Uni
တစ်နေ့တစ်ခြားဆိုင်လေးကတစ်ဖြေးဖြေးပုံပေါ်လာအပြီးခွန်းရောင်ခြည်လိုချင်တဲ့အတိုင်းအပြာနုရောင်ဆိုင်လေးဟာနောက်ဆုံးတော့ပြီးမြောက်သွားလေပြီ။
ဆိုင်လေးထဲမနက်ဖြန်ဖွင့်ရောင်းရန်ပန်းတွေကိုပုံးတွေနဲ့စနစ်တကျအလုပ်သမားတွေကချပေးသည်ကိုအလှမ်းတစ်နေရာကအရိပ်ရအပင်အောက်မှာခုံလေးနဲ့ထိုင်ကာခွန်းရောင်ခြည်ငေးကြည့်မိသည်။
" ခွန်းရောင်ခြည်!! "
" အယ်ပိုင်စေရာ...နေကောင်းသွားပြီလား..."
" အင်းသက်သာလို့မင်းဆီလာလည်တာလေ ဥပဓိမောင်ကမင်းပန်းရောင်းဖို့ဆိုင်လေးဆောက်ပေးတယ်ဆိုလို့လာလဲကြည့်ရင်းပေါ့..."
ဘေးခုံလေးမှာဝင်ထိုင်လာသူသူငယ်ချင်းလေးအားကြည့်ကာခွန်းရောင်ခြည်ပြုံးရယ်မိသည်။သူ့သူငယ်ချင်းလေးနေပြန်ကောင်းလာမှမျက်နှာလေးကလန်းလို့ ဂျုတီကုတ်အဖြူလေးနဲ့ပိုင်စေရာကသိပ်လိုက်ဖက်တာ။
" ဆိုင်လေးကလှနေရောဘဲ မြို့အုပ်အိမ်သားကပန်းရောင်းပြီဆိုတော့အသည်းအသန်ဝယ်ကြမှာသေချာတယ်..."
" မင်းကတော့အမြှောက်လွန်နေပြီ ကြောက်ပြီးဘယ်သူ့မှတောင်လာဝယ်ကြမှာမဟုတ်ဖူး..."
" သတိထားအုံး..."
" ဘာကိုလဲ..."
" မင်းကိုပန်းထင်ပြီးဝယ်သွားမှဥပဓိမောင်ရင်ကျိုးနေမှာဆိုးလို့..."
" ဖွီးးဟားဟားးး မင်းကတော့လေ တွေ့တာနဲ့စနောက်နေတော့ဘဲ ဟားဟားး "
ပိုင်စေရာရဲ့စကားတွေကိုနားထောင်းရင်းပြုံးရယ်နေသူကိုကြည့်ကာပိုင်စေရာလဲထပ်တူအပျော်တွေကူးစက်ရလေသည်။အခုအချိန်မှာပျော်နေပြီး ထာဝရနှုတ်ဆက်သွားတဲ့အခါကျမျက်ရည်မကျပါနဲ့ခွန်းရောင်ခြည်။
" မင်းလဲဆရာဝန်ဖြစ်ရင်ကောင်းမှာဘဲလို့ငါတစ်ခါတစ်လေတွေးမိတယ်....ဂျုတီကုတ်အဖြူလေးနဲ့ဆိုမင်းကသိပ်လိုက်မှာ..."
" ကံတရားကမဖြစ်စေချင်မှတော့ငါဆရာဝန်မကလို့မြို့အုပ်ဖြစ်ချင်ရင်တောင်ဖြစ်မှာမဟုတ်ပါဘူး..."
YOU ARE READING
နှလုံးသားရဲ့ အထူးဧည့်သည် ( complete )
Fantasy( ဥပဓိမောင် + ခွန်းရောင်ခြည် ) မဖတ်ခင်အသိပေးစာကိုဖတ်ပေးပါရန်။ ဤအရေးအသားသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်တာမို့ တိုက်ဆိုင်မှု့ကြောင့်တစ်စုံတစ်ရာ နာမည် နေရာ အရပ်ဒေသ ( စသည် )တူပါကတိုက်ဆိုင်မှု့လို့သာမှတ်ယူစေလိုပါသည်။
