91 DAYS WITH MY HUSBAND [EDITING]

CHAPTER 16

Still not signing it

KAREN POV

"He is still not signing it Karen and I can't deal with it anymore pupunta na kase kami nila Andrew sa Baguio eh." Eunice said over the phone.

"Huh so you mean after 6 years hindi niya pa pinipirmahan ang annulment papers namin and I'm still his wife. EUNICE?!"

"HELLO!" Tawag ko ulit dito pero huli na naka baba na ang telepono.

Bakit hindi nito sinabi na may anong problema pala?!

What I mean is that bakit at ngayon ko lang nalaman. She should have told me about it right away na hindi pumayag si Adrian na pumirma sa annulment namin.

Laters.

" Ma may work ka po ngayon diba pwede po akong sumama? " Kalila ask while I'm cooking our breakfast. Today is Saturday at wala silang pasok ngayon so in my mind why not.

"Sige basta wag kang makulit ah." Sagot ko dito.

Nang sa wakas ay natapos na akong mag luto ng agahan ay nag hain na ako ng para sa aming dalawa at kumain na.

After almost 3 hours ay ready to go na kami papunta ng bakery.

"Naku andito na naman ang swerte sa bakery. Sigurado ng dadami ulit ang mga costumers natin ngayon." Masayang bati samin ni Esther ng makarating na sinang-ayunan naman ng mga iba pa naming kasama.

"Talaga po Ninang Ganda!"Masiglang sagot ni Kalila.

" Oo naman"

" Naku buti dinala mo dito si Anghel dito, Karen anong meron? "Masayang Saad ng isa sa mga ka samahan namin na si Rachelle.

" Wala kaseng makakasama kung ma iiwan siya sa bahay ng mag isa kaya naisipan ko na lang na isama siya. " Mahinahong sagot ko dito at nag ayos na ng mga gamit namin at puwesto na sa kareha kapalit ni Esther.

"At dahil gan mag Whode shift na si Ninang Ganda." Nakangiting sagot ni Esther at pinugpog ng halika ng dalawang mataba ng pisngi ni Kalila na s'yang ikinatuwa ng Batang Anghel.

"Yey"

Habang ako ay nag at-trabaho ay si Esther naman ang lumalaro Kay Kalila.

Nang mag bandang gabi na sabay sabay na kaming umuwi nila Esther at Kalila sa bahay.

"Ninang Ganda laro pa po tayo sa bahay ah. Laro po tayo ng barbie." Masiglang Saad ni kalila sa ninang nito.

"Sige ba basta ikaw Anghel." Malumanay na Saad ni Esther.

Nang sumapit ang hapunan ay sabay sabay na kaming kumain ng tinula kasama si Esther.

Nang matapos ay naglaro na sila hanggang sa maramdam ng antok si Kalila.

"Ninang sleep na po ako." Saad nito aylt humikab.

"Naku napagod ng sobra ang Anghel. Sige matulog ka na." Saad ni Esther Kay Kalila at tinulungan din itong mag handa para matulog.

Nang matapos niyang samahan si Kalila ay bumaba na ito at naabutang nakatulala si Karen sa kawalan.

"May problema ba Karen?" Takang tanong ni Esther na may konting halo ng pag aalala.

"Wala naman." Tipid na sagot ko dito.

Hanggat maaari ay ayokong pati si Esther ay mamorblema sa sitwasyong meron ako ngayon.

"Sure ka ah. Basta pag may problema sabihan mo lang ako." She and leave me alone.

Gusto ko siyang komprontahin pero wala akong lakas ng loob na harapin siya.

I want to talk to him, I want to ask him why he didn't sign it but something is stopping me from doing it.

I'm still not ready to face and see him.

The pain of our past is still in me. Yes I did move on but the pain and tears that I had before is still in me and I can't remove it from my heart.

Hindi ko namalayang may mga luhang pumapatak na Pala sa aking mga mata.

Shit I did cry again and it's because of him again.

I did accept my faith. Hindi na kami pwede.

But after 6 years I did miss him.

Sabi ko tama na eh. Sabi ko tangap ko na.

I look up in the sky and see the peaceful sky.

"Nasilayan mo na naman akong masaktan." Saad ko na may halong lungkot at pait sa tinig ko.

Bakit ba kase ang ilap sa akin ni tadhana at kailangan ko pang masaktan ng sobra bago ko maramdaman ang pagmamahal na hinahangaan ng lahat.

I promise to my self that I will never love again but I failed. I know it to my self.

Im still into him. I'm still inlove with him.

I still love him.. Alot.

"Oh bakit umiiyak ka!?" Tarantang tanong ni Esther at dali-daling pinuntahan ako.

"Wala to napuwing lang ako." Saad ko dito at mabilis na pinunasan ang mga luha sa aking mata.

"I know your not. Pwede mo sakin sabihin ah. Wag mong sarilihin." Saad nito at niyakap ng mahigpit.

"Ma? Ma! Bakit po siya umiiyak Ninang Ganda." Naiiyak na Saad ni Kalila.

"Naku baby girl wag ka ding umiyak." Natatarantang Saad ni Esther at mabilis na nilapitan si Kalila na ngayon ay ngumangawa na.

"Sorry naku ang anak ko naiyak na din. Sorry po." Tarantang Saad ko din dito at binuhat ito at pinasok sa bahay.

_____________________________________