Her Last Mission

Angel 4

Ian's Point of View

Nandito kami sa hapag-kainan kasama ang kapatid ko at yung babaeng natagpuan ko sa kalsada.

Oo, may bunsong kapatid ako, Si Stella Jane Claveria, daddy adopted her but I'll insist to took care of her. Ayaw kong madamay siya o makihalubilo sa kanila. Ako nagpapaaral at gumagastos sa kaniya pero ayaw ni dad na lumayo si Stella sa kaniya dahil nangako siya sa mga magulang ni Stella na hindi niya ito pabayaan.

Siya lang at si Nanay Lori ang kasama ko sa tuwing birthday ko. While, dad, busy siya sa mga business niya.

"What is your name, pretty?" Stella asked.

"Pwede tagalog muna, hindi kasi ako marunong sa mga pananalita niyo kunti kasi ang alam ko." Sabi niya.

"Sabi ko, anong pangalan mo, magandang dilag?" Stella asked again.

"H-hindi ko alam." Nahihiyang sagot nung babae na nagpataas ng kilay ko.

"Seriously?! You forgot your own name?" I said.

Stella looked at me with anger.

Anong akala mo? Natatakot mo ba ako diyan?

"So may amnesia ka?" Stella asked.

"Parang ganun na nga."

Napataas ang kilay ko sa sinabi niya. I don't know but I'm still doubting her.

"You don't remember your name?" Stella asked again.

"Hindi."

"You should name her, Kuya! Tutal ikaw naman ang nakakita sa kaniya, responsibilidad mo na siya." Stella said making me frowned.

"What? Why? Is she a lost puppy? Then, I'm the one who found her and take her home, now deciding her name and it's my responsibility to take care of her." I sarcastically said.

"Kuya!" Maktol niya.

I sighed. I look at the girl. "Your name will be..."

Flashback

"What is your name?" I asked.

"Jasmine." She smiled.

End of Flashback

"Jasmine."

"Wow, what a beautiful name. Jasmine is your favorite flower kuya, right? So favorite mo na siya ngayon." Stella grinned.

"B-bakit J-jasmine." A girl asked confusedly and shock written on her face.

I rolled my eyes at her and walked out. Annoying girls.

Flashback

"Help me! Ian!" Humihinging saklolo ni Jasmine.

Hinila ko ang lubid sa malakas na pwersa habang hawak niya ang kabilang dulo ng lubid na nakatali sa mga kamay niya.

Nadulas kasi siya at ngayon nakabitin siya sa gilid na bangin. Kapag bumitaw siya babagsak siya sa ilalim ng bangin. Alam kong hindi na niya kaya ngunit pilit parin niyang kumapit sa lubid gaya ng utos ko sa kaniya.

"Stay here and I'll go get some help!" I said and ran away.

(⁠◍⁠•⁠ᴗ⁠•⁠◍⁠)⁠✧⁠*⁠。

Bumalik ako kasama ang mga matatanda. Nagmamadali kaming tumakbo para maabutan siya pero huli na ang lahat. Wala na siya doon at ang lubid na itinali ko sa kaniya.

"Ang bata nahulog!"

"Kunin niyo ang bata sa ibaba!"

"Jusko! Anong nangyari!"

"Ian!"

End of Flashback

That's the time when my happiness is gone. She's gone because of me. Kung hindi sana ako umalis, kung hindi ko siya iniwan, nandito na sana siya ngayon, parehong nag-aaral sa school.

Hindi ko lang alam kong malas ba ako o suwerte. I have lots of money, properties and business kahit na nasa 17 pa lang ako.

Napalingon ako sa likod ng may humila sa damit ko. It's... Jasmine.

"Ayos ka lang ba?" Nag-alala niyang tanong.

Why are you worried?

"I'm okay."

"Nung binanggit mo yung pangalang Jasmine. Ang lungkot ng mga mata mo." Sabi niya.

"I'm okay."

"Puro ka na lang okay hindi naman totoo. Huwag kang mag-alala nandito ako, sasabihin mo sa akin lahat ng gusto mong sabihin." She smiled. "Pwede bang dito muna ako? Wala kasi akong mauuwian."

I chuckled. "Don't worry, you're welcome here, The door is wide open." I said making her sigh in relief.

To be honest, you look like my Jasmine...

My late childhood bestfriend...

I hope she's alive...

I hope you were her...

Chapter End