Unconditional love

Chap2

JHARED VELMON P.O.V 💬

     Katatapos lang ng meeting with the investors, I felt asleep kaya i decided to go back to my  office.  Mas ginugol ko kasi ang oras ko sa pagtatrabaho kaysa kausapin si Lola. She always told me that i.need to be married. Nahanap na raw niya ang babae para sa akin at sa ayaw at sa gusto ko ay i-uuwi daw niya 'yon sa mansyon. Tumutol ako sa gusto niyang mangyari.

Wala pa sa isip ko ang magpakasal at kung meron man it will be Shalom,ang gusto kong makasama habang buhay. She was my first love. We’ve been together for almost five years. I was happy being with her. She’s not just a girlfriend material but also a wife material. She’s perfect for me.
But one day, bigla na lamang siyang nagbago. Nawala na ang kinang na nakikita ko sa kanyang mga mata. Then she break-up with me, without any reasons. Hindi ako pumayag, how can you break-up with someone just like that? I’ll fight for her because I love her very much. I’ll proposed to her that day she wanted to leave me. But she rejected my proposal and leave me without saying goodbye.

I was lost, scared, and depressed. But when I saw grandma staring at me, she was crying with pain. Siya na lang ang meron ako. I almost forgot I have my own life to live. 

Then I forced myself to move-on. Ginagawa ko ang lahat ng bagay para makalimutan ko siya. Alcohol Liquir, kaliwa’t kanang babae ang bumuhay sa akin. Tinulungan din ako ni grandma maibangon ang sarili ko. And now I want to start my life again. Pero hindi sa babaeng gusto ni Grandma para sa akin. Hindi ko siya kilala and I want to choose my own happiness. Nasa tapat na ako ng opisina when my secretary approach me.

“Sir. Jhared. Sorry po, pinapasok ko po sa office niyo si Miss. Morillo.” She said.

Kaagad akong pumasok sa opisina umaasang hindi siya ang tinutukoy ni Sandra. Pero natigilan ako nang bumungad sa akin ang babaeng naging dahilan ng pagkadurog ko. Nasa harapan ko ang babaeng nang-iwan sa akin sa loob ng dalawang taon.

“Shalom?” pagtataka ko

“Jhared!" Sigaw nya at Kaagad niya akong niyakap ng mahigpit.

God knows how much I missed her. But why? Kung yakapin niya ako parang hindi niya ako iniwan noon? Parang wala lang sa kanya ang relasyon namin. Parang hindi niya ako tinapon na parang basura.

“Jhared, I missed you so much!” Umiiyak na wika niya habang nakayakap pa rin sa akin.

“Why? Why you’re here?”  Malamig na tugon ko sa kanya. Lumuwag ang pagkakayakap niya sa akin at nagtama ang mga mata naming dalawa.

“Hindi ka ba masaya nakita mo ako ulit? Galit ka pa rin ba sa akin?” Sambit niya sa pagitan ng pag-iyak niya.

“What do you expect me to do? Welcome you and treating you like there’s nothing happening between us?”

“Jhared, I’m sorry.”

“Sorry? That’s all? Alam mo ba ang pinagdaanan ko nang iwan mo ako? Tapos babalik ka kung kailan handa na akong mag-umpisang muli?”  Sumbat ko sa kanya. Pinahid ko ang luhang nagbabadyang pumatak sa aking mata.

Ayokong makita niya kung gaano ako ka miserable noong iwan niya ako. Ayokong isipin niyang hangang ngayon ay mahal ko pa rin siya kahit yun ang totoo. I still loved her!

“Jhared, I know mahal mo pa rin ako. Please give me a chance to expla—“

“No! shalom! Kahit ano pa ang rason na ibigay mo sa akin. Hinding-hindi kita mapapatawad!” Tuluyan na akong lumabas sa opisina punong-puno ng hinanakit ang puso ko ng dahil sa kanya.