💕အကြင်နာဒိုင်ယာရီ💕

အပိုင်း(၈)

💕အကြင်နာဒိုင်ယာရီ💕

                    အပိုင်း(၈)

"ခင်ဗျားကို ဘယ်အချိန်ထိ ကူညီပေးနေရဦးမှာလဲ"

သောက်နေကျမဟုတ်သည့် စီးကရက်အား တစ်ချက်ဖွာကာ မျက်နှာလွှဲ၍ မေးလာသော စွမ်း အမေးကို ချက်ချင်းမဖြေပဲ တွေဝေနေမိသည်။

တွယ်တာလင်းဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးကို စေတနာပါလွန်းလို့ ကူညီနေတာ မဟုတ်မှန်း သူမကိုယ်တိုင် မသိတာလား၊ မသိချင်ယောင်ဆောင်ထားသလား စွမ်း မခန့်မှန်းတတ်။

"ခဏတော့ အချိန်ယူရဦးမယ် စွမ်း.... တွယ်တာ့ ဦးလေးနဲ့ အဒေါ် စိတ်ဆိုးပြေတဲ့အထိပေါ့..."

"ခင်ဗျား ဦးလေးနဲ့ အဒေါ် စိတ်ဆိုးမပြေမချင်း ကျွန်တော်က Driver လုပ်ပေးရဦးမယ် ဆိုပါတော့..."

ဖန်ခွက်အရှည်ထဲမှ လိမ္မော်ရည်အား နီရဲတောက်နေသော နှုတ်ခမ်းတို့ဖြင့် တစ်ငုံသောက်ကာ ရှေ့က ဖန်စားပွဲပေါ်သို့ ညင်သာစွာချလိုက်သည်။ စွမ်းနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေရာမှ ထ၍ ဖြူနုတွယ်လျသော ခြေအစုံက စွမ်းဘေး၌ ရပ်တန့်ကာ စွမ်း ပုခုံးအားဖွဖွထိလျက် ထိုင်လိုက်သည်။

သူမ လာထိုင်တော့ စွမ်းက ဘေးသို့ ထပ်ရွှေ့ကာ သူမလက်များအား ဆက်ခနဲ ခါချမိသည်။

"စွမ်းရယ်.... တွယ်တာက တောင်ကြီးမှာပဲ အနေများတာလေ... ဒီမြို့ကလမ်းတွေ တွယ်တာမှ မသွားတတ်တာ... ဒါကြောင့် စွမ်းက ကူညီဖို့လိုတာပေါ့.... တခြားသူကို အကူညီတောင်းရင် စွမ်းဖေဖေမှ စိတ်မချတာ..."

ချွဲပစ်သော အသံနှင့် ထပ်မံ၍ စွမ်းပုခုံးပေါ်သို့ သူမ လက်တန်ရှည်ကြီးများနှင့် မှီနွဲ့ပြန်သည်။ ဒီအသံတွေ ဒီအထိအတွေ့တွေကြောင့်ပဲ ဦးမင်းခေါင် သာယာမိသည် ထင်၏။ စွမ်း သူမလက်များအား ပစ်ပစ်ခါခါ ဖယ်ချ၍ ထရပ်လိုက်သည်။

"ခင်ဗျား အနေအထိုင် ဆင်ခြင်‌လို့မရဘူးလား... ကျွန်တော်က ခင်ဗျားလက်ထပ်ထားတဲ့ ဦးမင်းခေါင်ရဲ့ သား ဆိုတဲ့အသိရော ရှိသေးလား... အဲ့ဒီလို ပြောလိုက်လို့ ခင်ဗျားကို ဖေဖေ့ဇနီးအဖြစ် သတ်မှတ်ထားတယ် မထင်နဲ့... ဆင်ခြင်သင့်တာ ဆင်ခြင်ဖို့ စည်းတစ်ခုကို အသိပေးရုံပဲရှိတယ်...."