Robot V / taekook

Aşığım Sana

İyi okumalar 😘

Namjoon için işler hiç iyi gitmiyordu. Aylardır klinikte tutuluyor, üzerinde araştırmalar yapılıyordu. bir gün kliniğin baş doktoru yanına gelmişti. O adam David'in arkadaşı olduğunu söylemiş, tek istediğinin David'in gerçekleştirdiği bilinçli robot projesinin devam etmesini sağlamak olduğunu, bu yüzden Namjoon'un ona yardım etmesini ve diğerlerini bulması gerektiğini anlatsa da Namjoon buna inanmamıştı.

"Neden bilinçli robotlar yapmak istiyorsun?"

"Çünkü insanların sizden korkmaması gerektiğini, bizden farkınız olmadığını göstermek istiyorum. Size yardım etmek istiyorum."

"Sana inanmıyorum."

"Bak Namjoon David klinikten kovulduğunda ona tek inanan yanında olan bendim. Sonrasında o yalnız devam etmek zorunda kaldı ve hayali olan bilinçli robotları nasıl oldu bilmiyorum ama yapmayı başardı. Eğer bana yardım edersen bunu nasıl yaptığını öğrenebilirim. "

"Hala burada esirim , zorla tutuyorsunuz beni. Sözlerin pek inandırıcı değil."

"Buradan kaçmana yardım edersem bana inanır mısın?"

"Bunu neden yapasın?"

"Çünkü ben de burada olmaktan memnun değilim. David'in bu projesinin devletin eline geçmesini istemiyorum. Çünkü devlet bunu farklı amaçlar için kullanabilir ya da sizi tamamen ortadan kaldırabilir. Ben bunu istemiyorum. David benim dostumdu, ölümüne çok üzüldüm ve onun için bir şey yapmak istiyorum. Bu ona vefa borcum. "

Namjoon onun gözlerindeki hüznü görüyordu, sanırım doktor doğruyu söylüyordu. Ona inanmayı seçti ve onunla bir anlaşma yaparak gizli bir şekilde hastaneden kaçıp Colin ve diğerlerini bulmak üzere yola çıktı.

Taehyung'un gidişi ile Colin dünyasının başına yıkıldığını hissetmişti. Taehyung geri döneceğini söylesede, kalbi artık bir başkasına aitken tüm umutları tükenmiş, onun ardından depoyu terk ederek Jin'i orada yalnız bırakmıştı. Şimdi her biri ayrı düşmüş, ilk kez paramparça olmuşlardı. Colin kendini sokaklara atmış, bitmiş bir haldeydi. Taehyung onu sevmiyordu, o bir başkasına aşıktı. Bunun olacağını bir gün biliyordu ama yinede kendine yediremiyordu. Büyüdüğü her an da hatta öldüğünde bile yanında o vardı. Ama şimdi onu kaybetmiş, kimsesiz kalmış gibi hissediyordu.

Jin yalnız kaldığı eski depodan çıkarak insanların arasına karıştı. Aralarında yürürken tek istediği kardeşlerinin iyi ve güvende olmasıydı. Onlar için endişelensede elinden bir şey gelmiyordu. Kendi de yıllar sonra ilk kez yapayalnız kalmıştı ve sığınacak bir şeye ihtiyaç duyuyordu. Yürüdüğü cadde de bir kilise gördü ve içeri giren insanlarda dikkatlice gözlerini gezdirdi. David tanrıya inanan bir adam değildi üstelik kendini bilinçli robotlar yarattığı için Tanrı olarak görüyordu.

Kiliseden içeri girdi, başındaki şapkayı gözlerinin önüne çekerek. İçeride oturan insanların gözlerini kapatarak ve ellerini önünde birleştirerek dua etmelerini izlerken kendide arka sıralardan birine geçerek oturdu. Gözlerini kapattı ve ellerini çenesinin altında birleştirdi.

"Varlığın hala tam olarak ispatlanamadı ama eğer orada bir yerdeysen ve bizim gibileri önemsiyorsan senden tek istediğim kardeşlerimin güvende olması. Ve eskiden olduğu gibi yeniden bir araya gelmemizi diliyorum"

İnsanların Tanrısına dua ettikten sonra Kiliseden çıkarak tekrar yürümeye başladı. Cebindeki telefonu çıkararak Taehyung'u aramaya karar verdi çünkü Colin'in geri dönmesini sağlayacak tek kişi oydu.

...

Jungkook bilgisayarının başında çalışıyordu ve Taehyung onun için mutfakta yemek pişiriyordu. Bir kaç gündür araları biraz soğuktu ve beraber uyumalarına rağmen küçük öpücüklerden daha fazla temasta bulunmuyorlardı. Bunun sebebi Taehyung'un içinde yaşadığı karmaşaydı. En fazla bir hafta daha kalabilirim diyordu kendine ve onu bırakıp gitmek hiç istemesede Colin ve diğerlerinin ona ihtiyacı vardı bunu biliyordu.