အခန်း ၃၃ ။ အဋ္ဌမအဆင့်နတ်ဆိုး
“ဒီမှာနောက်ထပ်နတ်ဆိုးတစ်ကောင်ရှိတယ်ဆိုတာသေချာလား။ အဋ္ဌမအဆင့် မြေခွေးနတ်ဆိုးတဲ့ လား”
“မြှောင် မြှောင် မြှောင်” ကြောင်ကတိုးက ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။
“ဒီတော့ မင်းက လူတွေကို ခြောက်လှန့်ဖို့ ညအချိန်ကြီးပေါ်လာတာက သူတို့တွေ မြို့ထဲကထွက်ရင် မြေခွေးနတ်ဆိုးနဲ့တွေ့မှာကို ကာကွယ်ပေးဖို့ ကြိုးစားနေတာပေါ့”
“မြှောင် မြှောင် မြှောင်” သူကခေါင်းထပ်ညိတ်လိုက်တယ်။
“သူတို့ မြို့ပြင်ထွက်ပြီဆိုတာနဲ့ မြေခွေးနတ်ဆိုးဖမ်းတာ ခံရမှာပဲ။ ဒါကြောင့် လူတိုင်းမြို့ထဲက မထွက်အောင်လို့ ခက်ခက်ခဲခဲ ထိန်းထားဖို့ကြိုးစားနေတာ”
ဟိုလီရှစ် နတ်ဆိုးကိုတွေ့လိုက်တဲ့သူတွေက ကုန်သည်တွေနဲ့ မုဆိုးတွေပဲဖြစ်နေတာ အံ့ဩစရာမရှိဘူး။
“ကြောင်ကတိုးတစ်ကောင်အနေနဲ့ မင်း ငါးပဲ စားသင့်တာလေ။ ဘာကြောင့် တခြားသူတွေရဲ့ ကြက်သားတွေကို စားရတာလဲ” ကူယွဲ့က နတ်ဆိုးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တယ်။ သေသွားတဲ့လူတွေရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ နက်ရှိုင်းတဲ့လက်သည်းရာတွေ ရှိနေတယ်လို့ ရှီချိုးက သူ့ကို ပြောခဲ့တာ။ ပြတ်ရာတွေက ရှည်ပြီး ကျဉ်းလွန်းပြီး မြို့ထဲက ပျောက်နေတဲ့ တိရစ္ဆာန်အများစုက ကြက်တွေပဲ။ ဒီတော့ အဲဒါက မြေခွေးနတ်ဆိုးရဲ့ လုပ်ရပ် ဖြစ်ရမယ်ဆိုတာ သူခန့်မှန်းမိတယ်။ နတ်ဆိုးနှစ်ကောင် ဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ တစ်ခါမှ မထင်ထားမိရုံပဲလေ။
“ဒါ ဒါပေမဲ့ ကြက်သားက အရသာရှိတယ်” ကြောင်ကတိုးက ရှက်ရှက်ရွံ့ရွံ့နဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။
“ဟုတ်တယ်” ရှန်းရင်က ထောက်ခံပြီး ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။ “ငါလည်း ကြက်သားစားရတာ ကြိုက်တယ်”
“မင်း မကြိုက်တဲ့စားစရာကော ရှိသေးလား” ကူယွဲ့က လှည့်ကြည့်ပြီး ရှန်းရင်ကိုတစ်ချက် ကြည့်လိုက်တယ်။
“မင်းက ဘယ်သူ့ဖက်က။ နေပါဦး မင်းဘာတွေလုပ်နေတာလဲ”
ရွှေစတွေကို ကောက်ယူနေတဲ့ ရှန်းရင်ရဲ့လက်က ခဏတာတောင့်ခဲသွားတော့တာပဲ။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (မြန်မာဘာသာပြန်)
Romance"ဆရာလား၊ အရှင့်မှာ ဆရာရှိတယ်လား၊ ဘယ်သူ... ကျွန်တော်တို့လဲ မကြားဖူးရပါလား" "ငါ့ဆရာက. . . အယ်... ဆရာရော၊ ဆရာ.. အယ် ငါ့ဆရာရော ငါ့ဆရာကို တွေ့မိကြသေးလား..." သူတို့ အနီးအနားမှာပင် ရှိနေသော သူမ လက်ကလေးတစ်ဖက် ထောင်ပြလိုက်သည်။ "ငါ ဒီမှာဟဲ့..." Myanmar Tr...
