91 DAYS WITH MY HUSBAND [EDITING]

CHAPTER 20

Rights

KAREN POV

Hindi na ako nag salita pa. Matapos ang nangyari sa loob ng elevator at ang pag kagusto nitong makuha ang custody ni Kalila ay sobra akong nanghina.

Nandito na kami sa hospital ng makasalubong ko ang Doctor ni kalila

" Doc, nandito na po yung d-daddy ni kalila para sa dugo." Saad ko sa Doctor ng makarating ito sa tapat namin

Tumango ito sa akin at initsa ang kamay.

"Please follow me." Nauna nang maglakad ang Doctor.

Tumingin muna sa akin si Adrian bago ito sumunod sa Doctor. Naupo na lang muna ako sa upuan sa waiting area habang nag iisip ng paraan kung pano kami makakalayo muli kay Adrian pag katapos nito.

Hindi ako papayag na kunin sakin ni Adrian si Kalila.

Akin lang si Kalila akin lang ang anak ko.

Halos ilang oras akong nag hintay mag isa sa waiting area bago lumabas ang Doctor kasunod si Adrian.

"Doc kamusta ok na po ba ang anak ko?"

"she is fine now but still under observation need niyang mag stay dito sa hospital for check ups and medications of course and yeah baka abutin sya ng more than months before sya maka labas. " Sabi ng Doctor

"Nalipat na din siya ng room. Hihintayin na lang natin siyang magising maybe later or tomorrow I don't know ayoko ng mag bigay ng exact time or day."

"Doc, nasan po ang Anak ko?" Tanong ko dito.

"Room 102." Sagot nito. "Excuse me."

"Thank you po Doc."

"No worries ang importante ay ligtas na ang anak nyo."

Agad kong hinanap ang sinabi nitong room number, nakita ko ang Anghel kong si Kalila.  Naka higa at walang malay.

Mabilis ko siyang nilapitan at hinawakan ang kamay nito.

"Anak, mama is here andito na si Mama." Saad ko dito. Hinalikan ko ang kamay niya kahit na natutulog pa ito.

"My angel wake up na anak Gising kana, miss na kita. Miss ka na ni mama anak I can't stand seeing you in this bed anak. Ikaw nalang ang natitirang lakas ni mama eh be strong ok. After this lahat ng gusto mo anak sabihin mo lang ibibigay ko kahit mahirap anak. " Hindi ko ma pigilan mapaiyak Muli habang nataw si kanila na natutulog.

"She looks like you." Napalingon ako sa likuran ko ng mag salita si Adrian at naka tingin Kay Kanila.

"Maraming salamat nga pala sa tulong makaka alis kana katulad ng plano lalayuan ka na ulit namin at hindi na ulit mag papakita sayo." Walang emosyon na saad ko.

I will not let you go near my angel kahit pa na ikaw ang Ama.

Tumingin ito Kay Kalila na may halong pananabik at pag ka miss ngunit pinutol ko ito at sinamaan ito ng tingin. Nang lumingon naman ito sa akin ay ngumisi ito sa akin at tumingin ng diretso sa aking mga mata.

"She is my daughter karen"

"And so? I don't give a fuck Adrian don't give me that kind of bullshit reasons I don't care. The day you choose to bring your mistress or lover or who ever she is to our house you are already not part of our lives. Tandaan mo yan. You are just here because Kalila need your blood wag kang mag alala hindi na kami mag papakita o mang gugulo ulit sa buhay mo o ng kabit mo. "

Hindi ko alam kung paano ko nasabi ang mga salitang iyon sa kaniya oh god how did I say that words especially Kalila is here but asleep.

" Kukunin ko ang anak ko. "Matigas na Sabi nito.

Oh god no please

" Hindi ako papayag na kunin mo sakin ang anak ko. Ulit makaka alis ka na. " Hindi ko na hinintay na makapag Salita pa ito dahil tinulak ko na ito palabas ng kwarto. Hindi naman ito nag matigas pa at nag pa tulak nalang.

Nang umupo ako sa tabi ni Kalila ay tsaka ko lang naramdaman ang pagod at antok mag aalas onse na din ng gabi hindi ko na na pigilan na malunin ako ng dilim at makatulog.

Makalipas ang ilang oras ay nagising ako sa presensya at tapik sa aking balikan at nakita kong gising na si Kalila at naka ngiti ito sa akin.

"A-anak salamat sa diyos at gising kana. Sandali at tatawag ako ng doctor-" Tarantang Saadnko dito at tatayo na sana para lumabas.

"Ma wag na po galing po dito kanina si Tita Esther at ang doctor Sabi po nila kailangan ko daw po mag stay dito sa hospital para ma obserbahan at Mas bumuti daw yung pakiramdam ko. Sorry po kung pinag alala ko kayo ni tita Esther Mama. "

"Naku anak ok lang yun wag mo nang isipin pa yun. Ang importante ay ligtas at gising ka na at ang pakiramdam mo ay nasa maayos na kalagayan na. Pinag alala mo ng sobra si Mama, Anak alam mo namang ikaw ang buhay ni Mama diba kaya di ko talaga maiwasang mag alala kanina pero wag na nating isipin pa yun ang importante ay gising ka na. "

Masaya at nag kukulitan kaming dalawa ng biglang bumukas ng pinto.

Napatingin ako dito at laking gulat ko ng makitang si Adrian ito at may dala ng prutas .

Naka tingin lang ako dito habang naka tingin naman ito Kay Kalila na may kaguluhan na mababasa sa mga mata ng bata.

Naputol ang mga tinginan namin ng mag Salita si Kalila

"Ma sino po sya? "