🍁ចំណងស្នេហ៍ ចំណងកម្ម✨ ( ចប់ )

ភាគទី២២ : ក្ដីសុខមួយគ្រា 🔞

     ជុងហ្គុកនាំថេយ៉ុងមកដល់ភូមិគ្រឹះមួយនោះរបស់នាយដដែល ថេយ៉ុងក្រាញននៀលមិនព្រមចុះទៅជាមួយនាយ ប្រើធម៌ត្រជាក់មិនស្ដាប់អញ្ចឹងមានតែប្រើធម៌ក្ដៅ ជុងហ្គុកបីគេនាំឡើងទៅបន្ទប់របស់នាយហើយបើកទ្វារកញ្ចក់ចេញទៅរានហាលខាងមុខដែលមានអាងទឹកនោះបោះគេចូលទឹកប្រូង ហើយខ្លួនក៏លោតតាមពីក្រោយ ។

   « ខិខិ!!! បង...អ៊ុបបប!! » ថេយ៉ុងឈ្លក់ទឹកហារមាត់រកនិយាយមិនទាន់  ស្រាប់តែជុងហ្គុកនាយស្ទុះមកចាប់ថើបមាត់របស់គេធ្វើអោយមាឌតូចស្ងាត់ប៉ុន្តែដៃប្រវេប្រវ៉ាពេញទឹកចង់រុញនាយចេញពីគេ

     « យើងប្រាប់ហើយថាឯងជារបស់យើងតែម្នាក់ ជាអូមេហ្ការបស់អាល់ហ្វាចនតែម្នាក់គត់មានចាំទេ? » និយាយតែមាត់ខ្លួននាយក្ដៅដូចភ្លើងឆាបឆេះចាប់បេះបោចសម្លៀកបំពាក់របស់ថេយ៉ុងរហែកខ្ទេចខ្ទីរុញគេទៅក្បែរមាត់អាង ថើបញីញក់គេឆ្វេងស្ដាំតាមចិត្តខឹង

   « អួយ៎ឈឺណាស់...ហ្ហឹកៗឈប់ទៅ បងឆ្កួតហើយ »
   « អូមេហ្កាដែលក្បត់អាល់ហ្វារបស់ខ្លួនគួរតែត្រូវទទួលបែបនេះ ឯងគ្មានសិទ្ធប្រកែកទេប្រុសតូច » ជាមួយនិងកំហឹងដែលកំពុងឆាបឆេះហើយថេយ៉ុងនៅព្យាយាមរើប្រកែកជាមួយនិងខ្លួនបែបនេះទៀត នាយកាន់តែខឹងលើសដើមគ្មានចិត្តចង់ថ្នាក់ថ្នមស្អីទៀតនោះទេ ច្បាប់គឺជាច្បាប់អូមេហ្កាម្នាក់មិនគួរទៅពាក់ព័ន្ធជាមួយនិងមនុស្សក្រៅណាម្នាក់ពេលអាល់ហ្វារបស់ខ្លួនមិននៅនោះទេ ប៉ុន្តែនេះនាយនៅនិងមុខរបស់គេទៅហើយគេនៅហ៊ានធ្វើវាថែមទៀត បើអញ្ចឹងគឺមានតែត្រូវទទួលទោសបែបនេះ

     « អា៎!!! ជុងហ្គុក! ហ្ហឹកៗ » ឌឹបបៗ!! សម្លេងស្រែកតវ៉ាពីបំពង់ក៎នាយតូច ខណ:ពេលដែលកណ្ដាប់ដៃតូចៗរបស់គេលើកវាយដំទ្រូងនាយអោយបញ្ឈប់ ប៉ុន្តែអ្នកខាងនោះហាក់មិនខ្ចីខ្វល់ជាមួយនិងភាពឈឺចាប់តូចតាច កម្លាំងដៃវាយប៉ុនស្រមោចខាំបែបនេះវាមិនស្កៀបសម្រាប់នាយនោះទេ ។ ជុងហ្គុកស្រវ៉ាឱបចង្កេះតូចទាញមកអឹបនិងដងខ្លួនរឹងមាំរបស់នាយប្រើធ្មេញខាំញេញកញ្ចឹងក៎សរលោងបណ្ដាលអោយកើតជាស្នាមជាំក្រម៉ៅជាច្រើនកន្លែង