partners in crime

Vernietigen

POV Vince

Daar zaten we dan op kantoor. De dag was bijna voorbij en we hadden Emma nogsteeds niet gevonden. We hadden deze ochtend de leider van een drugsbende opgepakt, waar normaal iedereen heel blij voor zou moeten zijn, maar deze keer niet. Het frustreerde ons dat we niks meer konden doen. We hadden geen idee waar we moesten beginnen met zoeken. De melding van haar verdwijning is door heel het land verspreid, alle zones houden hun ogen open voor haar, er is niks meer wat we kunnen doen. "Mannekes, mannekes" de commissaris komt uit zijn kantoor gewandeld. "Ik snap het he, we willen allemaal Emma vinden, maar ondertussen gaan de andere zaken ook verder" zegt hij. En hij heeft gelijk, de criminaliteit wachtte niet tot Emma terug zou zijn. "Ik heb alles geprobeerd, maar ik kan de gsm van Emma niet tracken" zegt Hugo terwijl hij binnenloopt. "Haar gsm moet dus plat zijn of helemaal uit staan" zegt hij. Ik zucht, dat was waarschijnlijk nog ons enig mogelijk spoor. Ook de commissaris zucht, alsof hij het al opgaf. "Bon, zoals ik zei de rest van de zaken gaan verder, ik heb net informatie gekregen van het team ter plaatse bij de buurman van Emma. Dat huis moet vernietigd worden" zegt hij. "Vernietigd? Met zo een wrecking ball van Miley Cyrus?" vraag ik. Ik hoor Floor stilletjes lachen achter mij. "Dat huis hangt vol met drugs en gevaarlijke stoffen en is dus onbewoonbaar, dat word morgen afgebroken, DOVO zal morgen aanwezig zijn om alles binneshuis te vernietigen, Vince en Floor jullie gaan dat begeleiden" beveelt de commissaris. Floor en ik kijken naar elkaar en knikken. Ik had wel afleiding nodig. Ik zou dan geen Miley Cyrus zien, maar wel van die coole explosieven, net zoals in de films. "Voor de rest is jullie shift nu gedaan, neem allemaal jullie rust en ik verwacht jullie morgen weer fris en fruitig op het bureau" zegt de commissaris en verdwijnt weer in zijn kantoor. "Alright, daag" zeg ik tegen iedereen en vind mijn weg naar buiten. Het was raar. Normaal zouden Emma en ik samen naar buiten stappen, soms iets gaan drinken of gewoon eens bij elkaar gaan eten. Als vrienden. Ale dat dacht ik toch. Maar nu ze weg is en ik haar zo mis, weet ik toch niet zo zeker dat we alleen vrienden zijn. Wat ik met haar heb, heb ik met niemand anders. Emma is uniek en ik kon niet stoppen met aan haar te denken. De constante angst dat ik voelde kon me wel doden. Ik was bang om haar te verliezen. Bang om slecht nieuws te horen te krijgen. Bang om nooit meer met haar te praten. Bang om haar nooit meer te horen. Bang om haar nooit meer aan te raken. Bang om haar mooie glimlach nooit meer te zien. "Vince ga naar huis" zegt Tineke terwijl ze haar hand op mijn schouder legt. Ik stond al paar minuten voor mijn auto en tranen liepen over mijn wangen zonder dat ik het door had. "Ja ik ga naar huis gaan" zeg ik terwijl ik mijn tranen afveeg. Ik verlaat het kantoor.

POV Emma

Het was me gelukt om 10 minuutjes te slapen. Dat was een record sinds dat ik hier was. Mijn buik gromde van de honger en ik bleef maar wachten in de hoop dat ik eten zou krijgen. Ik vroeg me af waar hij was. Ik had geen idee hoe laat het was, maar ik voelde me zo zwak. Ik had in 50u amper geslapen en gegeten. Ik verveelde me en die vier saaie kale muren rond mij, maakte me gek. Ik schreeuwde het uit, alsof het mijn laatste kracht die nog uit me kwam was. Ik vroeg me af wat Vince nu aan het doen zou zijn. Ik weet zeker dat hij nu heel bezorgd is. Ik heb medelijden met hem. Ik zeg altijd dat Vince mijn beste vriend is, maar nu dat ik zo weg ben, verlang ik naar niks liever dan een omhelzing van hem en dat heb ik met niemand anders zo. Ik miste hem oprecht, hoe vermoeiend hij ook kon zijn. Ik hield van hem. Ik voelde mijn ogen stilletjes aan sluiten. Ik was niet in slaap aan het vallen. Ik was aan het opgeven. Ik vecht tegen de koud, de slapeloosheid, en de honger. Maar ik kon niks anders dan mijn ogen sluiten en opgeven.

POV Floor

De volgende ochtend op het kantoor, was iedereen zeker een halfuur te vroeg. Sinds dat Emma weg is wil iedereen zoveel mogelijk werken. Wat betekent dat ze zoveel mogelijk Emma willen zoeken. "Vince, wij moeten naar dat huis van Emma haar buurman he" zeg ik terwijl ik mijn hand op zijn schouder leg. Hij knikt en staat op. "Have fun" Louise glimlacht naar ons. Ik glimlach terug. "Have fun" herhaal ik stilletjes in mezelf. Het was zo raar om te zeggen, maar de afleiding was nodig. Gewoon even een huis vernietigen. Ale niet dat wij dat gingen doen, maar het gewoon zien gebeuren is ook cool. En ik ben zeker dat Vince daar ook zo over dacht, maar we moesten professioneel blijven natuurlijk. Vince en ik stappen in de auto en rijden weer naar het huis. Wanneer we aankomen zie ik Vince staren naar Emma haar huis. Ook ik kijk even binnen, in de hoop Emma te zien. Al snel wijken onze ogen af van het huis en stappen we uit wanneer we DOVO zien aankomen. Een man van DOVO stapt onze richting uit terwijl de andere werknemers beginnen met explosieven te plaatsen in het huis. Die explosieven zouden alleen schaden binnen het huis brengen en alles om het huis zou veilig moeten zijn. "Binnen een uurtje zullen alle explosieven geplaatst zijn" zegt de man die eerder naar ons toe stapte. We knikken en houden de buurt in de gaten, we hielden de toestaanders op afstand en lieten de auto's op een veilige manier door. "Er is hier niks te zien" vertelde we de mensen. "Nog niks" dacht ik in mezelf.