"Bir ihtirasın ateşiyle yanıyordum, kocaman bir dalga olup beni söndüren Haris'e dek."
İçime sağanak gibi yağmıştı aşkı. Hiç istememiştim onu da kendimle yakmayı ancak bakışları niyetimi tartarcasına ele geçirmişti beni. Engelleyememiştim gönül kuşu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çok güzelsiniz ağlicam🥲☝️
Güneş,Rabb'inyüceliğine kanıt sunarcasına tepeye çıkıp ayı uğurlarken, şafağı uyanık izleyip tefekkürü belledik. Bir nefes gibi içimde dolanan huzurun tarifi zor,ne söylesem bir noktası eksik kalır gibi.
Evlilik bir farz,sünnet.
Bilmiyordum şu ana kadar kalbimin bir pervazda durduğunu.Meğer oradan düşmemek,bir fırtınaya kurban gitmemek için evlilik penceresinin aralanamsı gerekirmiş. İçerinin o sıcaklığı etrafımı sardığı anda dışarda yaşadıklarımın bir anlamı kalmazmış.
Allah,kalbimi bu adama ısıttığından beri,on sekizimde kış kıyamet götüren tarafım erimiş, ileride çiçeklenmeye hazırdı.
"Oldu mu?" Elimdeki kitaplara bakmayı bırakıp yüzümdeki leyla gülümsemeyle başımı kaldırdım. Boydan boya beyaz raflarladonattığımız, evimizin en küçük odasındaydık. Özellikle burayı beraber dizmek istediğimden kolilere hiç dokunmamıştık.
Haris,siyah eşofman takımının fermuarlı üstünü yarıya kadar indirip çıktığı sandalyeden bana bakıyordu. Kitaplığın etrafına doladığı sarı peri ledinin bir ucu elinde duruyordu. Saçları alnına doğru dökülüp,yanmış kibrit çöpü kadar kıvrık olan kirpiklerinin çevrelediği nefti rengi gözleriyle gözlerimi arşınladı.
Ağırcayutkunup bakışlarımı zorla onun bedeninden çektikten sonra bir adım gerileyip kitaplığa baktım. Beyaz olması oldukça ferah bir hava katıyordu ancak peri ledleriyle yeni bir dünyaya açılıyormuşcasına hoş duruyordu.
"Harika olmuş!" Haris bir dudağını yukarı doğru kaldırıp kısa tabureden inip yanımda bitmişti. Elimdeki kitapları kolinin içine koyup doğruldum. Yüz yüze durur halde uzun süre yüzümü izlediğinde sağ elinin işaret parmağı yanağımı okşayıverdi.
İstemsizce gözümü kapatıp başımı daha da eline yasladım.
Onun bu dokunmaya kıyamayan halleri benden ona bir köprü oluşturuyordu. Bir çok şey geçiyordu o köğrüden ona.Bir bir akıyordu içimdeki şefkat.Bir süre sonra ondan bana gelen merhamet duygusu ile karşılaşıyordum.O an elim ayağım boşalıyormuşcasına bırakasım geliyordu göğüsüne kendimi.
Daha evleneli kaç gün olmuştu ki? Ey kalpleri elinde taşıyan Allah'ım,bu adamı kalbime sevdirdiğin için ne kadar şükretsem eksik kalır.Ben daha verdiğin onca şeyin şükrünü yapamazken,yarattığını ne kadar seviyor olmalısın ki daha fazlasını veriyorsun.
