Hüptrik ; Alina

0.1

İyi okumalar!

.

.

.

Odasında volta atıp duruyordu kız. İlk defa böyle çaresiz hissediyordu.

Annesi ölmüş müydü yani?

Ama neden? Neden teyzesi annesi gibi davranıyordu? Ya da Brandon neden bu işe alet olmuştu?

Beyninin tükendiğini hissetti önce ardından ciğerlerindeki hava tükeniyorsmuş gibi derin bir nefes çekti.

Polis mi gitmeliydi? Nasil kanıtlayacaktı?

Tek yumurta ikizi olan çocukların her şeyi birebir olmaz mıydı?

Hem tek başına küçük bir kızı kim kaale alırdı?

Gidip hesap mı sormalıydı? Olmaz...

O ikisi bu kadar büyuk bir şeye cesaret ettilerse kıza da aynı seyi anında yaparlardı.

Bir an yutkunamadı. Annesinin ölmüş olduğunu kavrayamadı, yediremedi kendine.

Hıçkırdı. Bu yaşına kadar galiba ilk kez bu denli şiddetli ağlıyordu.

Çığlıği odanın duvarlarında yankılandı. Bahar mevsimi olmasina ragmen gökyüzü ona eşlik ediyormuşcasına kıyamet koparıyordu.

Fırtına sesleri aglamasına karıştı.

Başını iki yana salladı Alina. Dizlerini kendine çekip başını dizlerine gömdü.

"Hayır..." fısıdladı çatlak sesiyle.

Bu kadar güçlü değildi

Bu kadar zeki değildi

Ne yapacaktı?

Kapısı tıklandı ardından Brandon'un endişeli sesi duyuldu.

"Alina? Kızım iyi misin? Giriyorum bak." Alina kapıya baktı ruhsuzca.

Brandon ise cevap beklemeden odaya girdi. Dağıtılmış odaya baktı.

Kızın boylesine bir yıkimı teyzesinin ölümü için yapmayacağını bilecek kadar tamıyordu onu.

Yutkundu.

Anladı dedi içinden....anladı.

Korkulu gözlerini kıza çevirdi. Bu kucük kızın keskin zekası tanıştıklarından beri onu ürkütürdü.

Alina sırıttı. Buna es zamanlı olarak sol gözünden bir damla firar etti.

"Eee Brandon? Şimdi ne yapacaksın? Nasıl durduracaksın beni?"

(...)

"Hey! Kime diyorum aptal adam! Duymuyor musun beni!"

Kız kapıya bir kez daha sertçe indirdi yumruğunu.