Senden çok var ( Bitti)

4.6

(düzenlendi)

İyi okumalar

Oy ve yorum yapmayı unutmayın askolar muck

Evin önüne geldiğimizde sol tarafıma baktım. "Teşekkür ederim." Gülümsedi.

"Sorun değil sonuçta artık iş arkadaşı sayılırız." Dediği ile bende gülümsedim.

"İyi geceler o zaman." Kaşlarını çattı. "Saat akşam altı da uyumayı düşünmüyorum ama sana iyi geceler." Ya oğlum ben bu çocuğa niye rezil oluyom hep.

"Poyraz ile sevgili misiniz?" Dona kalmıştım çünkü böyle bir soru beklemiyordum.

"Hayır, neden?" Yüzüne bir rahatlama çöktü. "Esila ile sevgili olduklarını duydum eğer evet deseydin. Hiç güzel şeyler olmazdı." Tamamen ona döndüm.

"Neden?" Birde soruyor musun der gibi baktı.

"Esila ile arkadaşız bundan dolayı hoş olmazdı." Gülümsedim samimiyet barındırmayan bir şekilde.

"Esila ile de beni aldattı bi nevi." Dedim umursamazca. Şaşkınlıkla bana baktı.

"Ve Esila hala ona sevgilim diye mi bahsediyor." Dedi sorarak. Öyle mi sesleniyordu.

"Neyse iyi akşamlar." Kapıyı açıp hızla kendimi dışarı attım. Ne diye konuştuysam onunla bu konuları.

Kapıyı çaldım ama açan olmadı. Ya anne hani gelirdin.

"Bir sorun mu var?" Göz devirip umursamadım.

"Ley..... Sera üstünde ki ile üşürsün gel arabada bekle." Omuz silkip mermerin üzerine oturdum.

Hayır yani Esmalarında dedesinin öleceği tuttu.

Tövbe de aq malı.

Sanane.

Başımı kaldırıp hala gitmeyen arabaya baktım. "Ne bekliyorsun gitsene." Başını iki yana salladı.

"Kusura bakma ben bıraktıysam eve girene kadar görmem lazım güvende olduğunu bilmem lazım." Sanane be adam sanane.

Anam dertlenmedi bu kadar.

Telefonumun şarjı beşdi bok vardı müzik dinledin.

Anam aranıyor....

"Alo Sera kız evde misin?"

"Hayır anne sen gelicem dediğin için anahtar almadım kapıda bekliyorum." Derin bir nefes sesi geldi.

"Kızım biz şileye geldik ama babanın acil toplantısı oldu abinde hazır buradaydı dedim bende gidiyim."  Öfkeyle ayağa kalktım bir o yana bir bu yana gidiyordum.

"Anne gerçekten beni çok önemsiyorsunuz." Telefonu kapatıp karşımda duran arabaya baktım.

Hay lanet gurur.

Götüne girsin

Ayn.

Beni izleyen Atakana baktım. "Ne o gidecek yer mi yok." Omuz silktim. Yani şurada tamam diyecek kadar dondum sen ne diyorsun.

Ayıp.

"Yooo var zevkime ben üşümeyi ve beklemeyi seviyorum." Kısık bir kıkırdama duydum.

"Şarkı açayım mı?" Göz devirdim. Derdine bak aq git artık la git.

"Kendi şarkının aç direk."

"Yeter ki iste." Oflayarak başımı arkama yasladım.

Başlayan şarkı ile duraksadım. Bu Atakanın şarkısı mı idi.

"Ben söylemiyorum ama her şeyi bana ait. Direk kendi sesimi duymayı sevmem." Verdiği bilgi ile yüzüne baktım.

Ulan gerçekten dondum.

Ayağa kalkıp arabaya ilerledim. "Dalga geçersen ve ima edersen inerim." Başı ile onaylayıp binmem için kapıyı açtı.

"Bir rica da bulunsam beni üst caddeye bırakır mısın?" Güldü. Bak yaa.

"Neden?" Derin bir nefes aldım. "Ailem bu gece yok bende yanlarına giderim veya otelde kalırım." Anlayışla onayladı.

"İstersen bende kal bugün." Kaşlarımı çattım kapıyı açmak için elimi açmışken sözleri ile durdum.

"Kardeşim ile yaşıyorum üç katlı bir ev en üst katta kalıyorum. İkinci de ise kız kardeşim. En altta mutfak salon gibi odalar var. Kardeşim ile ikinci katta kalırsın misafir odası var." Anlattığı ev ile kendi evime döndüm kısa süreli bir bakışma yaşadık.

Ehe.

Sen valla doyumsuzsun.

Kes beeeee.

"Olmaz öyle ben hallederim." Onaylayıp arabayı çalıştırdı. Üst caddeye geldiğimizde kemeri açmıştım ki durmadı ve yola devam etti.

"Seni bir yere götüreceğim." Tekrar taktım kemeri.

Aradan geçen dakikalarda zibilyon tane şarkı dinlemiştik hatta Poyrazın şarkısı da gelmiş ve ikimizde yüzümüzü buruşturup aynı anda değiştirmek için elimizi uzatmıştık.

O neden Poyrazı sevmiyordu bilmiyorum ama benim nedenim belli idi.

"Poyraza karşı niye böylesin." Sorduğum soru ile bana baktı. "Tanımadığım kişilere özelimi anlatmam." Benim dediğime istinaden kurduğu cümle ile ona baktım. "Tanımadığın kişiye evime gel dedin." Kendimi işaret ederek sorduğum soru ile araba durdu.

"Geldik." Başımı cama doğru çevirdiğimde gördüğüm manzara ile kısa bir es verdim.

"Sen burayı nereden biliyorsun." Burası Poyraz ve benim kaçıp geldiğimiz yerdi.

"Bir tanıdık söylemişti oradan biliyorum." O tanıdığın kim olduğunu çok iyi biliyordum ama neyse.

"Neden geldik peki?" Gözlerini gök yüzüne dikti.

"İlham için." Şaşkınlıkla döndüm ona. "Ne ilhamı?"
Hala pür dikkat gökyüzünü izliyordu.

"Bazen insan alıştığı şeyleri sever. Oysa ki başını kaldırdığında her gün aynı yıldızın parlamadığını görmelidir. Bana da ilham olan buydu."

Şey ben aşık oldum.

***

Öpüldünüz