partners in crime

In the box

POV Vince
We zaten dus zeker en vast opgesloten. Ik zie de paniek die in Emma haar ogen staan. Ik wist waar ze aan dacht. Ik wist wat ze in haar hoofd terug aan het beleven was, maar deze keer was ze niet alleen. "Hey hey Emma, tis oké, ik ben hier" zeg ik onmiddellijk wanneer ik haar zie paniekeren. Haar ogen schieten in het rond. "Ik weet het Emma, maar je bent niet alleen en ze weten waar we zitten" ik kalmeer haar wetend wat er in haar gedachten omgaat. "Heey" ik neem haar hoofd in mijn handen en draai haar hoofd naar me toe. "Emma focus, ogen alleen maar naar mij" ik kijk haar aan. Ze kijkt me aan en kalmeert stilletjes aan. "Sorry" zegt ze en gaat zitten. "Ge moet geen sorry zeggen Emma, ge hebt een trauma opgelopen" ik ga naast haar zitten. "Ik bedoel sorry dat het lijkt dat ik mij schaam voor u" ze kijkt me aan. "Ik ben gewoon bang dat als iedereen weet dat wij samen zijn dat ze ons niet meer samen gaan zetten in een team" zegt ze. Ik glimlach. "Ik denk niet dat dat gaat gebeuren Emma en moest het toch zo zijn, zijn we toch nogsteeds een team? Ook buiten het werk" zeg ik. Ze knikt. We merkte beide dat de lucht heel miniem was. "We kunnen beter onze lucht sparen" zeg ik. Ze knikt en legt haar hoofd neer op mijn schouder. We ademen beide op een traag tempo. Ik houd soms even mijn adem in, om Emma meer lucht te geven. Ze zouden ons snel vinden.

POV Floor
Ik leg uit aan Vic, Becky, Marco en Stan wat er een jaar geleden gebeurde met Emma. Hun mond viel open. Emma was zo sterk, maar we waren allemaal ongerust wat de familie van Joris zou doen als ze Emma zagen of nog erger, wat dat met Emma zou doen als zij hun zag. We hadden geen radio contact met Vince en Emma. Stan en ik stonden al 10 minuten klaar om in actie te schieten en er zo snel mogelijk naartoe te gaan, maar de commissaris twijfelde om zelf te gaan. Hij wou geen andere van zijn agenten dit gevaar in sturen, zijn woorden. Uiteindelijk krijgen we toch het bevel om naar het bedrijf te rijden. Stan en ik lopen naar de auto. "Ik hoop echt dat ze oké zijn" zegt Stan terwijl hij vlamt door de straten. "We hebben geen radio contact, das nooit goed nieuws" zeg ik en ik negeer de snelheid die hij neemt.

POV Emma
Vince en ik lagen tegen elkaar. Onze ademhaling synchroon. Ik had door dat Vince soms zijn ademhaling in hield. Ik probeerde zo veel mogelijk door mijn neus te ademen zodat ik minder lucht verspilde. Tot nu toe ging het, maar ik wist ook dat als we hier nog lang moesten inzitten, onze lucht op zou geraken. "Emma voelt gij dat ook?" hij kijkt me aan en dan voel ik het ook. De hele container begon te bewegen. Het was alsof de container omhoog geheisd werd. "Hey! Wij zitten hier nog in!" Vince roept in de hoop dat iemand hem zou horen. Door de snelle bewegingen van de container schieten Vince en ik steeds tegen de kant van de container. En dan weer tegen de andere kant. Vince omarmt me, zodat wanneer we tegen de kant vallen hij mijn val dempt. "We worden omhoog geheisd met een kraan" zegt hij. Een diepe zucht verlaat mijn mond.

POV Stan
We komen aan bij het bedrijf. We zien Vince en Emma hun auto geparkeerd aan de ingang. Het was dus zeker dat ze hier waren. We gaan naar binnen en op het eerste zicht leek het er zeer verlaten uit. Een bedrijf vol met containers. Een kraan die de containers 1 voor 1 op een boot zette. "Waar kunnen die nu zitten?" Floor kijkt in het rond. "Geen idee, maar dat geluid waarvoor ze naar hier kwamen is duidelijk nog niet af gezet" zeg ik terwijl ik mijn oren afdek met mijn handen. "Dat komt van hier" zegt Floor terwijl ze wandelt naar een container die net tevoorschijn kwam wanneer de container ervoor werd opgehoffen. "Jesus" ze stapt de container in en zet de overdovende piep uit. Ik haal mijn handen van mijn oren. Net wanneer ik naar achter wil kijken word ik naar achter getrokken en sluit de container waar Floor in zit. Ik trek mijn wapen en richt naar de man die me naar achter trok. "Doet die container open!" beveel ik hem en realiseer me dat de kans groot is dat Emma en Vince ook in zo een container zitten. "Zeg dat hij moet stoppen!" roep ik naar hem wanneer ik zie dat de kraan de container waar Floor in zit naar boven word gehoffen. Ik mocht niet schieten. Hij had geen wapen naar mij gericht. Ik was niet in gevaar dus ik mocht niet schieten. Ik laat mijn wapen zakken en met een aanloop spring ik op de container waarin Floor zit. "Gij zijt zot!" roept de man. Zijn stem vervaagd terwijl ik hoger en hoger ga.