Senden çok var ( Bitti)

9.2

Son bir!

***

Küçük bir kız çocuğu iken başlamış hayatın bana acı vermesi.

Önce baba diye bildiğim kişi kendi abisini ve yengesini öldürmüş ve suçu benim üzerime atmıştı. Oysa ki sadece on yaşında bir çocuktum.

Yaşadığım bir çok şeyi bana unutturmak için ilaç verip zihnimi uyutmuşlardı. Gerek yemeklerime gerekse içtiğim şeylere.

Sonra evlat edinildiğim aile beni kendinden uzaklaştırmaya başladı. En başta sebep arasamda bulamıyordum.

Ne yazık ki buldum.

Hayatımda ki herkesin birer yalancı olduğuna şahit oldum.

Atakan bana verilen en güzel hediyeydi. Acı çekmemem için kendini yok sayıp her şeyi unutturmaya çalışan tek insandı.

Evlenmiştik.

Mutlu bir sonsuz olması içinde elimden geleni yapmak istiyordum.

Yanımda elimi sımsıkı tutmuş bana bu heyecanı sunduğu için ona minnettarım.

Etrafa baktığımda gelm çelenkler arasında geçen notum üstünde yazan harfleri gördüm.

ÖLÜM ENSENDE

İçimi kaplayan korku ile Atakana baktım. Sadece güldüm. Sorun olsaydı o fark ederdi.

Sahnenin ortasından asla inmeyen Sema ve Kerim ikilisi beni gülmekten öldürmekle meşguldü.

Esma Kerimi anne ve babasına çok efendi diye tanıtmıştı. Ama şimdi Kerim baldızı ile misket oynuyordu.

"Güzelim ben hemen geliyorum." Duyduğum sözler ile az önce gördüğüm çelenke baktım.

Orada değildi.

Midem bulanmaya başlamış ve başım dönüyordu.
Duyduğum yüksek sesler ile gözlerimi yumdum ve sakinleşmek için sayı saydım.

1

2

3

4

Olmuyor.

Şarkı söyle.

Koydum sevinçlerimi önüme
Baktım hepsi sensin
Yazdığım şiirlerin her hecesi
Üzüldüğüm tüm filmler
Yıpranmamış hayatlar
Büyük hüzünler bekler
Her işte bir hayır
Bu işte hepsi sensin

İyiyim çok iyiyim.

"Leyal, sevgilim." Gözlerimi açmam lazım.
Hadi.

"Yakup." Neden uyanamıyorum. Bedenimde hissettiğim bi acı ne?

Gözlerim neden beni dinlemiyor.

"Atakan,"

"Buradayım buradayım sevgilim. Zorlama kendini" Ben ne zaman konuştum ki.

Gözlerimi araladım gördüğüm karmaşa ile yutkundum. Gelinliğim neden kırmızı.

"Atakan ne oluyor?" Gözünden düşen damlalar yanağıma düştü.

"Bir şey yok bebeğim." Canım acıyor. "Atakan canım acıyor."

"Biliyorum, biliyorum sen sakin ol!" Ben sakindim.

"Dayanamıyorum." Gözlerim yavaş yavaş kapandı.

"Sevgilim, dans edelim mi?" Gözlerimi açıp sağıma baktım. Az önce gördüğüm hayal arası gerçeklik bana kan kokusunu hatırlatmıştı.

"Edelim." Hepsi saçma sapan bir korku gerçek değildi.

İyiyim.

O iyi.

3 Saat Sonra

Aradan geçen saatler ardından eve geldik. Heyecandan gebermesem iyi.

"Güzel duş alalım sonra uyuruz çok yorulduk bugün." Duyduğum cümle ile duraksadım.

Bugünü sürekli ima eden adam şimdi yorgunluk mu diyordu.

"Tamam." Yüzüne baktım. Sahte bir kızgınlık ile baktı.

"Sana öyle dediğime inandın ve tamam mı?" Ne olsun istiyor.

"Hmmm." Dedim sadece. "Benim güzel karım. Gerçekten yorgun mu?" Omuz silktim.

"Sen duşunu alıp uyuya bilirsin ben üstümü değiştirip film izlicem." Trip atıyordum ama niye.

"Ben beraber alırız diye demiştim aslında." Şaşkınlıkla baktım.

"Duş mu?" Yandan gülümsedi.

"Duş." İki elini belime sardı.

"Yada senin başka bir planın varsa." Güldüm. Gülüşüme baktı.

"Aşığım sana." Anlımdan öptü.

"Seni seviyorum." Dudağından öptüm.

Sonrası zaten vuslattı. Bütün her şeyi geride bırakıp bir olmuştuk.

Sonzuza kadar.

*****

Bu bölüm final diye düşündüm ama illaki daha farklı bir final düşündüğünüz için bana kizacaksiniz.

Finale son bir