ភ្លោះស្នេហ៍ប្តូរកាយ

ភាគ14

#ភ្លោះស្នេហ៍ប្តូរកាយ
ភាគ1 4
កោះស្នេហ៍
ជើងស្រលូនកំពុងជាប់ច្រវ៉ាក់ គេដឹងខ្លួនបន្ទាប់ពីនោះមិនប៉ុន្មានម៉ោង ..
« ហឹក លែងខ្ញុំទៅ ..!» ស៊ាវអុីង ស្រែកយំសឹងលឺ ជាងកាលដំបូងគេមកកាន់ទីនេះទៅទៀត
« ឈប់ ជំទាលទៅ នេះឯងមិនថ្លង់ទេឬ យ៉ាងមិច ?» អុីហ្វាង កាន់ ចានបបរចូលមក មើលមុខ រាងតូចថ្លែរ
« លោក .. លោកចាប់ខ្ញុំធ្វើអីទៀត »
« ហឹស ចាប់មកធ្វើអី ? ចុះឯងដឹងថា យើងយកឯងមកទីនេះវិញធ្វើអីឬ អត់ ?» អុីហ្វាង ដាក់ ខ្លួនជិតរាងតូច
« ហឹក លោកចង់បានអីទេ .. បើរឿង ស៊ាវចាន់ វាមិនអាចទេ  គេជាប្អូនខ្ញុំ .. ហឹក ដោះលែងខ្ញុំទៅ .. ខ្ញុំសន្យាថានិងមិនមកអោយលោកឃើញមុខទៀតទេ .» រាងតូច អង្វរ អុីហ្វាង តែពាក្យថា មិនមកអោយគេឃើញមុខ វាកន្រ្តាក់ ក្នុងអារម្មណ៍ របស់ អុីហ្វាងណាស់
« ក៍បាន .. យើងនិងលែងឯង !» អុីហ្វាងនិយាយធ្វើអោយ រាងតូចញញឹម ត្រេកអរ
« តែ បន្ទាប់ពីឯងបង្កើតកូនហើយ ..» អុីហ្វាង
« លោក ... លោកនិយាយអី ?» ស៊ាវអុីងទន់ ខ្លួនអស់ ពេលលឺរាងក្រាស់ និយាយបែបនេះ
« កុំគិតចង់នាំកូនយើងទៅលំបាក អោយសោះ ..ពេលណា ឯងបង្កើតកូនហើយ យើងនិងដោះលែងឯង , ហើយយើងនិងមិនរវល់ និងឯងដូចគ្នា តែឯងកុំមករវល់ និង កូនយើងជាដាច់ខាត !» ពាក្យ ឃោឃៅ កំពុងចូលទំលុះរាងកាយរាងតូច ..ស្អីគេ ? គេជា អ្នកពរពោះ គេជាអ្នកបង្កើត កូននេះតែហេតុអីគេ គ្មានសិទ្ធអីទាំងអស់ទៅវិញ
« លោកអាត្មានិយមណាស់ .. វ៉ាង អុីហ្វាង! បានបើលោកត្រូវការបែបនិង !» ស៊ាវអុីងសម្រូតខ្លួនបែរគេចពីគេ នាយតូចឈប់តវ៉ាអ្វីហើយ ឈប់ ទាំងសម្លឹងមើលគេអីទាំងអស់ . ចំណែក រាងក្រាស់វិញក៍មិនយល់ដូចគ្នា ថាគេនិយាយបែបនេះបានដោយរបៀបណា៎ ពេលឃើញភាពស្ងប់ស្ងាត់របស់ ស៊ាវអុីង វាដូចជា កាំបិតកំពុងដោតកណ្តាលដើមទហរូងគេអញ្ចឹង គេគ្រាន់តែចង់អោយស៊ាវអុីង ប្រកែក តវ៉ានិងគេ គ្រាន់តែ ចង់ឃើញ ដូចមុន.. ហេតុិក៍គេប្រែ 180ដឺក្រេទៅវិញ
« ចង្រៃយ៎ !»
អាមេរិក
ចំណែកខាងេះបើកុំមានអុីបូ មកជួយចាត់ចែងក៍ពិបាកដូចគ្នា តែដូចថាភ្នំមួយខ្ពស់ ក៍នៅមានភ្នំមួយខ្ពស់ជាងទៅទៀត , អុីបូ ចាត់ចែងរឿងក្រុមហ៊ុនមានបញ្ហាមិនដល់ 10 ថ្ងៃទេ ពហរោះគេទទួលបានសិទ្ធពី លោកស៊ាវ តែម្តង ហើយគាត់ ក៍សរសើរដូចគ្នា ថា កូនប្រសារម្នាក់នេះពិតជាឡូយសង្ហាទោះគេមិនសូវមាត់ករអ្វីតែ គេជាមនុស្សពូកែ មួយក្នុងចំណោម1 លាន ពិតមែន ស្របពេលគ្នា សៀនយីងក៍ដឹងខ្លួនមកតែរាងកាយមិនប្រក្រតីទេ ធ្វើអយពិបាកក្នុងការកម្រើក
« បងប្រុស .. បងយ៉ាងមិចហើយ !» ស៊ាវចាន់ សួរទៅ បងប្រុសដែលកំពុង ចង់និយាយអ្វី
« សៀនយីង ... ឯងលឺបងហៅទេ ?» ជីមីនមកឈរជិត ស៊ាវចាន់ និងហៅ សៀនយីង គេបានត្រឹម ព្រឹចភ្នែក និងមើលជុំវិញ
« ប្រហែលការផ្ទុះខ្លាំងក្លាពេកហើយទើបបានជាគេត្រូវក្លាយជា មនុស្សរុក្ខជាតិ បែបនេះ វា បណ្តាលមកកំលាំងផ្ទុះ !» ជីមីន មើលសៀនយីងដែលបើកភ្នែកចង់ និយាយអ្វីម្យ៉ាង
« មានអីមែនទេបងប្រុស » ស៊ាវចាន់ ចូលមកចាប់ដៃ អ្នកជាបង ដែលខំនិយាយទាំងលំបាក
« ស៊ាវ... ស៊ាវ ..អុីង ... ថ្នាំ..ពុល !» សម្លេងរបស់សៀនយីងដាច់ៗ ព្រោះតែពិបាកដកដង្ហើមទើបជីមីន បញ្ឈប់គេសិន
« ឯងកុំខំនិយាយអី .. ! នេះឯងនិយាយពីថ្នាំពុលអី? ស៊ាវអុីងត្រូវថ្នាំពុលមែនទេ? ..!» ជីមីន ស្តាប់បានទើប សួរ ឃើញគេព្រិចភ្នែកញាប់
« បងទី2 ត្រូវថ្នាំពុលមិចក៍ខ្ញុំមិនដឹង?» ស៊ាវចាន់
« ថេយ៍... ថេយ៍!» សម្លេងរបស់សៀនយីងកាន់តែយ៉ាប់ធ្វើអោយជីមីនសម្រេចចិត្តបញ្ឈប់គ្រប់យ៉ាងនិងធ្វើការសង្រ្គោះបន្ទាន់អោយគេ
« ស្អីគេ ? បងទី2 ត្រូវថ្នាំពុល ? ថេយ៍ ? ឬ ជាថេយ៍ហ្យុន ?» ស៊ាវចាន់ ប្រញាប់រត់ទៅ ក្រៅទាក់ទងទៅស្វាមី ដែលកំពុងនៅមើលកាសុីណូ របស់ សៀនយីង
« អាឡូ .. !»
« អាឡូ អុីបូ .. ឆាប់ទាក់ទងទៅ អុីហ្វាងអោយរក បងប្រុស អោយលឿនជាងនេះ !»
« មានអីមែនទេ ? »
« បងធំ ប្រាប់ថា បងទី2 ត្រូវថ្នាំពុល .. អូនកំពុងទៅ កូរ៉េ ដើម្បី រក ថេយ៍ហ្យុន ..!»
« ឈប់ .. ឈប់សិន អូនទៅកូរ៉េ រកម្នាក់ ដែលមានដៅមុខនោះមែនទេ ?» អុីបូ សួរប្រពន្ធ ដោយសម្លេងភ្ញាក់ ផ្អើល
« ត្រូវហើយ .. ប្រហែលជាគេដឹងផងថា បងទី2  កើតអី ឬថ្នាំនោះគេអ្នកដាក់ ក៍ថាបាន !» ស៊ាវចាន់ ក្តាប់ដៃ ជាប់ .. គេខឹងណាស់ បើអ្នកណាប៉ះពាល់បងប្អូនគេនោះ បើជាគេ .. គេសុខចិត្តឈឺ ក៍មិនព្រមបាត់បង់បងប្អូនគេដែរ ។
កោះស្នេហ៍ឯនេះវិញ ស៊ាវអុីង ប្រើប្រាស់ជីវិតដូចទាសករ ទោះជា មិនត្រូវគេវាយធ្វើបាប ក៍ ត្រូវជាប់ ច្រវ៉ាក់ជើង ដើរទៅណាក៍លឺសម្លេង មិនដាច់
« អូយ .. ឈឺណាស់ !» រាងតូចដាក់ ខ្លួនអង្គុយលើបង់មុខផ្ទះ មើល ករ ជើង ដែលរបួស ជាច្រើនថ្ងៃហើយគេមិនបានជួបនិងអុីហ្វាងទេ តែគេ តែងបញ្ជូនអាហារល្អៗ និង សម្លៀកបំពាក់ថ្មី  មកអោយ ស៊ាវអុីង
« អ្នកប្រុស .. ចូលទៅក្នុងវិញទៅ , ខាង ឧត្តុនិយមបានប្រកាសថានិងមានព្យុះព្រិលធ្លាក់» នីឡាង ជានារីដែល អុីហ្វាង អោយមកមើលថែ ស៊ាវអុីង នាងក៍មានចិត្តអាណិតរាងតូចដែរ តែធ្វើយ៉ាងមិចបើ អុីហហវាងមានគុណលើនាងនិងគ្រួសារ
« ធ្លាក់ព្រិល ឬ ? ចឹងបន្ទាប់ ពីនេះនិងដល់រដូចរំហើយ.. ខ្ញុំចង់ដាំដើមផ្ការឈូករ័ត្ន !» សម្លេងតូចស្រទន់និយាយជាមួយនីឡាង និងមើលទៅទីធ្លា ដែលទំនេរ
« ចាំខ្ញុំអោយកម្មករ រកពូជទុកអោយអ្នកប្រុស តែពេលនេះអ្នកប្រុស ចូលទៅខាងក្នុងសិនទៅ !» នីឡាងទាញ រាងតូចអោយចូលទៅតិចៗ ព្រោះគេដឹងថាអ្នកមានផ្ទៃពោះត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្ន
« នីឡាង រក សៀវភៅមួយអោយខ្ញុំផង ..! » ស៊ាវអុីងញញឹម ដាក់ នាងតូចហើយក៍ឡើងទៅ បន្ទប់ ទាំងសម្លេងច្រវ៉ាក់ លាន់លឺពេញផ្ទះ
« ចាំ អាប់ប៉ា សរសេរ ទុកណា៎ ថ្ងៃណាមួយកូននិងបានអាន និងបានដឹងថាអាប់ប៉ា ស្រលាញ់ កូនខ្លាំងទោះជា អនាគត អាប់ប៉ា ត្រូវទៅឆ្ងាយកូនជារៀងរហូតក៍ដោយ !» ស៊ាវអុីងញញឹមតិចៗ យក ហ្វឺតមកគូសលើ ថ្ងៃខែ របស់កូន ..
« នៅ តែ ជាង5 ខែ ទៀតទេ .. តើខ្ញុំត្រូវធ្វើយ៉ាងមិច ?» ស៊ាវអុីងដាក់ ខ្លួនដេក លើពូក ដែល សរស្អាត និងគិតអំពី កូនក្នុងពោះ
បើ និយាយពី អុីហ្វាង មិនមែនគេមិនគិតពីរាងតូចលើកោះទេ តែការងារទាំងអស់ត្រូវទំលាក់ បន្ទុកមកលើគេ ជាពិសេស បងប្រុស និយាយថាមិនអាចមកវិញ ពេលនេះទេ ព្រោះតែ ស៊ាវចាន់ ចង់ នៅ ទីនោះសិន
« ចឹងក៍ ល្អ ... និងគ្មានអ្នកណាមកទើសដៃជើងយើង !» អុីហ្វាង ក្រវីក្បាល និង បញ្ជាកូនចៅអោយរៀបចំខ្លួនរៀងរាល់ ថ្ងៃ អាទិត្យគេនិងទៅកោះ ស្នេហ៍ ម្តង ..
ប្រទេស កូរ៉េ
« អូនសម្លាញ់ហា៎ .. នេះពួកយើងរកគេ 3 ថ្ងៃហើយ ! អូនពិតជាចង់ទៅកន្លែងនោះមែន?» អុីបូ សួរទៅ ស៊ាវចាន់ ដែលមានះ ចង់ទៅ កោះ បីមស៊ុម របស់ ថេយ៍ហ្យុន
« បើមិនទៅទីនោះ តើអោយទៅទីណា ? បើ អូនរកគេមិនឃើញផង !» ស៊ាវចាន់នៅ បន្ទប់ពិសោធរបស់ ថេយ៍ហ្យុន តែគ្មានបានពត៍មានអីទេ
« បងប្រុសមិនបាននៅទីនោះទេ ..! » សម្លេងតូចបន្លឺឡើងពេលងាកទៅ អុីបូ ក៍ចម្លែកចិត្តឡើងមកតែម្តង
« ថេយ៍យ៉ុង ? » ស៊ាវចាន់ ហៅឈ្មោះរាងតូចដែលញញឹម ស្រទន់ មកកាន់គេ
« ឯងមករកបងប្រុសមែនទេ ?» គីម ថេយ៍យ៉ុង ជាកូនភ្លោះជាមួយ និង ថេយ៍ហ្យុន តែក៍មិនខុសអីពី ស៊ាវចាន់ និង ស៊ាវអុីង គឺ ថេយ៍ហ្យុន ជា omega
« ត្រូវហើយ .. នេះឯងមានដឹងថាគេទៅណាទេ ?» ស៊ាវចាន់
« មិនដឹងទេ , កាលពី ថ្ងៃយើងរៀបការ គាត់មកមួយភ្លែតក៍បាត់ដំណឹង យើងក៍កំពុងតាមរកគាត់ ដូចគ្នា !» ថេយ៍យ៉ុង
« អៅ .. នេះឯងរៀបការហើយ ? មិចក៍យើងមិនដឹង ?» ស៊ាវចាន់
« អោយឯងដឹងយ៉ាងមិច បើ ឯងទើបនិងជាពីជំងឺ និង .. តែថា នេះជាអ្នកណា ?» ថេយ៍យ៉ុង
« អរ នេះ វ៉ាង អុីបូ ជា ស្វាមី យើង .. តែថា យើងមានការសំខាន់ ជាមួយនិង ថេយ៍ហ្យុនពិតមែនណា !» ស៊ាវចាន់
« សុំទោស .. តែថា បងប្រុសធ្លាប់ប្រាប់ថា មុននិង គាត់ ទៅរកឯងនៅ ប្រទេសចិន .. គឺ គាត់ បាន យកថ្នាំមួយប្រភេទ ចាក់ក្នុងខ្លួនរបស់ ស៊ាវអុីង ជាបញ្ជា លោកតាពួកឯង ! » ថេយ៍យ៉ុងនិយាយ ហើយ ស៊ាវចាន់ ក៍បើកភ្នែកធំៗ
« កុំប្រាប់ថា ...! នេះលោកតា តាមពួកយើងមករហូតមែនទេ ?» ស៊ាវចាន់ សឹងតែដួលទៅហើយពេល ដឹងដូចនេះ
« តែបងប្រុស បាននិយាយថា មានវិធី បន្សាបបាន បើ ពួកយើង ផលិតវាមុននិង គ្រប់ 6 ខែ !» ថេយ៍យ៉ុង
«. ថ្នាំអីទៅ ? ហេតុអីក៍គ្រប់គ្នាខ្លាចយ៉ាងនេះ ?» អុីបូ សួរទៅថេយ៍យ៉ុង
« គឺ ថ្នាំលុបបំបាត់ ការចង ចាំ .. បន្ទាប់ពីនោះ 6 ខែ ស៊ាវអុីងនិងមិនស្គាល់ អ្នកណាទេ រិតតែមិនមានអារម្មណ៍ទំនាក់ទំនងអីទាំងអស់ .. នេះជាបំណង លោកម្ចាស់ យូសាសាគិ ចង់អោយគេ ឡើងគ្រប់គ្រងអំណាច !» ថេយ៍យ៉ុង បរិយាហើយស៊ាវចាន់ ក៍អោបអុីបូយំសស្រាក់
« ហឹក ...គឺ អូន .. គឺអូនធ្វើអោយបងប្រុសក្លាយជាបែបនេះ ... បើបងប្រុសប្រើប្រាស់ ឈ្មោះអូន .. រស់នៅ ជា ស៊ាវចាន់ , គាត់ និងមិនក្លាយជាបែបនេះ .. អុីបូ អូនអង្វរ រកបងប្រុស អូនអោយឃើញមក !» ស៊ាវចាន់ លុតជង្គង់ អោនដល់ ដីអង្វរ រាងក្រាស់ ធ្វើអោយគេភ្ញាក់ព្រើតខំទាញប្រពន្ធឡើង
« នេះអូនធ្វើអីនិង ...ងើបមក .. បងបានសន្យាហើយថាបងនិងរកគេអោយឃើញ .. កុំយំ .. កុំយំអី !» រាងក្រាស់ ទាញ ស៊ាវចាន់ មកអោបលួងលោម ធ្វើអោយថេយ៍យ៉ុងមានចិត្តច្រណែនដែរ .. នេះឬស្នេហា ដែល រៀបការព្រោះក្តីស្រលាញ់ពិតនោះ ? ហេតុអី គេមិនធ្លាប់ទទួលវា ពីអ្នកមាននាមជាស្វាមីសោះ .. មកពីវា ជាកំហុសគេមែនទេ ដែលមិនបានប្រាប់រឿងបងភ្លោះរវស់គេ ទាំងថេយ៍ហ្យុនទេទើបជា មនុស្សដែល ជុងហ្គុក ស្រលាញ់ .. គេត្រូវរស់នៅ ក្នុងនាមប្រពន្ធអោបអេតាសុីវិល ហើយប្តី គិតតែដើរលេង និង ប្រកាស ក្តែងៗថា អ្នកដែលគេស្រលាញ់ ជា គីម ថេយ៍ហ្យុន ហើយ គីមថេយ៍យ៉ុងត្រឹមជាមនុស្សបោកប្រាស់ស្នេហា ..!