Moonlight Academy: School of Magic

Chapter 2

I woke up late today maybe because I'm tired kaya nagmadali akong naligo at naghanda ng sarili. Bumaba ako at nakita ko na nakaalis na ang mga magulang ko at may nakahanda ng pagkain sa mesa. Kumain na lang ako at nagmadaling pumunta sa school. Mabuti na lang at hindi pa ako late pero pagpasok ko ng gate ay agad akong pinalibutan ng mga estudyante lalong lalo na ang mga kaklase ko. They are throwing some cooked egg at me at ang iba naman ay nagbabato ng crumpled papers at my direction.

"How dare you get near them", one said.

"You do not deserve to be near them", another one said.

"Syempre naman ano pa ba ang i-expect mo sa malandi", saad pa ng isa.

"Well maybe she is like her mother", saad ni isa.

"Yes like mother like daughter both of them are bitches and a whore", sabi ng isa kaya nandilim ang paningin ko.

How dare they insult my mother like that? I can accept all their slandering words towards me but don't you dare na isali ang ina ko rito. I feel a power inside me that want to be free. I concentrate at niramdam ang paligid ko. They are still insulting me pero wala na doon ang focus ko. I feel na kailangan kong palabasin ang kung ano man ang nasa loob ng katawan ko ngayon kaya hinayaan ko ito. I closed my eyes and the feeling I've felt earlier ay nawala kaya dumilat ako ulit.

I saw them lying on the ground unconscious. Paano nangyari yun sa kanila. I look at my surroundings at nakita ko na lahat ng estudyante na hindi nanakit sa akin ay nagulat sa nakita nila. All the students that are bullying me lost their consciousness kaya natakot ako bigla.

"Oh my god how did that happened?", tanong ng isa.

"She's a monster", saad naman ng isa.

"No she's a devil", saad pa ng isa.

They continue on calling me names kaya mas lalo akong natakot. Because I'm scared that it will happen again I ran outside the main gate and made my way home. When I reach our house I saw my parents inside. Lumapit ako sa kanila at ng makita nila ako ay nakita ko na mukha silang nag-alala sa akin. Linapitan nila ako kaya medyo nagtaka ako sa mga galaw nila dahil nakikita ko na medyo natatakot sila.

"Mom what's wrong?", tanong ko rito.

"Its not safe here anymore", sabi ni mom.

"Why?", tanong ko ulit.

"Just go pack your things and we are going somewhere", dad said kaya umakyat ako sa kwarto ko para kunin ang mga importante kong mga gamit.

Bumaba na ako at nakita ko na hinihintay nila ako sa sala kaya nilapitan ko ang mga ito. They also pack their things at mukhang handa na silang umalis.

"Mom why are we leaving?", I ask her.

""It's safe if you don't know" saad nito.

"But wait mom I didn't attend class today cause there is something happened at school", sabi ko.

"What happened?", tanong ni dad.

"There are students bullying me and they insult you mom and I feel something inside kaya hinayaan ko itong lumabas and then I saw them lying unconscious on the ground", saad ko.

"We must go now", saad ni mom.

"Now that you use it your life is in danger", sabi naman ni dad.

"Wait I don't understand the both of you", sabi ko.

"You will know  it in the right time but now we have to leave", sabi ni dad.

Wala na akong magawa kaya lumabas na kami ng bahay at dumiretso sa sasakyan. Agad namang pinaandar ni dad ang sasakyan at unalis.

"You should take a rest", sabi ni mom.

"Matagal pa ang biyahe bago tayo makarating sa pupuntahan natin", dagdag pa nito.

Sumang-ayon na lang ako at natulog sa sasakyan. Mga ilang oras na siguro akong nakatulog pero nasa biyahe pa rin kami. Gaano ba kalayo ang pupuntahan namin at hindi pa rin kami nakarating.

"Mom malayo pa ba tayo?", tanong ko.

"Malapit na anak", sabi nito.

I decided to take a look outside the window. The path that we are taking are full of trees and looks like we are inside a forest. Ano naman ang gagawin namin dito? Tama pa ba to?

"Mom, dad why are in the forest?", i ask.

"Well this the way that leads to where we are going", mom answered.

"Okay", sabi ko nalang.

Tumingin na lang ako sa labas dahil wala naman akong gagawin dahil wala akong dalang libro dahil sa pagmamadali ko kanina ay nakalimutan kong magdala ng libro. Kung hindi lang kinuha ng lalaking yun ang libro ko siguro may binabasa pa ako ngayon.

Dahil sa sobrang pag-iisip ko ay hindi ko namalayan na nakalabas na pala kami sa gubat. May nakita akong kastilyo sa malayo at mukhang doon kami papunta. Ng makarating kami ay nakita ko na may nakasulat na Moonlight Academy sa harap ng gate. The gate was gold and the name of the academy was designed with silvers. It has crescent moon logo with a sword below it and two dragons in each side of the sword. Maybe this is the school logo. Bumukas ang gate kaya pinasok ni dad ang sasakyan.

I was amazed by the surroundings because it was surrounded with trees in every corner and the garden was full of beautiful flowers there is some little creatures like pixies above it. This place look magical and some students have wands and looks like they casting some spells. But magic doesn't exist right so how come that they casting spells.

Dad stop the car in the front of a building at lumabas. Lumabas na rin ako at sumunod sa kanila. I saw that some of the students look at me pero umalis ako kaagad. Pumasok sina mom and dad in one of the rooms so I followed them. May nakita akong lalaki na nakaupo sa mesa at mukhang abala sa mga papers sa harap nito. Ng maramdaman niya na may pumasok ay agad siyang tumingin sa amin.

"Long time no see my friends", sabi nito kaya binati rin siya pabalik ng mga magulang ko.

"This is our daughter and we want her to continue her studies in this school since the classes just started", sabi ni mom kaya binati ko rin ang lalaki.

"Oh so I am Carl Andrie Alfonso the headmaster in this school", pakilala nito.

"Uhm hi I'm Francine Kate Forrestien", pakilala ko.

"What is her magic?", tanong nito sa mga magulang ko.

"We still didn't know", sagot ni dad.

"Magic?", tanong ko sa kanila.