İki farklı kalp, iki farklı beden. Fakat aynı alevler.
Can yangını, dört bir yanlarını sarmıştı. Öyle ki etrafta sadece onlardan gelen bir is kokusu vardı. Onların canları artık o kadar çok yanmıştı ki geride sadece külleri kalmıştı.
Can yangınında...
Yaklaşık üç seneden beri hayalimde, rüylarımda, zihnimde büyüttüğüm bu satırları uzun zaman sonra ilk defa dışarı çıkartıyorum. Uzun upuzun zamandır içerideyim. Kimi zaman boşverdim, kimi zaman ben ne yapıyorum ya diyerek kendi içime gömüldüm. Hatta bazen tamamen onlardan vazgeçtim ama şimdi buradayım.
işin sonunda her ne olursa olsun, okunsa da okunmasa da yazacağım. "Yazmak kendini iyileştirmek gibi..." demiş Cahit Zarifoğlu. Ben okunsun diye değil, iyileşmek için yazıyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
26.06.2023
Başlıyoruz
1. BÖLÜM: Duvar Dibindeki Küçük Kız
Bölüm şarkıları: Sezen Aksu, küçüğüm Model, Sarı kurdeleler
Geçmiş, can yanıklarının olduğu bir yıkıntıdır.
Sessizliğin ortasına düşen çığlıkların, kulaklarımdan zihnime akan fısıltılardan hiçbir farkı yoktu.
Sürekli biri kulağıma haykırarak fısıldıyordu; kurtar onu.
Bazen o fısıltılar öyle yüksek sesle beynimin kıvrımlarında dolaşıyordu ki kafamı duvarlara vurmak ve bütün her şeyi sonlandırmak istiyordum. Fısıltılar, sanki canıma işleyen iğnelerdi ve o iğneler her batışında ben biraz daha tükeniyordum. Bunun durması onu kurtarmama bağlıydı. O kurtulursa kafamın içi durulacaktı.
Sadece nefes aldığımda canım acımasın istiyordum ama buna izin vermiyorlardı. Küçüklüğümün de nefes alabilmesine izin vermemişlerdi. O hiç yaşayamamıştı. Yaşamak ona göre ölmek demekti. Ölürse nefes alabileceğini düşünürdü.
Çünkü o hayattayken nefes alamamıştı. Onlar hep nefesini almışlardı.
Küçük bir kız hiç ölmeyi dileyebilir miydi? Ben dilemiştim. Ölmek için Allah'a çığlık çığlığa yalvarmıştım ve sadece beş yaşındaydım. Beni öldürmesi için dedemin ayaklarına kapanmıştım ve sadece altı yaşındaydım. Ölüm beni kurtarsın diye her gece ağlamıştım ve sadece yedi yaşındaydım. Soğuk betonda ölü gibi yatarken gerçekten ölmem için haykırmıştım ve sadece sekiz yaşındaydım.
Ben her yaşımda ölmeyi istemiştim.
Yalvardığım her an onlar tarafından öldürülmüş onlar tarafından gömülmüştüm. Ölen ruhumdu, bedenimse öylece ayaktaydı.
