Optimasksus (Zombie Apocalypse) [COMPLETED]

I

The fuck! My body hurts so bad! What the fudge happen? The heck?! Where I am? How the fuck that happen? Damn! After of those scene, i'm still alive? It isn't a dream, malamang masakit nga katawan mo e! Dummy self! Or... WHAT THE! WHAT IF THIS IS THE SO-CALLED-HEAVEN?! Baka nagising lang ako dahil nasa langit na ako! Silly! You're alive Kate! Be grateful.

My vision was blurry but i manage to look around. I'm around the coconut tree, i look up to know how far i fall. But instead of getting confuse why it's around seven feet tall, i stilled. Nasa taas ko mismo ang bus na sinasakyan ko kanina!

This is bad. This is literally bad! Come on! Come on, body! Move! Damn it! Shit! Shit!

A image suddenly appeared in my mind.

I was on the bus along with the other passengers. I notice that the kid who was eating a kinda street food ago started to act weird. He stop, i guess he felt tired. He face his mother, ang akala ko ay ipapatong niya lang ang ulo niya sa balikat ng ina but i was wrong. His mother yelled in pain, we the passengers got shocked of what happened. I got a bad feeling about these.

"AHHHHHH!!!" one of the passengers yell, the others got panick it includes me. Dahil lahat na nagpapanick, hindi na alam ng driver kung ano ang uunahin. Panay lingon nito sa likod kung saan nangyayare ang kaguluhan. They started to eat each other, gusto ko masuka. This isn't a dream? I hope this is! Wake me up, please! I still remain in the couch. My mind was blank. I can't think clear. My mind was so pre occupied of what happening.

Bigla namang nagsisigaw ang katabi ko, natauhan ako. Ngunit nang makita ko ang dugong bumabalot sa katawan ng iba ay gusto ko nalang umiyak. Ang driver ay, nakayuko na ngayon. NAKAUPO! Shit! Bubunggo kami! Tumakbo ako papalapit sa driver pero huli na... Sumalpok ang bus sa railings ng daan. Bwesit! Dahil sa impact ay tumalsik ako palabas. Ramdam ko ang mga salamin na tumama sa balat ko ng mabasag ko ito. Nagpagulong gulong ako pababa sa bangin. Lalong sumakit ang katawan ko ng tumama ang likod ko sa puno. At unting unti nawawalan ng malay. Damn it!

Nagsumikap akong gumapang palayo sa punong iyon. Pamilyar ang bawat lugar, malapit na ako sa amin! Kamusta kaya sila mama at papa? Kailangan kong mag madali baka napano na sila.

Hawak hawak ko ang tiyan ko, may nakatusok kasi na salamin dito. Hindi malalim ang pagkakatusok kaya, hindi gaanong nag dudugo.

"Tangina, sigurado akong nagkakalat na ang mga iyon dito!" Hindi ko na pinansin ang nagdudugong braso ko dahil sa mga sugat na natamo ko ng mabasag ang salamin.

Pasekreto akong nagdasal na sana ay walang umaaligid sa tahanan namin. Pero feeling ko talaga, nasakin ang malas ngayon. Nagtago ako sa dalawang trashbin, not letting my guard down even a second. May isa akong nakita malapit sa gate namin. Nasa likod ako dumaan, papuntang bahay. Sa back door ako dumaan para makapasok sa bahay. Pero bwesit talaga, wala yung susi! Nandidito lang yun e! T-teka. Sa front yun e!

Ano na gagawin ko?

Dahan dahan akong naglakad papuntang front door. Maingat, mahina, pero pag wala sayo ang swerte bilisan mo na! Natapakan ko ang bwesit na tangkay ng patay na kahoy kaya nag kusa ng tunog. Dali dali akong tumakbo papuntang front door at kinapa sa doormat ang susi.

Yes!

"Grrrrrrrrrrg!!" Nagmadali akong sinusi ang doorknob. Napakadaming susi! Mama! Andiyan na! Nasa hagdan na ang pota bilisan mo kamay! Ano ba?! Makisama ka naman! Susi, susi, susi, tingin sa likod, tingin sa likod bwesit andiyan na! Nasa isang papag na kami! Pota, sa susunod talaga 'di ko na pagtatampuhin yung lalagyan ng susi!!!!