18

4.2K 310 82
                                    

"အဲ့မ်က္နွာႀကီးက ဘာေၾကာင့္ဆူပုတ္"

"Jungkookငါ့ကိုေသခ်ာၾကည့္စမ္း ဝလာတယ္ဆို
ဟုတ္လားဟင္"

သူကိုဘယ္သူကဘာသြားေျပာလိုက္ျပန္ၿပီးလဲမသိ အလုပ္ကျပန္ျပန္လာခ်င္း ဆီႀကိဳေမးခံေနရတယ္
ဒါပင္မဲ့သူလဲ ကိုကို႔ကိုအနည္းငယ္ စခ်င္လာတာနဲ႔

"အင္းးး ဟုတ္တယ္ မသိမသာေလး ဝလာတယ္"

"ဟင္ တကယ္ႀကီး ဟင့္ အဲ့ဆိုငါ့ကိုမင္းက မခ်စ္ေတာ့ဘူးေပါ့"

"ဘာဆိုင္လို႔လဲ"

"Jiminကေျပာတယ္ ငါ့အခုလိုျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဝလာရင္ မင္းငါ့ေပၚစိတ္ကြက္လာေတာ့မွာတဲ့ အဲ့တာ ဟုတ္လားဟင္"

သူစိတ္ထဲကေအာ္ရယ္လိုက္မိေတာ့တယ္ ဒီေလာက္ပိန္ေနတာကို ဝလာတယ္တဲ့ ဝရင္လဲမခ်စ္ဖူးတဲ့
အဲ့Park Jiminတအားပဲ ကိုကိုဝဝ ပိန္ပိန္ သူကေတာ့
ခ်စ္ၿမဲခ်စ္မွာပဲ ဟိုကမွ သူနဲ႔ပတ္သတ္ရင္ တအားသိမ္ငယ္
ပါတယ္ဆို ဒါကိုသိသိရက္ႀကီးနဲ႔ စလိုက္ျပန္ၿပီ

"ထယ္ထယ္ ကိုယ့္ကိုၾကည့္"

"အင္း"

"က်ေတာ္မ်က္လုံးကိုေသခ်ာစိုက္ၾကည့္"

"အင္း"

"ထယ့္ကို ကိုယ္ၾကည့္တဲ့အၾကည့္ကို ဖယ္မဖတ္တတ္လို႔လား ကိုယ္မ်က္လုံးထဲမွာ ထယ္ကို
ၾကည့္မိတဲ့အခ်ိန္တိုင္းဟာ အခ်စ္ေတြျပည့္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စုံနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနတာ ထယ္ေတာင္ အဲ့လိုစိုက္ၾကည့္ရင္ တစ္ခါတစ္ေလရွက္တယ္ဆို စိတ္ကြက္မယ္ဆိုတာ ျဖစ္နိုင္မလား"

"ဟင့္အင္း ဒါပင္မဲ့ငါဝလာေတာ့..."

Jungkookလဲ ကိုကိုရဲ႕နႈတ္ခမ္းေလးကို လက္ညိဳးေလးနဲ႔
ပိတ္လိုက္တယ္

"မွန္ထဲေသခ်ာၾကည့္ ဒီခႏၶာကိုယ္လား ဝတယ္ဆိုတာ ဟိုမွာခ်ိန္စက္ရွိတယ္ တိုင္းၾကည့္"

"မင္းပဲမသိမသာဝတယ္ဆို"

"ေဟာဗ်ာ ကဲဝေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္လဲ ဝလဲခ်စ္တဲ့သူက
ခ်စ္မွာပဲ က်ေတာ္ကအဲ့လိုလူစားမ်ဳိး ကိုကိုဘာျဖစ္ျဖစ္
ဒီေကာင္ႀကီးကေသြးသားေတြလ်ွံထြက္ေအာင္ထိ ခ်စ္တာဗ်ာ"

"တကယ္ေနာ္"

"ဆယ္ကယ္ပါဗ်"

"အဲ့ဆိုငါအကုန္စားရၿပီးေပါ့ ငါဝတယ္ဆို ဝိတ္တက္စာေတြ ေလ်ွာ႔မလို႔"

Step-Brother⚠️ [Completed]Where stories live. Discover now