KOMİSER BEY | texting ✓

3.0

Ne ara 30'a geldik hiç anlamadım ben^^ sizinle zaman çok hızlı geçiyor.

Komiser Bey muhtemelen 50 yada 55'te final olur bu arada tam emin değilim belki arka sokaklar ömrü yaşatırım ddkdkekd tabii ki şaka

Keyiflii okumaaalarrr cicişler ama yorum da yapın lütfen 🥺🥺

***
Yaşadığım şaşkınlık halinden Barlas alt dudağımı ısırınca çıktım. Yüzüme koyduğu ellerini öyle bir sıkmıştı ki oldukça sinirli olduğu her halinden belliydi.

Beni öpmeyi bıraktı ama geri çekilmedi. Alnını alnıma yaslayıp bir süre soluklandı. Ben gözlerimi açmıştım ama o hâlâ kapalı bir şekilde kaskatı bir ifadeyle hızlı nefesler alıp veriyordu.

"Barlas," dedim elimi kolunun üzerine koyup gözlerini açmasını isteyerek. Barlas geriye çekilip sırtını koltuğa yasladı. Saçlarımı arkaya atıp, "Neden susuyorsun?" diye sordum.

Histerik bir gülüş kaçtı dudaklarından. Kaşlarım çatıldı çünkü konuşmadığı her an geriliyordum. Ellerini yüzüne götürüp sertçe sıvazladı ve, "O çocuk kimdi Liya?" diye sordu bana sinirle bakıp.

Şu an tam olarak ne yaşadığımıza anlam veremiyorum kesinlikle.

"Ne?"

"Ne, ne? O çocuk kimdi? Ya sana nasıl bu kadar temas edebilir?"

"Ne demek nasıl temas edebilir? Kerem uzun zamandır görmediğim ve değer verdiğim biri Barlas. Gördüğümde, geldiği için sevindim ve sarıldım. Normal değil mi?"

"Neresi normal bunun?" Bağırdığı için sustu ve kafasını diğer tarafa çevirdi. Karnım ağrımaya başlamıştı. Gergin yada üzgün olduğum anlarda hep karnım ağrırdı.

"Cansu yüzünden benimle konuşmadın, trip attın. Sırf sen üzülme diye kendimden uzaklaştırdım ama sen Kerem diyince o benim arkadaşım diyorsun."

"Çünkü Cansu sana aşıktı." Bende sakin kalamayıp bağırdım sonunda.

"Kerem sana aşık olmasa da Cansu'dan farkı yok." Daha fazla konuşmak istemediğim için susup arkama yaslandım. Bu tartışma uzardı. Gereksizdi zaten. Barlas Kerem konusunda kuruntu yapıyordu. Liseden beri kardeşim olarak beraber büyüdüğüm, zaman geçirdiğim çocukla Cansu'yu bir tutamazdı. Cansu yüzüne karşı onu sevdiğini söylemişti. Kerem ise yıllardır yurt dışında yaşıyordu. Döndüğü zaman ilk bizim yanımıza gelmişti. Sevinmemek elde değildi.

Barlas arabayı çalıştırmadan önce uzanıp arka taraftan bir poşet aldı ve yandan kucağıma bıraktı. Ne olduğuna anlam veremedim ama poşetin açık kısmından gördüğüm çikolatalar yüzünden sinirli ifadem uçup gitti. Gülüp, "Teşekkür ederim," dedim ona bakıp. Kısa bir an yüzüme bakıp, "Hadi ye," dedi ama o da gülüyordu.

Ne olursa olsun bu şekilde aramız bozuk olsun istemiyordum. Akşam evine gittiğimde kesinlikle halletmemiz gerekiyordu bu sorunu. Kerem konusunu onunla konuşmalıydım.

Barlas arabayı sürerken ben çıkardığım çikolatanın birini Barlas'a zorla yedirmiş, yemezse küseceğimi söylemiştim, diğerini de ben yemiştim. Yaklaşan reglim yüzünden bu denli çikolata istiyordu canım.

Sessizliği Barlas'ın, "Eve mi başka yere mi?" diye sorması böldü. Gamze'yle onun için alışveriş yapacaktık zaten. Başka zaman yapardım çünkü benim şu an sevgilimin bozulan sinirlerini toplamam gerekirdi.

"Sana gidelim." Her ne kadar önüne dönmüş olsa da dudağının kenarında ki kıvrımı görmüştüm. Kendi evine giden yolda sürerken telefonum çaldı. Çantamdan çıkarıp arayan kişiye baktığımda Kerem'e zamanlaması için küfürler saydırdım.