Uni
ခွန်းရောင်ခြည် တစ်ယောက်မြို့အုပ်ကားနဲ့သာအိမ်ပြန်လိုက်လာခဲ့သည်။လူကတကယ်ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမလဲတောင်မသိတော့သည်အထိအားပျက်ရသည်။မိုးလင်းလို့နေအလင်းရောင်အခန်းထဲကျလာသည်အထိခွန်းရောင်ခြည်ကုတင်ပေါ်ကနေမထသေး။
သူအခုထိဘာကြောင့်ရှင်သန်နေရတာလဲမသိပေမဲ့အခုတော့အကြွေးပေးဖို့ရှင်သန်ရတေယ့မည်။မိဘတွေရဲ့အိမ်ကိုပြန်ရွေးဖို့သူပန်းရောင်းရမည်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့အမြန်ထလာလိုက်သည်။ဒေါ်ကြီးနဲ့လဲသူထိပ်တိုက်မတွေ့ချင် စကားလဲမပြောချင်။
" လူလေး...မျက်နှာလဲမကောင်းပါလား နေမကောင်းဘူးလား..."
" အေးလေလူလေး အရင်နေ့တွေကလိုလဲမတက်ကြွပါလားကွယ်..."
ဆိုင်ခင်းပြီးကတည်းကမှိုင်နေတဲ့ခွန်းရောင်ခြည်အားဘေးကကုန်ခြောက်သည်အဒေါ်ကြီးနှစ်ယောက်ကမေးလာလေသည်။ထိုကိုပြုံး၍ခေါင်းလေးသာခါပြလို့...
" အဆင်ပြေပါတယ် နည်းနည်းတွေးစရာလေးရှိလို့ပါ..."
ဒီအချိန်မှာအဆင်မပြေဘူးပြောတော့ကောသူ့ကိုဘယ်သူကကူညီနိုင်မှာမို့လို့လဲ။သွေးသားရင်းဆိုလို့အဒေါ်ဘဲရှိပါတယ်ဆိုအဒေါ်ကသူစိမ်းလိုဖြစ်နေမှတော့ခွန်းရောင်ခြည်ဘက်မှာဘယ်သူမှရှိမနေ။သူကိုယ်တိုင်မသိတာကကြီးမားတဲ့နောက်ခံတံတိုင်းတစ်ခုကသူ့နောက်မှာရှိသည်ဆိုတာပင်...ထိုလူဟာဘယ်သူဆိုတာပြောနေစရာတောင်မလို။
" အမေ...ကျွန်တော်ပြောစရာရှိတယ်.."
" မနက်စောစောစကားတွေဘာတွေလာပြောလို့ပါလားပြောစေ ပြောစေ..."
ဒေါ်လှတင့်ဧည့်ခန်းထဲမှာသမီးဖြစ်သူနဲ့ကျော့မဒီနဲ့ချည်ထိုးနေရင်းဘေးကိုရောက်လာကာထူးထူးဆန်းဆန်းစကားဆိုသူကိုပြောရန်ခွင့်ပြုလိုက်သည်။အရင်နေ့တွေကဆိုစကားပြောဖို့နေနေသာသာလူတွေမနိုးခင်ကတည်းကအလုပ်ထသွားတတ်လေသည်။
" သား....သားလက်ထပ်တော့မယ်.."
" ဘယ်အိမ်ကသမီးရှင်လေးများလဲကွဲ့..."
" သူ...သူက ဒေါ်မိုးခင်ရဲ့တူ...ခွန်းရောင်ခြည်ပါအမေ.."
ဥပဓိမောင်အပြောကြောင့်ဒေါ်လှတင့်ကောကျော့မဒီအပြင်ဘေးမှာဆော့နေတဲ့ကျော့မဒီရဲ့၆နှစ်အရွယ်သမီးနဲ့သားပါအံ့သြသွားကြသည်။သူတို့ကြားလိုက်ရတာကိုသူတို့ဖြင့်မယုံနိုင်။
YOU ARE READING
နှလုံးသားရဲ့ အထူးဧည့်သည် ( complete )
Fantasy( ဥပဓိမောင် + ခွန်းရောင်ခြည် ) မဖတ်ခင်အသိပေးစာကိုဖတ်ပေးပါရန်။ ဤအရေးအသားသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်တာမို့ တိုက်ဆိုင်မှု့ကြောင့်တစ်စုံတစ်ရာ နာမည် နေရာ အရပ်ဒေသ ( စသည် )တူပါကတိုက်ဆိုင်မှု့လို့သာမှတ်ယူစေလိုပါသည်။
