kookie ကြောက်လွန်းလို့ အသံပင်မထွက်နိုင်လောက်အောင်ကို appa ပစ်တင်ထားတဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်နေရသည် appa ကတော့ တံခါးလော့ချနေလေရဲ့ ဒီတစ်ခါတော့ kookie ကိုဘယ်သူမှလာမကယ်နိုင်တော့ဘူး ထင်ပါရဲ့
အပြင်က ကိုကိုနဲ့ မေမေ့ရဲ့အသံကြားတော့ kookie လဲ အားကိုးရလို့ရညား အထဲကနေ အသံလှမ်းပေးလိုက်သည် ဒါပေမဲ့လဲ papa ရဲ့ အမိန့်သံအဆုံး ထက်ပြီးတိတ်စိတ်သွားပြန်ရတာ ပါဘဲ
တံခါးနားကနေ kookie ရှိရာကို လှမ်းလာတဲ့ appa က ခါးပေါ်က အကောင်းစား လည်သာ ခါးပတ်ကိုလဲ ဖြုတ်နေပါသေးရဲ့ အခု အခု kookie ကအဲ့ဒါကြီးနဲ့ အရိုက်ခံရတော့မှာလား ဟင့်အင်း မဖြစ်ဘူးလေ အခုချိန်ထွက်နေတဲ့ appa ဒေါသရဲ့အတိုင်းအတာ ဝင်ဆွဲမဲ့လူ မရှိတဲ့အချိန် ပြီးတော့ အကောင်းစား လယ်သာ ခါးပတ်ကြီးနဲ့ဆိုတော့ kookie သေသွားမှာပေါ့ အီးဟီး ကယ်ပါအုံး ကိုကိုရေ omma ရေသားကိုကယ်ကြပါအုံး
kook: appa သားတောင်းပန်ပါတယ် နောက်ဆို သားကျူရှင်လဲ မပြေးတော့ပါဘူး လမ်းမှာလဲ ထွက်မဆော့တော့ပါဘူး ကတိပေးပါတယ် မရိုက်ပါနဲ့နော် တကယ်သားနောက်မလုပ်တော့ပါဘူး အီးဟီး
mr jeon: တော်စမ်း မင်းက ဒုတ်ဘဲကြောက်တဲ့ကောင် ငါတို့စကားဆို လူရာကိုမသွင်းဘူးမှတ်လား အေးအဲ့တော့ငါကလဲ တသက်လုံး မှတ်မိနေမဲ့နည်းနဲ့ ဆုံးမပေးရမှာပေါ့ လာစမ်း
kookie ရဲ့လက်ကိုဆွဲကာ မတ်တပ်ရပ်မနေထား ထားလိုက်ပြီး ခါးပတ်ကို တင်းတင်းဆွဲကာ mr jeon တစ်ယောက် ကျူရှင်ပြေးပြီး လမ်းပေါ်မှာ ဘောလုံးကန်နေတဲ့ ခြေထောက်တွေကို ပစ်မှတ်ထားကာ ရိုက်နှက်မိသည်
ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း
kook: အား ကြောက်ပါပြီ appa ရယ် အား နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး အားးးးးး သားတကယ်ကြောက်ပါပြီ အားးးး
ဖြန်း ဖြန်းးးး ဖြန်းးးး ဖြန်း
mr jeon: ဘယ်လောက်ဆုံးမမ ငါတို့စကားကို လူရာမသွင်းတဲ့ကောင် ဟမ် မိဘကကောင်းစားစေချင်လို့ အကုန်ကျတွေအများကြီးခံပြီး ကျောင်းထားပေးတာကို မင်းကခွေးဖြစ်ချင်တယ်ပေါ့ ဟုတ်လား အသံမထွက်နဲ့ လုပ်ရဲရင်ခံရဲရမှာပေါ့
YOU ARE READING
My Little Brother(Complete)
Fanfictionjk : ကိုကို့ ကိုချစ်တယ် ညီကိုတွေလိုမဟုတ်တဲ့ ချစ်ခြင်းမျိုးနဲ့ချစ်တယ် taehyung: ဟင့်အင်း ကိုကိုတို့က ညီကိုတွေလေ kookie လေးကစိတ်ကစားတဲ့အရွယ်မို့ ကိုကို့ ကိုချစ်တယ်ထင်နေတာပါ jk: ကျွန်တော့်အချစ်က စိတ်ကစားတာမဟုတ်ကြောင်း ဘယ်လိုသက်သေပြရမလဲကိုကို
