Hüptrik ; Alina

0.4

İyi okumalar.

Yıldırım Atalar. (Gözleri yeşil ştt)
.

.

.

Nefesimi tuttum.

Nolur bunlar hayal gücüm ürünü olsun...

Yatakta iyice küçülürken elimdeki telefonu sıktım korkumu atmak istercesine.

Adım sesleri tam yatağa yaklaşmışken kapının tıklanmasıyla durdu.

Bir süre anlamlandıramadığım bir sessizlik oldu.

"Git..." dedi bir ses.

"...bu defa kurtuldun."

Adım sesleri balkona doğru döndü ve balkon kapısı gıcırtılı şekilde kapandı.

Kendime gelir gelmez yerdeki ćantamı alıp pijamalarımla odadan attım kendimi.

Kapıyı kırarcasına açıp koridora çıktığımda otel çalışanı olduğunu düşündüğüm kadın şaşkınca baktı.

"Sey kusura bakmayın. Ben siparişinizi getirmistim ama?"

Dedi yemek arabasını gösterirken. Başımı salladım can havliyle.
"Sorun değil."

"Siz? Bir yere mi gidiyorsunuz?" Kendime baktım.

Elimde ćantam ve telefonum üzerimde ise pijama takımım vardı.

Başımı salladım. "Otelde olmayacağım. Siparişi götürebilirsiniz." Dedim öyle kuruydu ki sanki hortlak görmüştüm ki çok bir farkı da yok.

Başını sallayıp ilerlemeye başlamasıyla etrafı hızlıca tarayıp yanında yürüdüm.

Yanlız kalmamalıydım...

Asansöre bindiğimizde aynaya baktım. Yüzüm bembeyazdı.

Elimi kalbime koyup sakinleşmeyi diledim. Sakinleşemiyordum!

Ne yapacaktım şimdi?

O Tamer denilen adam açıkça beni öldürmeye kalkışmıştı.

Ama neden?

Ne yapacaktım ya da şimdi.

Kesinlikle bu gece o odada kalamazdım.

Belki ilerleyen geceler de...

Farklı bir otel mi bulacaktım gecenin bir yarısı?

Sinirle yumruklarımı sıktım.

Yaptıkları yanına kalmayacaktı!

Bir suçum günahım yokken bana bunu yaşatamazdı!

Aynadaki görüntünü süzdüm. Yeşil gözlerimde takılıkaldı bakışlarım.