Robot V / taekook

Çok Özledim

Smut🔥

İyi okumalar

***

Jungkook'un gözlerinin içi gülüyordu. Bir ay vermiştim ikimize. Buna bu kadar sevinmesi bile kalbimi titretmeye yetmişti. Bana elini uzattı, ama o eli tutmadan önce konuşmam gereken birisi vardı.

"Colin'le konuşmalıyım önce, burada bekleyebilir misin?"

Yüzünü astı yeniden, dilini yanağının içinde dolandırdı. Memnun olmadığını belli edercesine başını sallamakla yetindi sadece. Onu orada bırakarak depoya doğru yürüdüm. Kilitli olmayan kapıdan içeri girdiğimde Colin hemen yanıma geldi gideceğimi anlamış gibi. "Gitti mi o?"

"Hayır, dışarıda beni bekliyor"

"Ne demek bu Taehyung?"

"Onunla gideceğim ama bir süreliğine sonra geri döneceğim tamam mı?"

"Saçmalama Taehyung onunla gidemezsin. Daha yeni buldum seni bırakamam. Hem artık bir amacımız var unuttun mu?"

"Unutmadım Colin. Siz Namjoon'u bulurken ben Jungkook'la kalacağım. Ve yeni bilinçli robotlar yapacağımız bir yer de bulmak da uzun sürecektir. Sen onları ayarladıktan sonra size katılacağım"

"Taehyung bizden başkasına nasıl güveniyorsun? Ya sana zarar verirse? Benimle kal, lütfen"

"28 yıldır ilk kez hissettiğim bir duygu var Colin, ne biliyor musun? Aşk... Beni mahvetsede onun yanında kalmamı sağlayacak bir duyguymuş bu. İlk kez canlı olduğumu hissettiriyor bana. İlk kez yaşadığımı hissediyorum. Bunun anlamını biliyorsun değil mi? Sadece bir ay, belki sonrası olmayacak bunu ikimizde biliyoruz. Belki o asla bana aşık olmayacak. Ama o şu an dışarıda beni beklerken, burada kalmamı bekleme benden! "

Söylediğim her kelimenin ağırlığı ve aşk uğruna kırdığım Colin'in dolu gözlerle bana bakışı canımı yakmaya başlamıştı. David ölmeden önce insan gibi olmanın bedeli acıyı hissetmekten geçtiğini söylemişti. Acıyı var olmayan kalbimde hissediyordum. İlk kez gerçek anlamda onlardan ayrı düşüyordum ve bundan daha çok istemediğim bir şey varsa Jungkook'tan ayrı düşmek olurdu bu.

"Neden Jungkook? Neden bana hiç bir zaman o gözle bakmadın Taehyung neden?"

"Colin yapma sen farklısın"

"Ölü bir adam olduğum için mi beni farklı yapan ne?"

"Colin sen benim ellerimde büyüdün sana nasıl o gözle bakabilirim?"

"Umrumda değil anlıyor musun o adam senin aşkını haketmiyor!"

"Peki ben bir ay olsun mutlu olmayı haketmiyor muyum?! Sikeyim umrumda mı sanıyorsun onun aşkımı hak edip etmemesi? Ben sadece yaşamak istiyorum. Bir devrim uğruna kendimi feda etmeden önce yaşamak istiyorum!!"

Onu ne kadar üzmemek için çabalasam da beni anlamayacağını biliyordum. Colin bana David'in emaneteydi ona asla istediği gibi o gözle bakamazdım. Onu asla sahip olamayacağım bir oğul olarak görürken şefkatimden, sevgimden öteye geçemezdi hislerim. Beni anlamasını isterken ona acı çektiren o sözleri kullanmayı istemezdim ama beni buna mecbur bırakmıştı. Jungkook'u tanımadan önce ölümden korkmazdım hiç. Ama David derdi ki "Ölümden korkmazsan gerçekten yaşıyor sayılmazsın". Şimdi kaybetmekten korktuğum ve uğruna yaşamak istediğim biri varken ve onunla yaşayabileceğim kısıtlı bir zaman varken bunu yaşamak istiyordum.

"Sizi ararım" dedim depodan çıkmadan hemen önce. Colin'in benim için döktüğü gözyaşlarını görüyordum. Jin ise ikimiz arasında geçen bu olaya dahil olmanın faydasız olacağını bilerek gözlerime bakarken o depodan çıkıp gittim. Attığım her adım karşımda beni bekleyen insana doğruydu. Onun kolları evim gibiydi ve ben o ev ateşten bile olsa kendimi oraya ait hissediyor, yanmaktan korkmuyordum.