Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Iyi okumalar!
. . .
"Unut artık Alina. Adam gelmeyecek. 8 ay oldu."
Matt'e baktım. Doğru söylüyordu. O adam gelmeyecekti. Ben bir hiçe umut bağlıyordum.
Matt moralimin bozulduğunu farkedince elini saclarıma koydu. Okşadı ardından beni göğsüne çekti.
"Tamam kızıl. Üzülme... gelecektir."
Ses cıkarmadım. Ümidim günden güne tükeniyordu. Annemin ölümünü kabullenmiştim. Kendi derdime düştüğümden midir bilmiyorum bu aralar onu düşünmüyordum bile.
Bana çok kırılmış olmalıydı.
Açıkçası annemle son seneye dek pek anlaşamazdık. Beni pek beğenmezdi. Belki de öleceğini hissetmişti.
Öte yandan baş belalarımdan bahsedecek olursak.
Son gelmelerinden sonra Brandon ve Venessa bir daha uğramamıştı. Ugramasınlardı da.
Matt ise...
Onu nereye koyduğumu bilmiyordum. O günden sonra hiç bir şey olmamış gibi davranmıştık.
Bana sıcak davranıyordu, ilgi gösteriyordu...
Ama bir sonuc çıkaramıyordum. Sonuçta o iki kişilikliydi.
Hoşlandığimı inkar edecek değildim ama şuan bununla uğraşmaya gücüm de yoktu, vaktim de.
Her gün verdikleri sakinlesticiler ve ilaçlar enerjimi almaya başlamıştı.
Önümüzde duran zarfa baktım.
Bu ülkeden gitmek icin illa o biyolojik herife mi umut bağlayacaktım?
Ben Alina'ydım. Ne bir erkeğin soyismine ihtiyacım vardı ne de başka bir erkeğin himayesine.
Para, pasaport, kimlik
Her şeyim vardı.
Belki bu parayla düzen oluşturabilirdim.
Ama 17 yaşında olduğum da bir gerçekti.
"Ne düşünüyorsun anka kuşu?" Dedi Matt.
Omuz silktim. "Kaçmayı..."
"Hm..." saçımı okşadı.
"Nereye kaçıyoruz?" Kaşlarımı çattım. Başını göğsünden çekip alttan ona baktım anlamaz bakışlarla.
Gülümsedi. Elini yanağıma koyup okşadı.
"Seni yanliz bırakacağımı düşünmüyorsun umarım?"
Uzaklaştım ondan. "Saćmalama. Bir ailen var-"
"Hayır, yok.on sekizime girdiğim an hakkım olan mirası da alınca onlarla ilişkim kesildi."
Kaşlarım çatıldı. "Bir dakika... yani sen? Buradan istesen çıkabilir miydin? Ne zamandır?"
