Stole My Heart

CHAPTER 6

A/N: Unedited

Kai Maureen Anderson

I woke up because my head was hurting really badly. I still feel tired because I didn't get enough sleep. Then, I remembered what the Director had told me earlier today.

"Doc Anderson, I will be assigning you to work at Albany Medical Hospital in Baguio. From now on, you'll be working there as a resident surgeon."

Sa dami nang sinabi ng Director parang ayan lang ang salita na paulit-ulit kong naaalala.

Huminga ako ng malalim. Labag man sa kalooban ko ang mag-duty sa ibang branch. Wala naman akong magagawa. It's an order directly from the top.

I changed my clothes and went out to buy something to eat. Dito ako nagtungo sa isang Restaurant na malapit lang sa condo. Pinatake-out ko nalang din yung food kasi mas prepare ko sa condo nalang mag lunch.

"Carbonara and Garlic bread, take-out po." Sabi ko sa waiter.

As I was waiting for my order, nakatingin lang ako sa labas habang tinitignan ang mga dumadaan na tao. Nahintuan ako s apag-iisip when I saw a woman walking slowly in a black hat and black t-shirt. As a result, napatayo ako mula sa kinanaupuan ko and quickly left the restaurant para habulin sya.

"Maam teka po! Yung order nyo!" Sigaw ng waiter, habang hinahabol ako.

"Babalik ako kuya wait!" Sagot ko nalang, saka ako tumakbo para hanapin yung babae.

Inikot ko ang paningin ko sa paligid, nawala bigla yung thief girl, palagi nalang ako natatakasan ng taong yun. Lumiko ako sa isang daan at sa di kalayuan nakita ko ulit yung babae kaya mabilis akong tumakbo para lapitan sya. But when I pulled her para tignan ang face nya. It turned out to be someone else. Ibang tao pala.

"Sorry miss." Saad ko. However, the girl gave me a deadpan look.

"I'm sorry.." muling paumanhin ko.

Habang naglalakad pabalik sa restaurant, hindi mawaglit sa isip ko yung muka ng babaeng nagnakaw ng cellphone at wallet ko. Hindi ko makalimutan kung gaano kalaking perwisyo ang dinulot saakin ng pagnanakaw nya.

Nag makabalik ako sa Restaurant kinuha ko lang yung food ko saka din ako bumalik ng condo para maglunch.

While having lunch. I received an email from Albany Medical Hospital.  I immediately looked at it to check if it was mattered. Upon opening it, I discovered that it was a patient profile. A 66-year-old woman who is in a state of coma.

Sinarado ko ulit ang laptop ko, mamaya ko nalang ulit irereview. Nag focus muna ako sa food ko.

After I ate my lunch, nagready na din ako mg mga gamit ko na kakailanganin. I packed up some clothes and put my stuff together then I put it into my luggage. Mamaya mag bibiyahe na kasi ako papunta ng Baguio dahil doon na ako magduduty.

Sumakay ako ng kotse, saka ko pinindot ang ignition at nagsimula na tong mag start. I set foot on the accelerator and the car started moving. Aabutin din ako ng 4 to 5 hours bago ako makarating sa baguio. Medyo malayo din ang biyahe.

Naka-focus lang ako sa daan while driving. Siguradong magugulat sina Kate at Cyn pag malaman nila na sa baguio ang bago kong assignment, di na kasi ako nakapag paalam sa kanila. Dahil urgent din ito. Kaya mamaya itetext ko nalang sila.

Lumipas ang ilang oras at nakarating na ako sa Baguio, dito mismo sa Albany Medical Hospital. Nagtungo ako front at sinabi ko ang pangalan ko.

"Kai Maureen Anderson."