Protector▪︎taekook

Üç

Evett Yangsoo beyim bir şeyler yemiş bir şeyler olmuş falan djshshshshdh
Bilerek bıraktım orada heyecanlı olsun diye. Şimdiiii aynı yerden devam edeceğim. Jungkook ile babasının konuşmasına da yer vereceğim realist olması adına.

Buyurun bölüme, oy da yorum da bekliyorum ona göre 😇😇

◆
|3.Bölüm| ●Deli Olma Bu Kadar●

"Hoseok kapat şu salak haberi, Jungkook kendine gel!"

Az öncesinde bana nefretle bakan Taehyung değildi bu. Bileğimi tutmuş, şoka girmiş bedenimi hayata döndürmeye çalışırken Hoseok'un telefonunu ittirip geri çekmesini sağlamıştı.

Bakışlarım yerde, gözyaşlarım durmaksızın akıyorken kalbimde tarifsiz bir acı vardı. Henüz on dokuz yaşımda olup onların sevgisine ihtiyacım varken babamın bizi-annem sayesinde- bir gecekonduya terk etmesi ve hemen ardından bu haberi vermesi canımı çok pis yakmıştı.

Taehyung'un önümde eğilmiş bedenine baktım diğerleri arasından.
Sağ bileğim parmakları arasında iken diğer eli omzumda durmuş, sarsıyordu beni.

"İyi misin hey!?"

Başımı iki yana salladım ve bedenimi ondan kurtarıp salıncağın korumalarını tutmaya çalıştım. Titreyen ellerimle zar zor kavradığım plastiği Taehyung sayesinde açmışken oradan çıkıp direkt Yoongi hyunga uzandım.

Yerdeki telefonumu o almıştı çünkü.

Hıçkırıp burnumu çektim. "Telefonumu ver arayacağım onu!"

"Jungkook biraz sakinleşince arasan daha iyi ol-"

"Telefonumu ver dedim!"

El mecbur uzun bir nefes bırakıp telefonumu elime verdiğinde parmak izimi okutup kilidini açtım büyük bir hızla.
Son aramalardan babamın numarasına tıklayıp telefonu kulağıma götürürken sinirle volta atıyordum parkta.

Gözlerimin önü kararmıştı sanki. Başka hiçbir şeyi görmüyordu.
Ne söyleyeceğini bilmiyordu dilim. Babam telefonu açtığında ne söylediğini bilemediğim gibi.

"Ne yaptın sen?! Ne yaptın?!"

"Jungkook oğlum neden ağlıyorsun sen? Bir şey mi oldu?"

Ellerimi saçlarımdan geçirip sıkıca çektim. "Sence bir şey mi oldu baba? Sadece bir şey mi! O röportaj neydi, ne!"

"Oğlum sakin ol lütfen. Anlatacağım sana her şeyi. Şoför göndereyim evimize gel olur mu?"

"Gelmiyorum şoförünle hiçbir yere! Sen bunu.. Sen bunu bana nasıl yapabilirsin.."

Bağıramıyordum. Sesim çıkmıyordu sanki. Yorulmuştum. Ben şu birkaç ay içinde çok yorulmuştum.

"Bak sandığın gibi değil-"

"Sandığım gibi olmayan tarafı ne baba? Annemi nasıl aldattığın mı? O yüzden boşanmak istediniz değil mi? O yüzden yaka paça gittik o evden. Yeni ailen gelecek diyeydi değil mi?"

"Hayır güzel oğlum hayır. Bak dinle beni cidden yanıldığını anlayacaksın. Şoför göndereyim ve gel olur mu?"