဝေဇဝါဖြစ်နေခဲ့တာ။

အဲဒီ သက်စောင့်ဆေးတွေကြား ကျင့်ကြံဆင့် မြှင့်တင်ပေးတဲ့ ဆေးလုံးတွေ တကယ်ကိုရှိနေတာပဲ။ ဒီဆေးလုံးမျိုးတွေရဲ့ အသုံးပြုပုံက သုံးစွဲသူရဲ့ ကျင့်ကြံဆင့်နဲ့ မသက်ဆိုင်ဘူး။ ဆေးလုံးတွေကို အဆင့်မြင့်ကျင့်ကြံသူတွေရော နတ်ဝိညာဉ်ဖြစ်ပေါ်ခြင်းကျင့်ကြံသူတွေတောင် သုံးစွဲလို့ရတာမျိုး။ ဆေးလုံးတွေသောက်လိုက်တဲ့ ဘယ်သူမဆို သူတို့ကျင့်ကြံဆင့်က ချက်ချင်းကို ဝုန်းခနဲ မြင့်တက်သွားမှာ။ ဒါပေမဲ့ ဒီဆေးလုံးတွေကိုဖော်ဖို့ ပါဝင်ပစ္စည်းတွေက သိပ်ရှားတယ်။ အများစုက ထျန်းလန်လောကထဲ ကွယ်ပျောက်သွားနှင့်ပြီ။ သူတို့ကို ဆေးဖော်ဖို့ဆိုတာ နည်းလမ်းမရှိသလောက်ပဲ။ ဒါတောင် ယွီတင်းရဲ့ လျှို့ဝှက်အခန်းထဲ ဒီဆေးလုံးတွေ တစ်ဘူးမကရှိနေတယ်။

ဖြစ်နိုင်ခြေ မရှိပါဘူး၊ ဒီလိုမျိုးဖြစ်မှ...။

ကူယွဲ့ ဘူးတစ်ဘူးထဲကနေ ‌သက်စောင့်ဆေးလုံးတစ်လုံး မှောက်ချပြီး သိမြင်နားလည်ခြင်း အရှိန်အဝါနဲ့ ဆန်းစစ်ကြည့်လိုက်တယ်။ ထင်ထားတဲ့အတိုင်းပဲ အဲပတ်ပတ်လည်မှာ ဝိုင်းနေတဲ့ မရှင်းမလင်း အနက်ရောင်ချီကို တွေ့သွားခဲ့တာပဲ။