Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Alina Atalar
-boool satır arası yorumm!!
-
Sessizce avcumdaki kolyeye bakarken iç çektim. Annemi özlemiştim.
Hazar dede ve torunları "özel" bir konu konuşacaklarını söyleyip çalişma odasına geçmişlerdi. Bense odama çıkmıştım.
Sanki o özel konuyu bilmiyorum ya... konu bendim bir defa.
Sessizce kolyeye bakarken hafifce tebessüm ettim.
"Anne, 18 oldum.... ilk defa bir doğum günümde yanımda değilsin... tamam her sene doğum günlerim çok kabalık olmuyordu evet ama.... şimdi doğum günüm olduğunu bilen bile yok."
Sızlayan gözlerimi ovdum. Içime bir ağırlık çökmüştü. Bu sene anlıyordum annemin hayatımdaki yerini.
Bana ayni anda koca bir aile olduğunu...tek başına.
Şimdi yapayalnızdım.
Üzgünce bir nefes verdim. Keşke annem hayattayken ona bir kez olsun gerçekten sevdiğimi söyleseydim.
Beni neden bu şekilde bu aileden saklamıştı bilmiyorum ama... kızgın değildim. Annemin çektiklerine 18 yıl boyunca fazlasıyla seyirci olmuştum.
Annem Larissa çok güçlü ve merhametli bir kadındı.
Kalbinden ailesini çıkarıp sadece beni koymuştu.
Yatağa uzandım usulca. Yine çok düşünmekten başım aģrımıştı.
Kolyeyi boynuma geri takıp yorganın altına girdim.
Artık İngiltereye dönmemde hiç bir sakınca yoktu. Giderdim ve annemin vasiyetiyle 18 olduğum an üzerime geçen ev tapusunu alır evimizde yaşardım.
Bir şekilde hayatta kalırdım ana yaşayabilir miydim? Tartışılır.
Her köşede her kısımda anılarım varken nasil tek dönecektim o eve?
Öte yandan Hazar dedeye ve istanbula sa alışmış hissediyordum. Ama zaman geçtikçe ve Atalar abileri beni bulmaya yaklaştıkça kaçmak istiyordum.
Çünkü bu gidişle günler içinde anlayacaklardı zaten.
Ayrıca hala bu aileden de korkuyorum. Kuvars'ın babasının aksine beni korumaya çalışması, Tamer Atalar'ın ölmemi istemesi. Zordu.
Ben açıkçası pek duygularını belli eden biri hiç olmamıştım, annem dahil kimseye karsı.
Bu yüzdendir çoğu kişinin beni asi ve suratsız görmesi. Halbuki tek yapmaya çalıştığım insanlardan kendimi soyutlamaktı.
Hangi ülkede olursa olsun babası olmayan hele ki annesinin genç yaşta bekar doğurduğu bri çocuk olmak kolay değil. Değildi.
Okullarımda gordüğüm akran zorbalıkları bunun sadece minik bir kısmıydı. Bence bendeki en büyük zararı dengesiz oluşum olmuştu
