partners in crime

De verklaring

POV Vince

Ik word wakker en merk dat mijn arm op Emma haar heup ligt. Ik neem snel mijn arm weg voordat Emma wakker word. Door de snelle beweging voel ik Emma woelen en besef ik dat ze wakker word. Ik ga snel op het randje van het bed zitten en sta op. "Goeiemorgen" zeg ik wanneer ik haar slaapoogjes zie opengaan. "Goeiemorgen" zegt ze terug en ik glimlach. "Ik moet gaan werken, maar Louise komt direct naar hier, dus dan ben je niet alleen" zeg ik. Ze knikt. "Ik kom na mijn shift terug" zeg ik en doe mijn schoenen aan. Ze knikt weer. "Vince" zegt ze net voordat ik de kamer verlaat. "Ja?" ik kom terug gewandeld. "Danku" zegt ze. Ik glimlach. "Graag gedaan" zeg ik en verlaat nu de kamer. Ik rijd naar het commissariaat en ga naar binnen. "Amai waar hebt gij gezeten?" vraagt Indy, die na 2 weken terug was van zijn vakantie. Hij was al ingelicht over alles. Gelukkig, want ik had geen zin om het hele verhaal weer te vertellen. Het was nu voorbij. Of toch zo goed als. "Hoezo?" vraag ik aan Indy terwijl ik hem een welkom terug knuffel geef. "Uw haar is zo in de war en... ja Vince ge stinkt" zegt hij terwijl hij lost vanuit onze knuffel. "Seg" zeg ik. "Hebt gij geen fris uniform aan?" vraagt hij. "Nee, ik heb hier in geslapen" zeg ik. "Eikes Vince!" hij lacht me uit. "Ik had niks anders" vertel ik en neem plaats op de stoel over hem. "Hoe ge had niks anders?" hij kijkt me vragend aan. "Ik ben bij Emma blijven slapen" zeg ik zacht. "Wa? No way! Vince proficiat man!" zegt hij wetend dat Emma en ik niet gewoon vrienden zijn. "Shhhht" zeg ik. "Gewoon als vrienden, ze wou nie alleen zijn" voeg ik eraan toe. "Jaja vrienden.." zegt hij. Ik zucht en verander het onderwerp. "Hoe was het op vakantie?" vraag ik. "De eerste week top, de tweede week kon ik alleen maar aan Emma en jullie denken. Ik was graag hier bij jullie geweest" zegt hij. Indy heeft toch wel een groot hart en gaf om zijn vrienden en familie. "Tja" zeg ik niet echt wetend wat anders te zeggen. "Deze namiddag gaan we Emma haar verklaring afleggen, komt ge mee?" vraagt Indy. "Tuurlijk" antwoord ik.

POV Louise

Ik ga stilletjes Emma haar kamer binnen en zie hoe Emma naar buiten staart. "Hey" zeg ik zacht. "Hey" zegt ze terug wanneer ze me ziet. Een brede glimlach stond op haar gezicht, wat me blij maakte. "Ca va?" vraag ik terwijl ik op het voeteinde van haar bed ga zitten. "Ja cva, ik moet alles een beetje verwerken" zegt ze. "Da geloof ik, het is ook niet niks wat je hebt meegemaakt he" zeg ik. Ze knikt. "En ik wil naar huis en terug gaan werken" ze lacht. "Ik vrees dat het daar nog te vroeg voor is" vertel ik haar. "Ik verveel mij echt wanneer Vince hier niet is" zegt ze. Ik glimlach. "Vince. Uw redder in nood"
ik lach zacht. Ze glimlacht terug. "Straks komen ze een verklaring van u afnemen, is da oké? Ben je daar al klaar voor?" vraag ik. "Ja, ik weet niet super veel meer, ma tis oké" antwoord ze. Ik knik en zo hou ik Emma gezelschap voor de rest van de middag.

POV Emma

Louise houd me gezelschap totdat Indy en Vince de kamer komen binnengewandeld. Vince en ik delen een blik uit. "Dag Emma, alles oké?" vraagt Indy die ik al even niet meer had gezien. "Ja ja, hoe was het in Tenerife?" vraag ik. "Ja cva, ik was liever hier toen ik hoorde wat er gebeurd was" zegt hij. "Tis oké" ik glimlach. "Ik ga jullie laten" zegt Louise en verlaat de kamer nadat ik haar bedank voor het gezelschap. "Ik denk dat Louise u al op de hoogte had gesteld dat we uw verklaring kwamen afnemen he?" vraagt Indy. "Jaja, doe maar" zeg ik en staar Vince aan die verrassend stil is. Beide heren nemen plaats op een stoel. Ik probeerde zoveel mogelijk te herinneren en te vertellen, maar vanaf een bepaald punt wist ik niks meer en kon ik hun niet meer verder helpen. "Sorry" zeg ik wanneer ik het niet meer weet. "Geen sorry, we weten genoeg" zegt Indy en staat op. De mannen stappen richting de deur. "Vince? Ik zie u straks?" vraag ik voor de zekerheid, aangezien hij zo stil was. Hij knikt. "Oke" ik kijk hem nog vragend aan, maar ik kan niks afleiden uit zijn blik. Ze verlaten de kamer en daar lag ik weer. Alleen.