Yıldız Çiçeği

16

Korel Karahanlı'dan

Önünde durduğum mezarlığa üçüncü gelişimdi.

Her gelişimin sebebi de aynıydı.

O.

Fakat olaylar farklıydı.

Buraya ilk gelişim evleneceğimizi ona anlatmak içindi.

İkinci gelişim boşanacağımızı ona anlatmak içindi.

Üçüncü gelişimse...

Bunu dile getirmeye bile dilim varmıyordu.

Her düşündüğümde midem bulanıyordu.

Kimin bulanmazdı ki?

Sevdiğinizin, sizi severken - yada siz öyle sanarken - başka birinden bir çocuğu olduğunu öğreniyordunuz.

Bu iğrenç bir şeydi.

Ve ben bunu kaldırabileceğimi sanmıyordum.

Kaldıramıyordum da zaten...

Öylece yüzüme bakıp nasıl yalan söyleyebilmişti aylardır?

Üç ay, üç ay...

Hiç mi yadırgamamıştı? Düşünmemişti bana bunları öylece söylerken?

Yalan söylüyor olmasını çok istemiştim.

Sana sinirliydim, o yüzden söyledim.
Demesini o kadar çok istemiştim ki...

Ama sonra o herif gelip sanki önceden dokunmamış gibi bir kez daha dokunmuştu ona.

Benim gözlerimin önünde.

Yüzsüzce o şeye güzel sürpriz demiş, düğünden sonra söyleyeceğini falan zırvalamıştı.

Onun o tavrı beni delirtmeye yetmişti.

Ben aylardır ona bir zarar gelmesin diye uğraşırken o,

Her neyse...

Sonuç olarak buradaydım.

Kardeşimin içinde olduğu mezarlığın girişinde.

O bir cani tarafından öldürülmüştü, ölüme terk edilmişti.

O bir kurbandı ve katili babamızdı.

Kendi öz kızına kıyan bir baba.

Ne baba ama! Değil mi?

Arkamdan gelip omzuma dokunan Yiğit'e döndüm.

Lavin düzenli olarak buraya geldiği için Yiğit burayı biliyordu.

Ben ise her gelişimde kardeşimin mezarının yerini unutuyordum.

Bu berbat bir şeydi.

Yiğit'in omzumu sıkmasıyla hareketlendim.

Onun yönlendirmesiyle yarım dakika kadar ilerleyip o güzel isminin yazdığı musalla taşının önünde durduk.

İsmini bile ben koymuştum senin...

Yıldız Karahanlı

D.T : 21.01.2004 Ö.T : 28.08.2006

Küçücüktü...

Annemin kucağından onu nasıl heyecanla aldığımı hatırlıyordum.

İsmi bende başından beri belliydi.

Onun isminin anlamını koymak istemiştim.

Yıldız Çiçeği...

Bunu düşünmek bile o kadar acıtıyordu ki.