Robot V / taekook

İnsan Sevdiğine Benzermiş

Selam :)

Sezon finali bitti. Yeni bölümle buradayım. İyi okumalar 🥰

...

İnsan sevdiğine benzer derler...

Nasıl başlamıştı hikayemiz, nasıl devam ediyordu? Nefretle bakan gözleri nasıl aşkın parıltılarını taşır olmuştu? Kutup yıldızımın geceyi taşıyan gözleri şimdi okyonusun yakomoz ışıltılarıyla bakıyordu Sirius'una, bana biricik nefretine...

"Ölüm bizi ayıramadı sevgilim" dedim ince dudaklarından yeniden yaşamı tadarak. Ağlamak istemiyordum lakin mutluluk gözyaşları süzülüyordu yanaklarımdan.

"İyi misin?" diye sordum defalarca kez korka korka okşamıştım saçlarını. Gülümsedi her seferinde ama acıyı gizleyemiyordu gözbebekleri.

"Jungkookum acıyor mu canın? Nasıl hissediyorsun?"

"Ne oldu bana Taehyung, ölümden döndüm diye mi böyle tuhaf hissediyorum?" diye sorduğunda endişeli gözlerle etrafıma bakındım.

Kris, doktor ve diğerleri ona gerçeği söylemem için gözlerime bakıyorlardı. Ona nasıl derdim biriciğim, öldürdüler seni. Nasıl derdim artık nefret ettiğin o varlıklara çevirdik seni. Farkında değildi hiç bir şeyin ve ben korkuyordum tepkisinden fazlasıyla.

"Dinlenmelisin, henüz yaraların tam anlamıyla iyileşmedi güzelim" dedim. Onu koltuğa oturttum yavaşça. "Sen iyi misin peki, sana zarar verdi mi onlar?" diye sorduğunda başımı iki yana salladım hızlıca. "Korkma, iyiyim ben. Sen yanımda olduğun sürece iyi olacağım. Bize kimse zarar veremeyecek artık tamam mı?"

Her şey yolunda gibiydi. Arkadaşlarım teker teker ona geçmiş olsun diyerek odadan ayrıldıklarında ikimiz baş başa kalmıştık. Başını omzuma yasladı, elleri avuçlarımdaydı. Dudaklarımı ıslattım konuşmaya başlamadan önce. Colinle konuştuklarım aklıma doluştu. Bana hiç bir zaman insan bedeninde bir robot gibi yaşamayı istemediğini söylemişti. Ya Jungkook da onun gibi düşünürse ve bu durumu kabullenmezse ne yapardım hiç bilmiyordum.

"Tuhaf hissediyorum, çok tuhaf.."

"Ne oldu bir yerin mi acıyor Jungkook?"

"Hayır öyle değil. Tarif edemiyorum ama sanki algılarım çok fazla açık gibi. Bedeninin en ufak hareketini, sanki içinde yaşadığın karmaşayı algılayıp ve kendi hislerimi yeniden öğreniyor gibiyim. Tuhaf kendimi, bedenimi tanımak için çabalıyor zihnim."

Robotlar, karşısındakinin hislerini, davranışları altında yatan anlamı çözmek için belli bir sistemle algılamaya çalışırdı. Ve kendisi yeniden doğduğu için eskiden bildiği duyguları yeniden öğreniyor ve bunu çok hızlı bir şekilde hatırladığı için bir karmaşaya düşüyor olabilirdi. Kendinin yeni halinin farkında olması uzun sürmeyecekti.

"Endişelenme, alışacaksın bebeğim."

"Bana bir şey oldu biliyorum  Taehyung?"

"Seni hayatta, hayatımda tutmam gerekiyordu Jungkook. Sensiz bir dünyada yaşayamazdım, seninle silinirdim bu dünyadan. Ama biliyorsun ölümden sonra kavuşabileceğimiz bir başka dünya yok. Seni doyasıya sevmeden kaybolmak istemedim karanlıkta. Bencilce belki ama aşk biraz bencillik değil midir sevgilim? "

Gözlerim dolmuştu, gözlerine bakamıyordum. Çenemden tutup kendine bakmamı sağladı. Parmak uçlarıyla dolu gözlerimi sildi usulca."Her şeyi duyuyordum. Üç gün boyunca gözlerimi açamasamda, bedenimi hareket ettiremesemde her şeyi duyuyordum ben aşkım."

"Ne, nasıl yani sen-"

"Her şeyi biliyorum. Bedenime yapılanları, bir robota dönüştürüldüğümü..."