Hüptrik ; Alina

0.8

-

Kendimi odaya atar atmaz sık nefesler almaya başladım. Kolyeme neden o kadar dikkatli bakmıştı?

Anlamış olamazdı değil mi?

Neden anlasın ki?

Nasıl anlasın?

Odada bir süre volta attıktan sonra yatağa oturdum. Abartıyordum. Evhama kapılmıştım , nereden bilecekti ki o annemin kolyesini?

Derin bir nefes alìp yataģa uzandìm.

Aşağıdaki yüzler aklımda gelince güldüm seslice.

Alinanın abileri bunlardı demek!

Ellerimi gülümseyen dudaklarima bastırdım.

Çok yenilmez duruyorlardı... bir de güven verici.

Aklıma yeniden 'in ve söyle!' Temalı senaryolar gelirken başımı iki yana salladım. Olmaz söyleyemezdim. Hele o Kuvars isimli adam burdayken.

Kapımın açılıp hızla kapanmasıyla yerimde dikleştim.

Kapının tam önünde duran ve bana çatık kaşlaela bakan adama sessizce baktım.

Kuvars Atalar.

Tanrım! Odama mı gelmişti?

Korkuyla yutkunup ayağa kalktım duygularımı belli etmemeye çalışırken.

Tamam korkma Alina. Bir şey olursa çığlik atarsın. Hazar bey korur seni.

Kuvars hızlı adımlarla üzerime yürüyüp gerilememe sebep oldu.

İşaret parmağını bana doğrulturken korkuyla konuşmasını bekledim.

"Kolyeyi çıkar." Dedi keskin sesiyle. Kalbim korkuyla çarparken dudaklarımda yanlızca "Ne?" Nidası çıktı.

"Kolyeyi çıkar dedim sana." Sesi sinirlendiğini belli edercesine boguklaşmıştı.

Başımı iki yana salladım korkuyla. Bağırsa mıydım?

"Kolyeyi çıkarman için 4 saniyen var , küçük yalancı."

Ellerim sweatimin içindeki kolyeme giderken konuştum gücümü toplayıp.

"Yalancı değilim ben!"

"Öylesin!" Dedi sesini hafif yükseltirken.

"Kolyeni gördüm..." dedi devam ederken.

"... dedemi nasıl kandırdın bilmiyorum ama ben o kolyeyi tanıyorum!"

"Nerden tanıyorsun!?" Dedim sesim hafif titrerken.

Aramızdaki 3 adımlık mesafeyi kapadı ve beni kedi yavrusu gibi kapuşonumdan tuttu kaçmamam için.

"Lavin ablanın kolyesinin sende ne işi var?"