KOMİSER BEY | texting ✓

1.8

Keyifli okumalarr💓

***
Liya.

Odaya girdikleri anda hepsinin yüzüne gülerek bakmamak için kendimi zorladım. Doktor amcayla küçük bir anlaşma yapmıştık. O benimle ilgili bir şeyler saklayacaktı. Etik değil cart curt demişti ama Liya'nın dünyasında etik kurallar yoktu.

Herkesin yüzünde ki şok ifadeye gülmemek gerçekten zordu. Bakışlarım Barlas'a kaydığında yüzünde ki ifadeyi görmek kaşlarımı çatmama neden oldu. Niye öyle bakıyordu ve neden yüzünü buruşturmuştu ki?

Annemin, "Liya anneciğim sen iyi misin?" diye sormasıyla tekrar ona baktım. İnandırıcı olması için, "Lütfen doktoru çağırır mısınız?" dedim rahatsız olmuş gibi yüzümü buruşturup.

"Yavrum iyisin demişti doktor." Babam tereddütte kalmış gibi sakallarını sıvazlayıp, "Çağırsak mı?" diye sordu abime bakıp.

Elimi aniden ağrıdığı için başıma koyup sızlandım. Acıyordu. Gamze yatağımın yanına gelip eğilerek, "Seni minik oruspu," dedi gülmemek için dudaklarının içini dişleyip. Gamze tabii ki anlardı.

Aslında böyle bir şey yapmazdım ama Barlas'ın kalbine indirmem gerekiyordu. Sürünsün köpek. Beni çok kırmıştı. Şelaleden düşüp kafayı kırmak beklenmedikti ama bunu fırsata çevirmek benim elimdeydi.

"Liya abiciğim numara yapmayı bırak artık." Annem dirseğiyle abimin karın boşluğuna vurup gözlerini belertti. Odanın içinde Gamze'nin ailesi de vardı. Gamze'nin annesi Melike teyze annemle fısır fısır bir şeyler konuşurken ben Barlas'a bakıyordum. Sırtını duvara yaslamış durgun bakışları yerdeydi.

Kıyamam.

"Doktoru çağırıp geleyim mi ben?" Abimin sormasıyla Gamze'ye baktım.

"Ben çağırırım Levent abi istersen." Abim başını sallayıp, "Git bakalım," dedi kıstığı gözleri benim üzerimde dolanırken. Niye öyle bakıyorsun demek vardı ama ben hafızamı kaybetmiştim.

Annem dolu gözleriyle yatağımın ucuna oturup burnunu çekti. Barlas'a bu yüzden de trip atmam gerekecekti. Onu pişman ederken anneciğim kalpten gitmese iyiydi.

"Anneciğim bizi hatırlamıyor musun sen?" Ay yok ben dayanamayacaktım. Gamze zaten doktoru çağırmak gibi bir çılgınlık yapmazdı. Görünüp gelecekti ama bu anı göremeyecek olması üzücüydü.

Güldüm. Herkes bana bakarken deli gibi gülmeye başladım. Elimi ağzımın üzerine kapayıp kahkaha atarken, "Ay şakaydı," dedim artan kahkalarım yüzünden.

Gözümden gelen yaşları silip sevgili ailemin yüzüne baktım. Neredeydi benim ailemin geri kalanı? Sevmiyorlar mıydı beni? Öldüm diye helva kavurmaya başlamışlar mıydı? Odamı kardeşime çoktan vermişler miydi?

Beyin error.

Annem kaşlarını çatıp, "Kız sen benim kalbime mi indirmek istiyorsun?" dedi elini kalbine bastırıp. Babam da bana onaylamaz bakışlar atıyordu. Tatlı tatlı sırıtıp, "Ufak bir şaka," dedim parmaklarımı anime kızlar gibi birleştirip. Levent abim kahkaha atıp, "Çocukken de kolpacıydı bu kız," diyip alnıma öpücük kondurdu. Görevden dönmüş olması benim için tarifsiz bir mutluluktu. Evlendikten iki gün sonra göreve gitmişti. Canım Aydan yengemin mutluluğuna TSK setler kurmuştu.

Kollarımı abimin beline sarıp, "Özledim seni," dedim dudak büzerek. Tekrar eğilip yanaklarımdan öptü.

"Anne diğer herkes nerede?" Hastanede Gamze'nin ailesi vardı ama amcamlar yoktu. Çok ayıp böyle bir şey olabilir mi ya?