Protector▪︎taekook

Yedi

Selamm cinimlarrr hoş geldiniz sefa getirdinizz. Yine kaldığımız yerden devam ediyoruz ama Jungkook'tan alacağım. Ve Taehyung'a anlamsız duygular yükleyeyim dedimmm.

Buyurunuz bölüme o zamannn, oy ve yorum bekliyorum♡

◆

|7.Bölüm|●Saldırı●

"Jungkook'un Anlatımıyla"

Bunca değeri hak etmiyorsun! Senin yerinde ben olmalıydım lanet olası!

"Jeon uyan ve nefes al!"

Sıcacık sudan buz gibi suya geçmişcesine sıçrayışım, nefese hasretcesine soluklanışım, desteğe muhtaçcasına ağlamaya çalışışım..
Berbat hayatımın berbat detaylarından yalnızca bir kısmıydı bunlar. Hayatım boyunca yalnız kalmıştım ben. Hayatımdaki lüks arttıkça yalnızlık seviyem de artmıştı doğru orantılı olarak.

Etrafımdaki herkes yalnızca param için benimle olan bir takım işe yaramazlar grubundan ibaretken aile içerisinde de durum böyleydi. Her şeyi parayla çözebileceğine inanan bir baba, kendinden bir haber anne.. destek göreceğim kimsem yoktu. Onlarla bir sıkıntımı paylaşsam ertesi gününde eve tonlarca hediye gelir, yüzümdeki gülümsemeden içimin de gül çiçek olduğuna inanırlardı.

Ama ben eriyordum. Gün geçtikçe bitiyordum. İçten içe tükeniyordum. Kimse farkında değildi. Kimse beni önemsemiyordu. Hem de hiç kimse.

Ama şu an kırk yıllık dost gibi bedenimi sarmalayan bu adam... o farklıydı. O gerçekten farklıydı. Yanımda olduğunu kollarının bedenimi daha sıkı sarmasından anlıyordum. Ben buradayım. Ben yanındayım demek istiyor gibiydi.

Ve tanrı şahit bu aciz kalbim öyle bir bağlanmıştı ki o an ona. Öyle bir değişmişti ki atışları...anlamıştım. o an anlamıştım bu adamın tek varlığım olacağını.

Tek sonsuzluğum belki de.

...

"Jeon uyan ve nefes al!"

Gözlerini açmış, kaşları çatılı beni sarsarken o derinden gelen sesinden korktum kabusumdan çok. Hıçkıra hıçkıra, kendimi yırtarak ağlıyordum. Delirmiş gibiydim ve buna onlar da fazlasıyla endişelenmişti.
Taehyung, kollarımı tutuyor, aynı anda da bir şeyler fısıldıyordu fakat çığlığımdan anlayamadım.

"Şşhht geçti!"

Dediğini duydum bir yerde. Bedenimi koltuk altlarımdan tuttuğu gibi kucağına çekti. Deli gibi utanacağım, belki de yüzüne bile bakamayacağım bu garip anda öyle bir sarıldım ki boynuna, hiç bırakmayacakmış gibi.
Benden farksız kollarını ince belime sıkıca doladı, hiç bırakmayacakmış gibi.

"Tamam. Buradayım, buradayız. Sadece kabustu."

Kendinden beklenmeyecek şekilde sakince konuşup saçımın arkasına getirdi elini. Başım ne ara omzuna yattı bilmiyorum fakat çok huzurluydum. Kimse de garip karşılamadığı için oracıkta kapattım gözlerimi yeniden.

Ama ben daha uyumadan konuştu.

"İyi misin Jeon? Uyuyacak mısın?"

Cevap vermedim. Gözlerimi de açmadım. Boynunu hafifçe hareket ettirip yüzüme bakmış ve uyuduğumu düşünmüş olacak ki konuşmamıştı bir daha. Ortam bir süre ürkütücü sessizliğe bürünürken Hoseok hyung bozdu bunu.

"Tanrım.. Ne olaydı ama? Cidden ona bir şey olacak diye korktum. Çok kötüydü."

Sanıyorsam Taehyung sadece uzun bir nefes verdi burnundan, boynuma çarptı nefesi. Ve saçımı okşamaya devam etti, üstüm bir şey ile örtülürken.
Üstümü örten kişinin Yoongi hyung olduğunu tahmin ederek sessizliğimi korudum.