Optimasksus (Zombie Apocalypse) [COMPLETED]

Prologue

Leiarhha Khite Del la Fuente-Paz

"Miss Kate, hindi na po kakayanin ng financial natin kung gagawa nanaman po tayo ng isang prototype!" My secretary said, it's Marlyn Proslin. "Napakadami na po nating nagawa pero walang nag success!" She added.

"Mar-mar, nasa business tayo," I calmed said. "Ibig sabihin nun, we need to take the risk to become success. It's either success or downfall. You need to be responsible, kasi nag risk ka. Kung ano ang resulta, be grateful. Because, you're brave enough to risk everything." I added.

I landed my palm to her head to pat her. She's not mature enough. But she is enough to be my secretary, can manage everything. But when it comes to financial talaga. Nag aalangan siya. I don't know but deep inside me saying that 'you need to guide her, to the path where only the goal is success'.

"I'll go ahead," i bid my goodbyes. Nauna na akong lumabas. Balak kong umuwi muna sa bahay where my parents are. May bahay ako dito malapit lang sa kompanya ko para less traffic.

Nasa Manila ako ngayon, kasalukuyan namang bumabayahe ako papuntang Baguio. Grabe ang traffic. Hindi ako nag kotse ngayon dahil sa nasira ito kahapon at hanggang ngayon ay hindi pa naaayus.

Kahit tainted ang bintana ng van ay nakikita mo parin ang labas dahil sa ganda ng panahon. Madaming naglalakad kung saan saan ngayon. It's monday, may klase ang mga bata. Kaya naman pala traffic. Uuwi ako ngayon dahil hindi ako naka uwi kahapon. Sa isang buwan, dalawang beses ako umuuwi para makabonding sila.

Pagdating sa terminal ay bumaba na kami. Wala naman akong kasama pero yung ibang pasahero, bumaba na rin. Hay, upo lang naman ang ginawa ko pero parang naghakot ako nang tatlong sakong bigas dahil sa pagod. Wala pa naman ang bus, kaya bumili muna ako ng makakain. Tatlong oras ang byahe bago makapunta sa bayan namin.

"Ineng, ito sukli mo. Sa baguio ba ulit punta mo?" Tanong ni nanay Pacin, isa siyang tindera sa tindahan na palagi kong binibilhan ng makakain.

"Opo." Tipid kong sagot.

"Ah, nagtaka lang ako dahil hindi ka pumunta dito kahapon. Busy?" She ask again.

"Nagkaproblema po yung kompanya ko e, nasira din kasi yung kotse ko kahapon e."

"Oo nga, wala ang sasakyan mo." She commented, "Sya' nga pala, kaarawan mo na bukas hindi ba? Ito oh," sabay bigay saakin ng isang supot. Tinignan ko naman ito. Omg! May isang tapper wear ng biko at salad. May shanghai din!

"Ay, naku po. Salamat po nay, ngayon ko lang din naalala na bukas na pala 'yon." Napatawa nalang ako ng mahina ganon din siya.

"Akala ko nga di ka pupunta, mabuti naman at tama ang hula ko na ngayon ang punta mo." Ngumiti ito ng tipid. Narinig ko naman huminto na ang bus, kadadating palang.

"Sige nay, mauna na po ako. Salamat po ulit dito." Na bow muna ako bago umalis, ewan pero nakasanayan ko nang mag bow hudyat para sa pasasalamat.

Pagkapasok ay umupo na kaagad ako. At dahil feeling ko pagod ako, natulog muna ako.