"ဗျာ...အပါး..."
(..............)
" သား...ခုချက်ချင်းပြန်လာခဲ့မယ် အပါး...."
ဟန်သာ၏ကိုယ်ပိုင် Jet ဖြင့် ကိုလင်းဦးဆောင်ကာ ကလေးငယ်တို့ နယ်မြို့လေးဆီ လာနေပြီဖြစ်ကြောင်း အပါးကပြောပြခဲ့သည်။ အမှားမှား အယွင်းယွင်း ဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီလိူက်မောကာ ရှေ့ဘက်စူးစူးရှိအရာရာတိုင်းဟာ ဗလာအတိုင်း ဘာဆိုဘာမှ မမြင်ရဘဲ တုန်ရီနေသော ခန္ဓာကိုယ်က ချက်ချင်း အားတွေလျော့ကျကာ ခွေယိုင်လုလု ၊ အနားရှိ ပစ္စည်းအရာများ၏ အမျိုးအမည်ကို မသိမ မြင်တော့စွာ မှောင်မိုက်ကျသည့်အလား ၊ တစ်ချိန်က ထိခိုက်ဖူးသော ခြေထောက်က မျက်ခနဲနာကျင်စွာ ရိုးတွင်းချဉ်ဆီတွေ ယုတ်လျော့ကာ ခွေယိုင်နေသည့်ကျွန်တော်ကို လက်သေးသေးတစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖေးမနေသူက မြတ်နိုးရသည့် အမျိုးသားငယ်။
ကြွေကျလုဆဲဆဲ မျက်ရည်တွေနှင့် အနားရှိကလေးငယ် လက်ကလေးကို တုန်ရီစွာဆုပ်ကိုင်ရင်း ကလေးငယ် ကို လိူက်မောတုန်ရီစွာ ကြည့်နေမိသည်။
" မား.....မားမား..အခြေအနေမကောင်းတော့ဘူး ...ကလေး...ကိုယ်...."
"ဗျာ....ခင်များ...စိတ်ထိမ်းပါအုံး..ကျွန်တော်တို့ ခု ပြန်ကြမယ်လေ ...."
" အင်း...."
ကလေးငယ်ရှေ့ ထိုင်ချကာ မျက်နှာကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကာ တုန်ရီစွာရိူက်ငိုနေမိသည်။ ကျွန်တော်ပုခုံးထက် ခပ်ဖွဖွ ပွတ်သပ်နေသော ကလေးငယ်ကို မော့မကြည့်အား ၊ ရှိသမျှအင်အားတွေအကုန်စုစည်းကာ ငိုချမိသည်ကား အဖေ၏ အလှူတော် ဧည့်ခံခန်းမအနီးအနား ။ များပြားစွာသော ဧည့်ပရိသတ်တွေလည်း မော့မကြည့်အား အရာရာဟာ အမှားမှား အယွင်းယွင်းပြိုပျက်စွာ၊ ပြာလဲ့နေသော ကောင်းကင်ပြာကို မျက်ရည်အိုင်တွေကြား မော့ကြည့်မိတော့ အဖြူရောင် ပိတ်ကားပြင်ကလွဲ ဗလာနတ္ထိ။ မာတာမိခင်ဟူသော ဂုဏ်ပုဒ်ဖြင့် ထိုက်တန်ခဲ့သော မားကို ဘယ်လိုမှ ဆုံရူံးမခံနိုင်။ ကိုယ့်အမှားကြောင့် ကလေးငယ်လည်း မိခင်ဆုံးရူံးခဲ့ရဖူးသူမို့ ဘယ်လောက်နာကျင်ရမလဲ သိမြင်နိုင်ခဲ့ပြီ။
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းတို့အလွန်
Romanceကျွန်တော်ဘဝမှာ ချပြစရာဆိုလို့ ခင်များ ကို ချစ်ခဲ့မိတဲ့နာကျင်စရာနောင်တ ကလွဲ ဘာမှမရှိဘူး။ အဆိုးထဲကအကောင်းဆိုရမယ့် သားသားလေးက ကျွန်တော် ဘဝ ၊ကွန်တော်အနာဂတ် နဲ့ကျွန်တော် ရှေ့ဆက်နေရတယ် ကောင်းပြည့်ဝေလျှံ ကိုကို ဘယ်လိုတောင်းပန်မှ ကလေး တို့သားအဖ အနာ...
