ក្នុងបន្ទប់ពណ៍ស្វាយដែលស្រស់ស្អាតមានពន្លឺភ្លើងបាញ់ជារូបផ្កាយពេញផ្ទៃបន្ទប់ហាក់ដូចជានៅលើឋានសួគ៌ ក្នុងនោះមានគ្រែដ៏ធំល្មមនិងមានឧបករណ៍ផ្សេងៗជាច្រើនទៀតដែលគេទុកវាប្រើការសម្រាប់ធ្វើរឿងក្តៅសាច់ ជុងហ្គុកក្រឡែកមើលវាទាំងបិទភ្នែកពិបាកទទួលយកជាខ្លាំង មិនមែននាយស្អប់ខ្ពើមឡើយតែនាយធុញទ្រាន់និងពួកវាទៅវិញទេ ។ ជុងហ្គុកតម្រេតកាយតូចរបស់ថេយ៉ុងយឺតៗទៅលើគ្រែខ្លួនឯងក៏ហួសចូលបន្ទប់ទឹកដើម្បីយកមកជូតខ្លួនអោយគេ រវាងពួកគេគឺហាក់ដូចជាមនុស្សថ្មីស្រឡាង នាយមិនស្គាល់ថេយ៉ុងច្បាស់ទេហើយក៏មិនដែលដឹងពីគ្នាទៀត គ្រួសារថេយ៉ុងជាអ្នកណាសាវតាជាអ្វី បើធ្វើរឿងជ្រុលជ្រុសជាមួយគ្នាខ្លាចថានិងមានរឿងធំដុំកើតឡើង ។
"នាំទុក្ខពិតមែន"ជូតខ្លួនអោយថេយ៉ុងបណ្តើរនាយគិតបណ្តើរវាស្មុគស្មាញជាងរឿងការងាររបស់នាយទៅទៀត ខណះថេយ៉ុងកំពុងតែរមិចរមូលខ្លួនកាន់តែខ្លាំងថ្នាក់ត្រឹមទឹកធម្មតាម្តិចនិងអាចជួយពន្លត់ភ្លើងដែលឆេះក្នុងខ្លួនគេបាននោះ ។
"អ្អឹក...ជួយ!!!ជួយខ្ញុំផង"សំឡេងដែលបន្លឺខ្សាវៗជាមួយខ្យល់ដង្ហើមដែលក្តៅងំ រាងកាយតូចផ្តិតសើមដោយដំណក់ទឹកតែវាគ្មានជួយអ្វីបានក្រៅពីកម្តៅឡើងកាន់តែខ្លាំង ជុងហ្គុករឹតតែអត់ចិត្តនាយអង្គុយធ្មឹងនៅក្បែរគ្រែមិនធ្វើអ្វី សម្លឹងមើលភាពរងទុក្ខរបស់ថេយ៍និងភ្នែក មិនមែនថាមិនចង់ជួយតែនាយកំពុងតែស្ទាក់ស្ទើរក្នុងចិត្តទៅវិញនោះទេ ។
"ផុតពីយប់នេះទៅ ឯងនិងខកចិត្ត"នាយស្តីតែប៉ុន្មានមាត់ជាមួយនិងកែវភ្នែកដែលសម្លឹងមើលទៅថេយ៉ុងក្នុងន័យថានិងគ្មានអារម្មណ៍អ្វីសុទ្អសាធ ព្រោះនាយមិនបានបង្ខំគេគឺជាអ្នកអង្វរនាយដោយខ្លួនឯង ។ កាយម៉ាំស្ទុះងើបឈរស្រវាដោះអាវរបស់នាយចេញអស់បង្ហាញរាងកាយដែលម៉ាំទំសម្បូរដោយសាច់ដុំជាច្រើនកង់សុីជាមួយនិងវ័យរបស់នាយខ្លាំងណាស់រាងសង្ហារមិនក្បូរក្បាច់ច្រើន ស្ទុះចាប់ក្រសោបរាងកាយតូចរបស់ថេយ៉ុងជាប់នៅក្នុងដៃ ។
"ជួយ...ហុឹក...អ្អឹសស"កាយតូចរបស់ថេយ៉ុងរមូលខ្លួនដូចជាអន្ទង់ត្រូវភ្លើងគេស្រវាទាញភួយចុះត្រឹមចង្កេះបង្ហាញរាងកាយស្រឡូនរបស់គេចំៗ ខ្លួនរបស់គេក្តៅស្ទើរស្លាប់ស្ទើររស់លែងខ្វល់ពីអ្វីទាំងអស់សុំអោយតែអារម្មណ៍គេត្រឡប់មកសភាពដើមវិញ ទើបប្រអប់ដៃជុងហ្គុកស្រវាស្ទាបស្ទង់ខ្លួនគេជាជំនួសព្រោះនាយក៏រៀបចំខ្លួនមិនទាន់រួចនៅឡើយ ។
"ចាំបន្តិច ក្មេងឆ្លាត"ជុងហ្គុកនាយហើបច្រត់ជង្គង់ដោះខ្សែរក្រវាត់ចេញពីចង្កេះ ដៃរ៉ូតខោទាញយកភាពមហិមាដែលមានសភាពគួរអោយញញើតមានសរសៃបែករវាមរីកមាឌគួរអោយកត់សម្គាល់ បានបន្តិចក្រោយមកសំឡេងហែកកញ្ចប់អ្វីម៉្យាងបានបន្លឺឡើង មុននិងកញ្ចប់របស់វាត្រូវធ្លាក់ទៅលើកម្រាលពូកបានធ្វើអោយយើងឃើញថាវាជាស្រោមអនាម័យរបស់បុរស នាយកំពុងតែសូកវាពាក់ទាំងដែលថេយ៍ជាមនុស្សប្រុសដូចគ្នា? ។
"អ្អក...អ្អឺសស ឈឺ...ឈឺណាស់់"ជុងហ្គុកប្រឹងស៊កដំបងសាច់មួយទំហឹងទម្លុះបន្ទះសាច់របស់ថេយ៍ទាំងគ្មានសំណើម ទាំងស្អិតរមួត នាំអោយគេឈឺចាប់ថ្វេរគុណ រហូតដល់គេងើយមុខទៅលើហូរទឹកភ្នែកច្រោកៗតាមកន្ទុយភ្នែកជារើយៗ ។ តែនាយមិនខ្វល់ពីសម្រែកដែលឈឺចាប់ គិតតែពីប្រឹងវែកផ្លូវទៅរកសេចក្តីសុខតែម្នាក់ឯង ប្រអប់ដៃម៉ាំចាប់ចង្កេះរបស់ថេយ៍អន្រួនអុកមួយៗដើម្បីបន្ធូរភាពស៉ាំជាមុនសិន ចាំដល់វាស៉ាំហើយនាយច្បាស់ជាអុកមិនសំចៃឡើយ ។
"អ្អសៗ...អ្អឹសស...ៗ"ចង្វាក់សំឡេងចាប់បន្លឺរន្ថឺតាមចង្កេះដែលអុកអង្រួនពីក្រោម ថេយ៉ុងភ្លេចភ្លាំងអស់រឿងទាំងប៉ុន្មានជំនួសដោយភាពស្រណុកសុខស្រួលសម្រុកចូលគ្នាយ៉ាងហូរហែរ ។
"ផ្លាប់ៗ...អ្អាសស..."វិនាទីនោះសំឡេងថ្ងូរបន្លឺឡើងយ៉ាងក្រលួចដួងចិត្តបូកផ្សំនិងការប៉ះទង្គិចសាវ់គ្នាលាន់ជាសំឡេងស្នូរដូចការប្រគុំតន្ត្រីបង្កើនទេសភាពនៅក្នុងបន្ទប់ដោយកាន់តែមានភាពរូមេនតិក បន្ទប់ដែលមានសភាពភ្លឺព្រាងៗរូបកូនផ្កាយតូចៗហោះរសាត់ពេញផ្ទៃបន្ទប់ នាំអោយចិត្តពួកគេទាំងពីរហាក់ដូចជាបានឡើងឋានសួគ៌យ៉ាងពិតប្រាកដមែន ។
"អ្អស៎!!!ស្រួល...សឺត..អ្អស៎"ជុងហ្គុក នាយបរិយាយមិនចេញនិងអារម្មណ៍មួយនេះ ខំប្រឹងអុកនិងក្រឡែកខ្លាំងៗទៅតាមអារម្មណ៍របស់ខ្លួនមួយសន្ទុះម្តងក៏ហក់មកថើបបំបិទមាត់របស់ថេយ៍មិនចង់អោយគេថ្ងូរឡើយព្រោះវាជារនាំងឃាំងនាយដ៏ធំមិនអោយបញ្ឃប់បានងាយៗ គេកាន់តែថ្ងូរនាយកាន់តែកុះកញ្ជ្រោលឡើងដូចទឹកក្តៅ ។
"អ្អាស៎ៗ...លោក!!!"
"អ្អាស៎...អ្អឺសស"
"អ្អាសស...អ្អឺសស"កាយទាំងពីរគូរវង្វែងវង្វាន់និងភ្លើងស្នេហ័ដ៏រោលរាល គិតតែពីប្រឹងរកសេចក្តីសុខអោយគ្នាទៅវិញទៅមក សំឡេងថ្ងូរក៏បន្លឺឡើងឥតដាច់សូរ ។ ចង្កេះម៉ាំប្រឹងអុកក្រឡែកមួយកម្លាំងៗញ៉ាប់ៗឡើងគគិតជើងគ្រែ នាយចំកោងខ្នងឱនទៅប្រថាប់បឺតមាត់តូចក្រពុំដែលប្រសព្វថ្ងូរអោយនាយសែនគ្រឺតខ្នាញ់ ចង់តែត្របាក់លេប ខណះចង្កេះនៅបន្តដោលលឿនៗមិនខ្លាចគាំងជាប់សរសៃ ។
"អ្អាសៗ....អ្អឹសសៗ!!!"ខ្លួនប្រាណរបស់ថេយ៉ុងត្រូវក្តោបក្តាប់ដោយជុងហ្គុកយ៉ាងពេញទី ចង្កេះនាយសម្រុកលឿនៗជាថ្នូរថេយ៍អួលផងស្រួលផងឡើងចំហរមាត់ថ្ងូរសឹងតែលេងចំ ដៃម្ខាងរបស់នាយក្តោបចង្កេះថេយ៍ទាញមកបុកផ្អឹបម្ខាងទៀតស្រវាចាប់ច្របាច់សាច់ដោះពើកៗលេងយ៉ាងឆ្ងាញ់ដៃ ។ សក់ក្បាលផ្ទុកដោយដំណក់ញើស ខណះទទួលដឹងថាជិតដល់ចុងដល់ត្រើយចង្កេះបាវសាក់ប្រឹងដោលអុកខ្លាំងៗសូម្បីតែថេយ៍ក៏ត្រូវស្រវាដៃទៅស្រាក់.កនាយដើម្បីទប់លំនឹងនិងបញ្ចេញសំឡេងថ្ងូរអោយរហឹមក្បែរត្រចៀក បង្ហាញពីភាពសុខស្រួលរបស់គេ ជាកត្តាជម្រុញដល់ចិត្តជុងហ្គុកអោយកាន់តែពុះកញ្ជ្រោលនិងរំញោចកាន់តែខ្លាំង ។
"អ្អស៎...អ្អឹសស!!!"រាងសង្ហារកាន់តែសម្រុកខ្លាំងរែងចង្កេះផ្តាច់ទីដែលមកដល់រំញោចទឹកកាមជាច្រើនផ្ទុះចេញមកតែវាមិនបានហូរហែរដល់ថេយ៉ុងឡើយក៏ព្រោះតែមានអាវភ្លៀងនៅចាំរារាំងរួចជាស្រាច់ ។
ខណះរាងកាយតូចស្តើងរបស់ថេយ៉ុងក៏ផ្ទុះសំណើមដូចគ្នាគេទម្លាក់ដៃចេញពីស្មារីកក្រអាញទម្លាក់ខ្លួនអស់ទំហឹងទៅលើពូកព្រមនិងសំឡេងដង្ហក់ដែលវាបានមកពីការហត់អស់កម្លាំង ខ្លួនរបស់គេចាប់ផ្តើមមនអារម្មណ៍ថាស្រគាជាខ្លាំងតែខ្លួនគេគ្មានកម្លាំងសូម្បីតែងើបមកពិនិត្យត្រួតត្រាមើលវា ។
"គេងទៅ"ជុងហ្គុក នាយដកដំបងសាច់ចេញទាញយកថង់ការពារបោះទៅឆ្ងាយ ឆ្លៀតចំកោងខ្នងទៅខ្សឹបប្រាប់ក្មេងដែលគេងក្តៅខ្លួនរងំបែកញើសពេញខ្លួន ហួសទៅថើបថ្ពាល់គេមួយខ្សឺតយ៉ាងវែងមុននិងទម្លាក់ខ្លួនគេងនៅក្បែរនោះទាំងកូនប្រុសនៅងើប.កលឹមៗនៅឡើយតែមើលទៅម្ចាស់វាមិនខ្វល់ជាមួយនោះទេ ។
#ពេលព្រឹក
ពេលព្រឹកធម្មតាវាគង់តែត្រជាក់ ផ្សំជាមួយរាងកាយដែលគេងរនោលទៀត ជាហេតុដែលធ្វើអោយ ថេយ៉ុងត្រូវរនាលសសុលកាយមករកកន្លែងដែលកក់ក្តៅនោះគឺក្នុងទ្រូងរបស់ជុងហ្គុក ។
"អ្អឹមម...អ្នកម៉ាក់"កាយតូចស្រវាអោបកាយម៉ាំយ៉ាងប្រហើនថែមទាំងស្រែកមមើពាសវាល ខណះនោះវាជាហេតុធ្វើអោយជុងហ្គុកត្រូវបម្រាស់ខ្លួនតាមមើលមុខរបស់គេយ៉ាងលឿន ។
"ក្មេងឆ្គួត យើងមិនមែនម៉ាក់ឯងទេ"ស្តាប់សម្តីមើលទៅនាយដូចជាកំពុងតែប្រកាន់និងក្មេងដែលហៅនាយថាជាម៉ាក់ ហើយនាយក៏ប្រកាន់មែននិងឯង ខ្នាញ់ចង់តែក្រញិចអោយងាប់ មើលមុខហើយសែនគ្រឺត ។
"ជូនខ្ញុំ...ទៅផ្ទះវិញ"សំឡេងខ្សាវៗនៅតែបន្លឺពាក្យមួយនេះធ្វើអោយត្រចៀកជុងហ្គុកស៉ាំភ្លាមតែម្តងព្រោះតែគេរអ៊ូតាំងពីយប់ម្លេះសន្លប់ហើយនៅតែរអ៊ូមិនឈប់ឡើយ មមើពេលណារអ៊ូពេលនិងមនុស្សស្អីចរឹកខូចអ៊ីចឹង ។
"ដឹងហើយ យើងចាំតែឯងទេ កាលភ្ញាក់"នាយ សម្លឹងមើលក្មេងដែលគេងទាំងចរឹកហួសចិត្តតែនៅតែឆ្លើយតបរាល់សម្តីដែលមមើរបស់គេ ហើយតាំងដេកធ្វើមុខក្រញ៉ូវដូចធុញ ។
សូមរងចាំភាគបន្ត🐦⛩️
YOU ARE READING
ម្ចាស់តម្រាបេះដូង
Actionរឿងខ្លះត្រៀមចិត្តទទួលយកក៏ល្អ ព្រោះមេឃមិនដែលស្រឡះរហូតនោះទេ-ថេយ៉ុង ជិន ជុងហ្គុក ឡូឌេនកាស & គីម ថេយ៉ុង ហ្សូវ៉ាហ្សា
