[Unicode]
အခန်း ၃ ။ အိပ်မက်လှလှကို နှောင့်ယှက်လာ
ရှန်းရင် သူမရဲ့ သစ်အိမ်ကလေးဆီ ပြန်ရောက်တော့ ညနက်သန်းခေါင်တောင် ရောက်လုပြီ။ သူမ စောင်ကို ဆွဲခြုံလိုက်ပြီး ဂွမ်းကပ်ပုံထဲ လှိမ့်နေလိုက်တယ်။ သူမ အခုမှ အညောင်းညာပြေသွားတော့တယ်။ ပြီးတော့ တော်တော်ကြာတဲ့အထိ ဆိတ်ငြိမ်နေသေး။
သူမ ဒီသစ်တောအိမ်ကလေးကို ရောက်နေတာဆို လေးလနီးပါးလောက်ရှိနေပြီ။ ဒီနေရာက ဘယ်နေရာလဲဆိုတာတော့ သူမ မသိဘူး။ ပတ်ပတ်လည်မှာ ထူးဆန်းတဲ့သစ်ပင်တွေချည်းပဲ။ သူမ တောထဲမှာ လမ်းပျောက်နေတဲ့ အချိန်က ခပ်များများရယ်မို့၊ ရက်ပေါင်းများစွာလောက် လူတစ်ကောင်ကြောင်တစ်မြီးတောင် မတွေ့ခဲ့ရဘူး။ လူသူအချို့နဲ့ တွေ့တော့ အဲ့လူစုထဲက မုဆိုးတွေက သူမကို ကန်စွန်းဥနည်းနည်း ပေးခဲ့ကြတယ်။ ခေတ္တခဏလောက်တော့ သူမရဲ့ ဟာနေတဲ့ ဝမ်းက အာသာပြေခဲ့တာပေါ့။
သူတို့တွေက သူမကို သူတို့နဲ့ လိုက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်သေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူမက သူမရဲ့ မူလနေရာကို ပြန်နိုင်မယ်ထင်တာနဲ့ သူတို့နဲ့ လိုက်သွားဖို့ကို ငြင်းလိုက်တယ်။ ဒီသစ်အိမ်ကလေးက နည်းနည်း အိုဟောင်းနေပြီဆိုပေမဲ့ သူမကို လေဒဏ် မိုးဒဏ်ကနေတော့ ကာကွယ်ပေးနိုင်သေးတယ်။ ပြီးတော့ ဒီအိမ်ကလေးထဲမှာ ရက်ပိုင်းလောက် အနေကြာလာတဲ့အခါ သူမ နေသားကျ သွားပြီး ပြောင်းတာ ရွှေ့တာတွေ မလုပ်ချင်တော့တာ။
သူမ ဒီမှာ လေးလလောက် သောင်တင်နေမယ်လို့ ဘယ်သိမှာလဲ။ သူမ ပြန်မသွားနိုင်တဲ့အပြင် ရွာသားတွေ ပေးထားခဲ့တဲ့ ကန်စွန်းဥတွေလည်း ကုန်သွားခဲ့တယ်။ သူမမှာ စားစရာကို မရှိတော့တာ။
သစ်ပင်တွေတော့ အများကြီးပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်အပင်က စားလို့ရတယ်၊ မရဘူးဆိုတာ သူမမှ မခွဲတတ်တာ။ အကောင်ငယ်လေးတွေလည်း အများကြီးရှိတယ်။ ပုံမှန်အရွယ်ထက် ပိုထွားနေတဲ့ သတ္တဝါတွေလည်း ရှိတယ်။ ပြီးတော့ ဒီအကောင်တွေက လူစကားပြောတတ်တာကို သူမ သိလိုက်ရသေးတယ်။
ဘာသာမဲ့တစ်ယောက်အနေနဲ့ သူမ ပထမတော့ အတော် အံ့သြသွားမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူမကလည်း ဗိုက်ဆာနေတာရယ်ကြောင့် ဒီလို ဆန်းကြယ်နေတဲ့ ကိစ္စတွေ နတ်တွေ သရဲတွေ ဘာညာရယ်ကို အရေးတယူ မပြုအားတော့ဘူး။ တိရိစ္ဆာန်တွေလည်း မျိုးရိုးဗီဇမြင့်ပြီး စကားပြောပိုင်ခွင့် မရှိတာမှ မဟုတ်တာ။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (မြန်မာဘာသာပြန်)
Romance"ဆရာလား၊ အရှင့်မှာ ဆရာရှိတယ်လား၊ ဘယ်သူ... ကျွန်တော်တို့လဲ မကြားဖူးရပါလား" "ငါ့ဆရာက. . . အယ်... ဆရာရော၊ ဆရာ.. အယ် ငါ့ဆရာရော ငါ့ဆရာကို တွေ့မိကြသေးလား..." သူတို့ အနီးအနားမှာပင် ရှိနေသော သူမ လက်ကလေးတစ်ဖက် ထောင်ပြလိုက်သည်။ "ငါ ဒီမှာဟဲ့..." Myanmar Tr...
