91 DAYS WITH MY HUSBAND [EDITING]

CHAPTER 19

Meet and Custody

KAREN POV

Nang matapos ang oras ko sa loob ay dali dali akong umuwi at nag ayos.

Naligo at nag palid na ako ng damit.

God please guide me.

Nang makarating sa tapat ng kompanya ni Adrian.

Bautista Corp.
Napangiti ako ng mapait habang nakatingala sa kompanyang puro masasakit na ala ala lang ang dulo

Malakas akong napa buntong hininga at tumingin muna sa entrance bago nag pasyang pumasok.

"Sinabi na sayong hindi ka pwede dito bakit ba hindi mo makuhang sundin ang kasimpleng utos ko na yun."

Saad nito at kinaladkad ako palabas ng kompanya at basta nalang binalya sa labas.

Kahit ang mga empleyado ay walang magawa ay titigan nalang ako na may halong awa sa kanilang mga mata.

" MA-Ma'am Karen k-ayo ba talaga yan. " Hindi makapaniwalangsaad ni Mang June ng pag buksan ako nito ng pinto.

"Manong June grabe namiss ko kayo tagal ko nang hindi kayo nakikita." May halong galak kong bati dito at kinabig ito ng mahigpit na yakap.

Isa si Manong June sa mga mapagkakatiwalaan ko at tauhan dati nila Mommy nung sa Juaneza factory pa sya nag ta-trabaho pero simula ng ikasal ako kay Adrian ay pinalipat sya dito sa kompanya ni Adrian dahil sa hindi ko alam na dahilan.

"Anak tagal kitang hindi nakikita kamusta ka na alam mo bang sobra sobra ang pag aalala ng magulang mo ng malaman nila kung ano ang totoong nangyayari sa inyo ng asawa mo lalo ng malaman nilang lumayas ka sa bahay nyo mag asawa. Anak naman sana kahit manlang sa akin ay nag sasabi ka. Pinag alala mo kaming lahat sa biglaang pag kawala mo. " Saad ni Mang June habang hinahagod ang aking likod hindi ko akalain na iiyak ito.

" Pasensya na po Tay pero may emergency po ako ngayon tanong ko lang po sana kung nandito si Adrian may kailangan lang akong sa kaniya. "

" Ay nandoon sa opisina alam mo bang sobra sobra ang pag kabalis--."

"Tay babalikan ko po kayo ah importante lang po talaga." Saad ko dito ang nag mamadaling tiningo ang elevator at pumasok agad.

Habang nasa loob ay mahigpit kong hinawakan ang strap ng bag ko.

Nang makarating sa pinaka toktok ng building kung saan ang opisina niya ay bigla akong naka ramdam ng kaba.

Karen for Kalila you can do it after nito back to normal ulit kayong dalawa lang ng anak mo.

Huminga ako ng malalim ay tuloy tuloy pumasok sa opisina nito.

Not minding his secretary who is in state of shock.

When I got inside and saw the person I meant to be here, he was even more handsome and his aura was even more terrifying.

I swore to myself that I will never show up and I will never come back but here I am now for my daughter for Kalila.

"Adrian" Napatigil ito sa pag babasa at  napa angat ang tingin sa akin.

Mas lalo akong nakaramdam ng kaba at takot ngutin tinatagan ko ang aking loob.

Karen wag kang matakot this is for your Angel

"You're back." malamig na sabi nito.
Tumayo ito at dahan dahang lumapit sa akin na ikina abante ko naman.

"What do you need Karen ." Malamig na tanong ulit nito.

I was a little confused to see the longing in his eyes but it quickly disappeared

"I need your blood." Seryosong sagot ko dito.

"You're saying nonsense, leave n–"

"–Please kailangan ko ang tulong mo ngayon." Lakas loob akong humarap sa kanya.

Feeling ko ano mang oras ay babagsak ako sa sobrang panginginig at kaba.

"I-Ito lang tapos aalis na ulit ako..h-hindi na ulit ako magpapakita. Hindi na ulit ako hihingi ng tulong o ng kahit na ano just this one Please."

Hindi ko na mapigilan mapaiyak sa harap nito. Im doing this for kalila for my baby and after this we'll live peacefully again.

" Give me a valid reason para pumayag ako. " Saad nito ng may malamig na boses.

He is just staring straight to my eyes and i can see in his eyes the cold yet with a bit touch of longing and love.

Love?

Marunong ba syang mag mahal? Sa bagay minahal nga nya si Aira eh. I assume they're already married to each other.

"She is our daughter and yes she was created the day we first did it." Habang sinasabi ko yun ay parang may malaking buto o bato ang naka harang sa lalamunan ko. Sobrang bigat at hirap akong sabihin sa kaniya ang salitang anak nya rin si Kalila but what can i do i newd his help. I need his blood.

Only his blood

Nang iangat ko ang aking tingin sa kaniya ay kasabay ng pag tulo ng sunod sunod na butil ng luha mula sa kaniyang mapupungay na mga mata.

"A-anak ko? Its not a joke right? Please sabihin mo ang totoo."

Why does he sound so concerned and hoping?

Huminga ako ng malalim.
"Yes she is my daughter."

"Our daughter Karen. My daughter that you hide to me for almost 6 years. Where is she i want to see her."
Sumisigaw it ona pang hindi na mapakali at aligagang umiikot.

"S-she is in hospital right now and she needs your blood."

"What?! So kung hindi pa sya na ospital ay wala kang balak na sabihin saakin na may anak akong napabayaan."

"And what do you expect me to do. You know what i dont care and importante dito ang kaligtasan ng anak ko." saad ko dito at nag walk out.

Mabilis naman itong sumunod

"I want to have my child custody." Malamig na saad nito na nag pa tigil ng ikot ng mundo ko.

"No... No.. No... Not my Kalila hindi ako papayag hindi ako makakapayag na kunin mo sa akin ang anak ko. "

Not my baby Angel.