အခန်း(၁၁၃) မင်းကညစ်ပတ်တယ်။
...
ကောင်းချန်းယွီကဝူရှောင်းဝေကိုကလပ်ခေါ်သွားပြီး နေ့ဘက်တွင်လူမလာတာမို့ ဟိုဟိုဒီဒီပြေးလွှားနေတဲ့ဝိတ်တာအနည်းငယ်သာရှိသည်။ ကောင်းချန်းယွီကဒီမှာပုံမှန်ဖောက်သည်မှန်းသိသာသည်၊ သူကလပ်ထဲခြေချလိုက်သည်နှင့် စမတ်ကျစွာဝတ်စားထားတဲ့ဝိတ်တာအနည်းငယ်ကသူ့ကိုနှုတ်ဆက်လာကြသည်။
ကောင်းချန်ယွီနှင့်ဝူရှောင်းဝေတို့အခန်းထဲဝင်သွားကြတော့ နောက်ဆာဗာဖြစ်ပုံရသော ထန်နေတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်ကလည်းဝင်လာကာ ကောင်းချန်းယွီကိုရံဖန်ရံခါပွတ်သပ်လိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး သူကသားကောင်ရှာနေမှန်းသိသာသည်။
ဝူရှောင်းဝေကအဖြောင့်အဖြစ်ယူဆလို့ရနေသေးတာမို့ သူကဒီအခြေအနေကိုကြည့်နေရင်းဖြင့် အနည်းငယ်စိတ်ပျက်လာရသည်။
ကောင်းချန်းယွီကဝူရှောင်းဝေရှေ့တွင် သူ့ပုံရိပ်နှင့်ပတ်သတ်ပြီးပိုသတိရှိနေကာ ထိုကောင်လေးကိုသတိပေးလိုက်သည်။
"ဝေးဝေးသွား၊ ငါဒီကိုစီပွားရေးကိစ္စအတွက်လာတာ။"
ထန်နေတဲ့ကောင်လေးမှာနာခံမှုရှိပြီး သတိပေးချက်အပြီးမှာဟိုဟိုဒီဒီလိုက်မရှုပ်တော့ပေ။
"မင်းဒီကိုမကြာမကြာလာတာလား။"
ဝူရှောင်းဝေမေးလိုက်သည်။
ကောင်းချန်းယွီကဝိုင်တစ်ငုံသောက်ကာ တည်ငြိမ်စွာပြောလာသည်။
"ချီချန်းလောက်တော့အကြိမ်ရေမများပါဘူး။"
ဤစကားကထိုကောင်လေး၏အာရုံကိုချက်ချင်းနှိုးဆွလိုက်ပြီး သူကကောင်းချန်းယွီကိုမေးလာသည်။
"ဟုတ်သား၊ ချီချန်းဘာလို့ဒီကိုမလာတာလဲဟင်။ သူဘာတွေအလုပ်များနေတာလဲ။ တို့သူ့ကိုတကယ်လွမ်းနေပြီရယ်။"
ကောင်းချန်းယွီတမင်မေးလိုက်သည်။
"မင်းကအဖာ့ခ်ခံရဖို့တောင်းဆိုနေတာလား။"
ထန်နေတဲ့ကောင်လေးကအရှက်မဲ့စွာပြုံးသည်။
"ဟုတ်တယ်! ခင်ဗျားချီချန်းကိုပြောပေးနော်၊ တို့ဖင်ကယားနေပြီလို့ တို့ကိုမြန်မြန်လာဖာ့ပေးပါလို့ပြောပေးလေနော်။"
YOU ARE READING
တန်ပြန်တိုက်စစ် || ဘာသာပြန် [BOOK-1]
RomanceOriginal Author_ Chai Jidan Book-1 (1~150) "ငါနင့်ကိုထားသွားတုန်းက ငါကရုပ်ဝါဒီသမားဖြစ်လို့မဟုတ်ပါဘူး။" "ငါသိတယ်။" "သူကငါ့ကိုမချစ်ဘူး။ ငါသူနဲ့ပြတ်ဆဲပြီးသွားပြီ။" "ငါသိတယ်။" "နင်သိနေခဲ့တယ်လား? နင်ငါ့ကိုအရမ်းစိုးရိမ်နေသေးတယ်ဆိုတာငါမသိခဲ့..." "ငါသိတာကဘာ...
![တန်ပြန်တိုက်စစ် || ဘာသာပြန် [BOOK-1]](https://img.wattpad.com/cover/239207414-64-k941325.jpg)